ΑΡΗΣ και Ναύαρχος Βότσης στην επανάσταση του 1821.

Η έξοδος του ΑΡΗ 

Το ακρόπρωρο του πλοίου, σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο στην Αθήνα

Το βρίκι "ΑΡΗΣ" θεωρείται ένα από τα ενδοξότερα πλοία του ελληνικού ναυτικού αφού διακρίθηκε στις περισσότερες ναυμαχίες του 1821, ενώ έγινε ευρύτατα γνωστό όταν κατόρθωσε να διασπάσει μόνο του τον κλοιό πολυάριθμων πλοίων του εχθρικού στόλου, διαφεύγοντας σώο από τον κόλπο του Ναβαρίνου. μετά από πολύωρη μάχη: 

Κυριακή, 26 Απριλίου 1825. Το βρίκι "ΑΡΗΣ" με κυβερνήτη τον Νικόλαο Βότση αρνείται να υποστείλει  την ελληνική σημαία και να παραδοθεί. Εξέρχεται από το στενό του Ναυαρίνου, πλέοντος ανάμεσα σε 57 αιγυπτιακά πλοία που του έχουν φράξει τον έκπλου. Ένας αγώνας ζωής ή θανάτου αρχίζει. Οι Έλληνες ναύτες αυθόρμητα φέρνουν στο κατάστρωμα την εικόνα της Θεοτόκου και την τοποθετούν πάνω στο βαρούλκο. Ένας ιερέας που είχε διασωθεί πάνω στον «ΑΡΗ» μετά την καταστροφή στη Σφακτηρία, ψέλνει παρακλήσεις. 

Πέντε ολόκληρες ώρες κρατά η υπεράνθρωπη πάλη εκείνων των Ελλήνων ναυτικών. Οι χαρακτηριστικές αυτές σκηνές είναι αυθεντικές, από τις ωραιότερες του ναυτικού Αγώνα και τις περιγράφει διεξοδικά ο μεγάλος ιστορικός Σπυρίδων Τρικούπης. Είχε τις πληροφορίες από τον κουνιάδο του, τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, που επέβαινε στον «ΑΡΗ» κατά την υπεράνθρωπη εκείνη συμπλοκή.

Τριάντα πέντε εχθρικά καράβια συγκρούσθηκαν συνολικά με τον «ΑΡΗ», κατά κύματα. Ο αριθμός είναι επίσημα εξακριβωμένος. Δεκάδες κανόνια χτυπούσαν όλα μαζί το ελληνικό σιτοκάραβο από όλες τις διευθύνσεις. Αλλά, το ένα μετά το άλλο τα αιγυπτιακά καράβια υποχωρούν με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. Πέντε εχθρικά καράβια αχρηστεύτηκαν παντελώς. 

Ο «ΑΡΗΣ» κατόρθωσε να ξεφύγει από τον κλοιό του θανάτου, να βγει σώος στο ανοικτό πέλαγος και να ενωθεί με τον ελληνικό στόλο. Δεν είχε απλώς διαφύγει τη σύλληψη και τη βύθιση, ήταν ο αναμφισβήτητος νικητής. Οι Αιγύπτιοι σαστίζουν, δεν μπορούν να κρύψουν το θαυμασμό τους και σταματούν τη ναυμαχία. 

Ο στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης, η μεγάλη αυτή ελληνική ψυχή, που παρακολουθούσε τη ναυμαχία από το φρούριο του Νεοκάστρου, γράφει στα απομνημονεύματα του: 

«Σώθηκαν με μεγάλο κίντυνο κι απερίγραπτη γενναιότητα αυτείνοι οι άνθρωποι του καραβιού. Άλλο είναι να το (β)λέπει άνθρωπος και άλλο να το λέγει. Σώθηκαν με την βοήθεια του Θεού, δίνοντας τους ανδρεία πολλή». 

πηγή ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ.