30 Απριλίου 2014

ΠΝ: Τα «ΨΑΡΑ» στον Κόλπο του Άντεν σώζουν ζωές.

Τις απογευματινές ώρες 28 Απριλίου 2014, η Φρεγάτα «ΨΑΡΑ» κατά τη διάρκεια περιπολίας στον κόλπο του Άντεν, στο πλαίσιο της επιχείρησης «ΑΤΑΛΑΝΤΑ», προσέφερε ιατρική βοήθεια στον κυβερνήτη ιρανικού αλιευτικού ανοιχτής θαλάσσης, κατόπιν σχετικού αιτήματος.

Ο Τακτικός Διοικητής της εν λόγω επιχείρησης, εξέφρασε την ευαρέσκειά του προς τη Φρεγάτα «ΨΑΡΑ» για την άμεση και αποτελεσματική αντίδραση του πλοίου. Δε χρειάζεται να προσθέσουμε κι εμείς με τη σειρά μας τη σημασία του να φαίνεται η ελληνική σημαία στον κόσμο ολόκληρο, με πρεσβευτή το Πολεμικό Ναυτικό (όπως φαίνεται στη φωτοφγραφία στο μπράτσο του παλικαριού που έσπευσε στο πλευρό του άτυχου και συνάμα τυχερού Ιρανού συνανθρώπου μας) και τους άλλους κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων.
Οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι δύναμη ειρήνης και προσφοράς προς τον άνθρωπο, ευελπιστώντας να μην τους υποχρεώσουν άλλοι με τη συμπεριφορά τους να θυμηθούν τον τυπικό – παραδοσιακό τους ρόλο…

πηγή

Νέα πυρηνοκίνητα υποβρύχια για το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ.

Συμβόλαιο κατασκευής 10 νέων πυρηνοκίνητων υποβρυχίων, ύψους 17,6 δισ. δολαρίων, υπέγραψε το Αμερικανικό Ναυτικό με την General Dynamics Electric Boat (κύριος κατασκευαστής) και την Huntington Ingalls Newport News Shipbuilding (βασικός υποκατασκευαστής).

Τα επιθετικά αυτά υποβρύχια κλάσης Virginia, θα είναι βελτιωμένα, επίπεδου 10 Block IV και θα παραδίδονται ανά δύο κατ’ έτος, με καταληκτική ημερομηνία παράδοσης το 2017. Πρόκειται για το υψηλότερο συμβόλαιο στην ιστορία του Αμερικανικού Ναυτικού. Αυτή τη στιγμή υπηρετούν στο Αμερικανικό Ναυτικό 10 υποβρύχια του τύπου και άλλα οκτώ είναι υπό κατασκευή (τέσσερα Block I, έξι Block II, και οκτώ Block IIΙ).

Συνολικά, προβλέπεται η κατασκευή 30 υποβρυχίων. Τα σκάφη αυτά έχουν εκτόπισμα 7.800 τόνων σε κατάδυση, μήκος 115 μέτρων και μπορούν να καταδυθούν με άνεση σε βάθος τουλάχιστον 240 μέτρων. Έχουν πλήρωμα 135 ανδρών και είναι οπλισμένα με 12 κάθετους εκτοξευτές πυραύλων Tomahawk και τέσσερις τορπιλοβλητικούς σωλήνες των 533mm, από όπου εκτοξεύουν τορπίλες Mark 48.

Όσο προγραμματισμένες και να ήταν αυτές οι ναυπηγήσεις στο πλαίσιο της ανανέωσης των μέσων του αμερικανικού Ναυτικού (US Navy), στη σημερινή συγκυρία που παρατηρείται όξυνση στις σχέσεις ανατολής-δύσης, λαμβάνει και τον χαρακτήρα μηνύματος…

23 Απριλίου 2014

Το χρονικό της βύθισης της ΥΔΡΑΣ 22 Απριλίου 1941.

(πηγή: Γ. Μεζεβίρη  Αντιναυάρχου ε.α.,
"Τέσσαρες δεκαετίες εις την Υπηρεσίαν του Β. Ναυτικού", Αθήναι
1971)

Από την νύχτα της 6ης Απριλίου 1941, ο πόλεμος είχε περάσει σε νέα φάση. Το Ναυτικό μας αντιμετώπισε έναν εχθρό με συντριπτική υπεροχή ισχύος και υποχρεώθηκε να δέχεται πλήγματα, χωρίς να διαθέτει κατάλληλα μέσα άμυνας.

Καταδικάστηκε σε παθητική στάση, είχε βαριές απώλειες αλλά είχε την ευκαιρία να επιδείξει και πράξεις ηρωισμού.

Ο πρώτος σφοδρός βομβαρδισμός του Πειραιά από την Γερμανική αεροπορία την νύχτα της 6ης προς την 7η Απριλίου, έδειξε την ανεπάρκεια της αντιαεροπορικής μας άμυνας. Τα αντιαεροπορικά μας πυροβολεία στη περιοχή του Ναυστάθμου και της Ελευσίνας, που είχαν αποδειχθεί ικανά να αποκρούσουν τις άτονες επιθέσεις των Ιταλικών αεροπλάνων, αν και ενισχύθηκαν με μια Αγγλική α/α πυροβολαρχία στο ορμητήριο της Ελευσίνας, με το α/α πυροβολείο του  θ/κ "ΑΒΕΡΩΦ" και με λιγοστά Αγγλικά καταδιωκτικά, ήταν τελείως ανεπαρκή για ν' αποκρούσουν την ασύγκριτα μεγαλύτερη Γερμανική αεροπορία.

Τα αντιτορπιλικά μας είχαν ανεπαρκή α/α οπλισμό και δεν διέθεταν , όπως τα Αγγλικά, πολύκανα α/α πολυβόλα, τα μόνα αποτελεσματικά κατά των αεροσκαφών καθέτου εφορμήσεως.

Ακόμη πιο σοβαρή ήταν η έλλειψη α/α πυρομαχικών, λόγω της οποίας τα αντιτορπιλικά διατάχθηκαν να βάλλουν κατά των εχθρικών αεροπλάνων μόνον εφόσον τα ίδια απειλούνταν.

Οι συχνές αεροπορικές επιθέσεις καθιστούσαν  επισφαλή την παραμονή των πλοίων στα αγκυροβόλια του Ναυστάθμου, της Ελευσίνας και των Μεγάρων.  Από τη νύχτα της 13ης Απριλίου τα αντιτορπιλικά διατάχτηκαν να διασκορπίζονται κατά ζεύγη στον Σαρωνικό. Το αντιτορπιλικό "ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ", στο οποίο επέβαινε ο Πλοίαρχος Μεζεβίρης ως Ανώτερος Διοικητής αντιτορπιλικών, πλήττεται από αεροσκάφος καθέτου εφορμήσεως και πληγωμένο οδηγείται στο Ναύσταθμο για δεξαμενισμό. Το α/τ "ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" μετά από λίγες ημέρες περιήλθε στους Γερμανούς, επισκευάστηκε και εκτελούσε αποστολές στην υπηρεσία του εχθρού!

Μετά την προσωρινή αχρήστευση του α/τ "ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ" ο Πλοίαρχος Μεζεβίρης ύψωσε στις 18 Απριλίου το σήμα του στο α/τ "ΑΕΤΟΣ" και στη συνέχεια, το πρωί της Δευτέρας του Πάσχα,  21 Απριλίου, στο α/τ "ΥΔΡΑ.

Καθ' όλη τη διάρκεια της 21ης Απριλίου 1941, λόγω των ασταμάτητων αεροπορικών συναγερμών, το α/τ "ΥΔΡΑ"  και τ' άλλα αντιτορπιλικά βρίσκονταν συνεχώς εν πλω στον Σαρωνικό, προσπαθώντας να κρυφθούν στις νησίδες που βρίσκονται δυτικά της Αίγινας. Μόνο όταν υπήρχε ανάγκη να συμπληρώσουν τα καύσιμά τους, παρέμεναν την νύχτα στη Σκάλα Μεγάρων. Από τις πρώτες πρωινές ώρες της 22ας Απριλίου, η δράση της εχθρικής αεροπορίας ήταν πιο έντονη παρά ποτέ.  Μετά την αναχώρηση για τη Σούδα του μεγαλύτερου τμήματος του Στόλου, στη περιοχή παρέμεναν τέσσερα μεγάλα αντιτορπιλικά, η "ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ" - στην οποία επέβαινε ο Αρχηγός του Στόλου-, η "ΥΔΡΑ", ο "ΠΑΝΘΗΡ" και ο "ΙΕΡΑΞ", που έπλεαν συνεχώς προσπαθώντας να κρυφθούν πίσω από βραχονησίδες.

Η "ΥΔΡΑ" είχε διαταχθεί να βρίσκεται στις Φλέβες στις 19.00 της ημέρας αυτής, όπου θα συναντιόταν με το εμπορικό "ΜΑΡΙΜΕΣΚ" με φορτίο πυρομαχικών και με το υποβρύχιο "ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ" προκειμένου να τα συνοδεύσει στη Σούδα.  Από τη Σούδα η "ΥΔΡΑ" θ' αναχωρούσε για την Αλεξάνδρεια.

Από νωρίς τ' απόγευμα η "ΥΔΡΑ" βρισκόταν κοντά στις ακτές της Πελοποννήσου στη περιοχή του Ισθμού της Κορίνθου, όταν ειδοποιήθηκε από τη "ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ" ότι ήταν πιθανή η εμφάνιση της εχθρικής αεροπορίας. Ήταν επιβεβλημένη η αλλαγή θέσης για ακόμα μια φορά.

Ο Γρηγόριος Μεζεβίρης εξιστορεί:

"Από το πρωί είχαμε αλλάξει θέση πολλές φορές, αλλά πουθενά δεν καταφέρναμε να μείνουμε αθέατοι. Ρώτησα τότε τον Κυβερνήτη της ΥΔΡΑΣ, Αντιπλοίαρχο Θ. Πεζόπουλο, αν είχε καμιά έμπνευση, μέχρι να έρθει η ώρα να πλεύσουμε προς το στίγμα συναντήσεως που είχε ορισθεί. Αυτός, με το φλέγμα που τον διέκρινε, μου απάντησε "κύριε Διοικητά, ότι είναι πεπρωμένο να συμβεί θα συμβεί, προτείνω να πλεύσουμε με μικρή ταχύτητα προς τις Φλέβες". Δέχτηκα τη γνώμη του, καθώς δεν εύρισκα άλλη λύση. 

Γύρω στις 17.30, ενώ πλέαμε βόρεια της Αίγινας δίπλα στη νησίδα Λαγόσα, εμφανίστηκε εχθρικό αναγνωριστικό αεροπλάνο. Προκειμένου να το παραπλανήσουμε διέταξα να λάβουμε πορεία προς τα Μέθανα. Όταν εξαφανίστηκε, ξαναπήραμε την αρχική μας πορεία. Μετά από είκοσι περίπου λεφτά, εμφανίστηκε προς τον βορρά μεγάλος αριθμός αεροσκαφών, εβδομήντα περίπου, που κατευθύνονταν νότια σε πορεία διασταύρωσης με το πλοίο μας σε απόσταση λίγων μιλίων. Όταν έφθασαν στο ύψος της ΥΔΡΑΣ, περίπου 35 από αυτά αποχωρίστηκαν από τα υπόλοιπα και κατευθύνθηκαν προς αυτήν.

Βρισκόμενος στην πάνω γέφυρα διέταξα ανάπτυξη της μέγιστης ταχύτητας και πλεύση με ελιγμούς και στη συνέχεια έναρξη πυρός κατά του πρώτου σμήνους που βρέθηκε σε απόσταση βολής. Τα αεροπλάνα επιτίθονταν με κάθετη εφόρμηση, έβαλαν με βόμβες από μικρό ύψος και συγχρόνως πολυβολούσαν στοχεύοντας ιδίως την γέφυρα. Τη στιγμή εκείνη ανέβηκε από την κάτω γέφυρα ο Κυβερνήτης του πλοίου, κατά την συνήθειά του
ασκεπής, και κατέλαβε τη θέση του δίπλα στο πρωραίο παραπέτασμα της γέφυρας.

Σχεδόν αμέσως τον είδα να γλιστράει και να κάθεται στο δάπεδο. Τα μάτια του ήταν κλειστά, ένα ελαφρύ μειδίαμα διακρίνονταν στα χείλη του και σε όλο το πρόσωπό του ήταν διάχυτη η γαλήνη του ανθρώπου που μέχρι τη τελευταία στιγμή εκπλήρωσε το καθήκον του. Δεν μου απέμενε αμφιβολία ότι ο Αντιπλοίαρχος Θ. Πεζόπουλος, ο γενναίος αυτός στρατιώτης και πολύτιμος σύντροφος είχε, πρώτος, πληρώσει τον φόρο αίματος πάνω στο πλοίο του. Μια σφαίρα πολυβόλου τον είχε πλήξει καίρια στο κεφάλι. Οι βόμβες έπεφταν βροχή γύρω από το πλοίο και πίδακες νερού το σκέπαζαν, μέχρι την πάνω γέφυρα. Οι ομοχειρίες των δυο α/α πολυβόλων σχεδόν αμέσως βγήκαν εκτός μάχης, ενώ το τρίτο έπαθε εμπλοκή. 

Μέσα σε λίγα λεπτά από την αρχή της επίθεσης, μόνο τα ελαφρά φορητά πολυβόλα Χότσκις στην κάτω γέφυρα ήταν ακόμα σε θέση να βάλλουν. Οι μηχανές του πλοίου ανέπτυξαν αρχικά ταχύτητα 30 μιλίων, μετά από λίγο όμως η μια μηχανή κράτησε και στη συνέχεια και η άλλη. Το πλοίο, άοπλο και ακινητοποιημένο, παρέμεινε στη διάθεση του εχθρού. Καταδιωκτικά αεροπλάνα δεν εμφανίζονταν από πουθενά, αν και ο ασύρματος της Αθήνας μας είχε πληροφορήσει λίγο πριν την επίθεση ότι δυο καταδιωκτικά αεροπλάνα πετούσαν πάνω από την Αθήνα! Καμιά βόμβα δεν έπεσε πάνω στο σκάφος, πολλές όμως έπεσαν πολύ κοντά και προκάλεσαν πολλά ρήγματα στα ύφαλα.

Το πλοίο έβαζε νερά από παντού και το βύθισμα μεγάλωνε ταχύτατα, ιδίως στη πρύμνη.

Πολλά ελάσματα του καταστρώματος είχαν πάρει κυματοειδή μορφή. Το κατάστρωμα, τα δάπεδα των πυροβόλων και των γεφυρών είχαν στρωθεί με νεκρούς και βαριά τραυματισμένους που είχαν πληγεί από τους πολυβολισμούς και ιδιαίτερα από τα  θραύσματα των βομβών που έπεφταν κοντά στο πλοίο. Ο ύπαρχος, Πλωτάρχης Βλαχάβας, είχε φρικτά ακρωτηριαστεί και ανάλογη ήταν η τύχη του Υποπλοίαρχου Αρλιώτη και του Ιατρού Μανιαρέζη. Ο ίδιος είχα τραυματιστεί από θραύσματα. Τα αεροσκάφη, όταν πείστηκαν ότι το πλοίο βυθιζόταν, σταμάτησαν τις επιθέσεις και για κάποιο διάστημα πετούσαν πάνω από το πλοίο.

Όταν διαπίστωσα ότι καμιά ελπίδα διάσωσης του πλοίου υπήρχε, διέταξα τον αρχιεπιστολέα μου Υποπλοίαρχο Νεόφυτο, τον αρχαιότερο από τους επιζώντες, να γίνει εγκατάλειψη του πλοίου. Οι λέμβοι είχαν καταστραφεί, εκτός από μια μικρή που χρησιμοποιήθηκε για να επιβιβασθούν οι ακρωτηριασμένοι. Οι υπόλοιποι κολυμπήσαμε μερικές εκατοντάδες μέτρα, μέχρι τη νησίδα Λαγόσα. Οι αξιωματικοί του πλοίου επιστάτησαν ώστε οι βαριά τραυματισμένοι να φορέσουν τα σωσίβια και να πέσουν στη θάλασσα. Η διάβαση του καταστρώματος ήταν δύσκολη καθώς σε κάθε βήμα διασκελίζαμε ακρωτηριασμένα πτώματα. 

Μερικοί άνδρες παράμεναν στη πρύμνη, παρόλο ότι το κατάστρωμα βρισκόταν ελάχιστα
πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, γιατί ίσως δεν είχαν αντιληφθεί τη διαταγή που είχε δοθεί και δίσταζαν να εγκαταλείψουν το πλοίο. Τους διέταξα να πέσουν στη θάλασσα και στη συνέχεια κατέβηκα από τη δεξιά κλίμακα που το πιο πάνω σκαλί της είχε φθάσει στη επιφάνεια της θάλασσας. Πριν από μόλις τριάντα ώρες είχα ανέβει την ίδια κλίμακα για ν' αναλάβω τη διοίκηση στην νέα αρχηγίδα μου.

Λίγα λεπτά αφού και ο τελευταίος από τους επιζώντες είχε εγκαταλείψει το πλοίο, η πρύμνη του βυθίστηκε, πήρε κατακόρυφο κλίση και εξαφανίστηκε κάτω από το νερό, παρασύροντας στον υγρό τάφο του και τους ηρωικούς νεκρούς. Από την αρχή της επίθεσης μέχρι τη βύθιση είχαν περάσει μόνο 14 λεπτά της ώρας. Τη στιγμή που τα νερά κάλυπταν το σκάφος μια φωνή ακούστηκε από τη θάλασσα που επαναλήφθηκε από δεκάδες στόματα, "ΖΗΤΩ Η ΥΔΡΑ".

Όπως ανέφερε ο Ναυτικός Διοικητής Μήλου, ένας Γερμανός αεροπόρος από εκείνους που έλαβαν μέρος στην επίθεση του είπε κατά τη κατάληψη της νήσου, ότι του είχε κάνει εντύπωση η ηρωική στάση του πληρώματος της ΥΔΡΑΣ που κουνούσαν τα καπέλα τους και ζητωκραύγαζαν τη στιγμή που το πλοίο βομβαρδιζόταν και βυθίζονταν.

Παραμείναμε στη μικρή βραχώδη νήσο Λαγόσα περίπου μια ώρα περιμένοντας την αποστολή βοήθειας. Κατά το διάστημα αυτό μου δόθηκε η ευκαιρία να αντιληφθώ ακόμα καλύτερα τα ψυχικά προσόντα των ανδρών. Κατά την διάρκεια της επιθέσεως είχα ήδη εκτιμήσει την εξαιρετική τους διαγωγή και την απόλυτη ψυχραιμία τους. Γύρω μου, βρίσκονταν κατάκοιτοι πολλοί βαριά τραυματισμένοι και που και που ακούγονταν κραυγές πόνου που ήταν δύσκολο να συγκρατηθούν. Από κανενός όμως τα χείλη δεν ξέφυγε η ελάχιστη φωνή παραπόνου. Εκείνοι που διατηρούσαν τις αισθήσεις τους, ζητούσαν με αγωνία πληροφορίες για τον Κυβερνήτη τους, που κυριολεκτικά λάτρευαν και αποκαλούσαν "ο Θοδωράκης μας". Ένας ναύτης με κομμένο το πόδι που ήταν ξαπλωμένος κοντά μου συνεχώς μ ε ρωτούσε "πώς αισθάνεσαι, κύριε Διοικητά";

Την καταβύθιση της ΥΔΡΑΣ παρακολούθησαν πολλοί από την Αθήνα, την Σαλαμίνα και την Αίγινα και πολλά πλωτά μέσα έφθασαν για να περισυλλέξουν τους ναυαγούς. Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία της Αίγινας και της Αθήνας.

Την ίδια νύχτα απέπλευσαν για τη Σούδα το α/τ "ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ", μεταφέροντας μέλη της Κυβερνήσεως, το α/τ "ΙΕΡΑΞ" και το α/τ "ΠΑΝΘΗΡ". Το υ/β "ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ" δεν συνάντησε το α/τ "ΥΔΡΑ" στις Φλέβες και συνέχισε τον πλου του, όπως και το "ΜΑΡΙΜΕΣΚ" που έφθασε αίσια στη Σούδα. Αυτά ήταν και τα τελευταία πολεμικά πλοία που εγκατέλειψαν τα νερά του Σαρωνικού για να συνεχίσουν τον αγώνα και έξω από τα σύνορα της Ελλάδος.

Από το νοσοκομείο "Ευαγγελισμός", όπου νοσηλευόμουνα, άκουσα μέσα στην ηρεμία της νύχτας της 26ης Απριλίου 1941 την διέλευση των μηχανοκίνητων φαλαγγών του εχθρού. Το πρωί της επομένης ημέρας η σημαία του κατακτητή κυμάτιζε στον ιερό βράχο της Ακρόπολης". 

17 Απριλίου 2014

Τραγικό ναυάγιο στην Ν. Κορέα συγκλονίζει την ανθρωπότητα. Πνίγηκαν εκατοντάδες παιδιά.

Συγκλονιστικά στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιοτητας λιγες ώρες μετά το πολύνεκρο - οπως αποδεικνύεται - ναυάγιο στη Νότια Κορέα. Το πλοίο, το οποίο βυθίστηκε χωρίς να προλάβουν να σώσουν και τους 459 επιβαίνοντες, αρχικά έγειρε στη μια πλευρά και στην συνέχεια αναποδογύρισε και χάθηκε μέσα στα παγωμένα νερά. 

Στο πλοίο επέβαιναν κυρίως μαθητές που ταξίδευαν με συνοδούς καθηγητές στο νησί Τζεζού. Μέχρι στιγμής ο απολογισμός κάνει λόγο για 4 επιβεβαιωμένους νεκρούς και 300 αγνοούμενους.
Με το σκοτάδι να έχει καλύψει τα πάντα οι έρευνες στο σημείο του ναυαγίου του πλοίου συνεχίζονται αλλά οι ελπίδες έχουν εξανεμιστεί.

Οι νοτιοκορεατικές αρχές δέχονται έντονη κριτική αφού αρχικά είχαν ανακοινώσει ότι είχαν διασωθεί 368 άτομα, όμως λίγη ώρα αργότερα είπαν ότι έκαναν λάθος στην καταμέτρηση! Κατά 300 άτομα! ΄Ετσι, τώρα λένε για 164 διασωθέντες.
Το πλοίο βυθίστηκε μέσα σε 2 ώρες και μόνο ένα μικρό κομμάτι του είναι πάνω από την επιφάνεια του νερού.


Πολλοί νοτιοκορεάτες εκτιμούν ότι αυτή θα είναι η μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία σε καιρό ειρήνης.

Μέχρι να βυθιστεί το πλοίο, τα σωστικά συνεργεία προσπαθούσαν απεγνωσμένα να σώσουν οποιονδήποτε μπορούσαν. Τα παιδιά που ήταν το πλοίο είτε έπεφταν στην θαλασσα είτε κρέμονταν από τα παράθυρα που υπήρχαν στις καμπίνες τους.
Το ποιο συγκονιστικό ήταν το θέαμα των μικρών παιδιών που πηδούσαν στην θάλασσα την ώρα που εκείνη "κατάπινε" το πλοίο. 



Δεκάδες πλοιάρια και ελικόπτερα συνεχίζουν αδιάκοπα τις έρευνες και ενώ πλέον έχει πέσει το σκοτάδι μήπως εντοπίσουν κάποιον ζωντανό ή ακόμα και νεκρό.

Μια μαθήτρια μιλώντας στα τοπικά μέσα περιέγραψε την στιγμή της διάσωσής της.
"Την ώρα που με έβγαζαν από το πλοίο εκείνο είχε αρχίσει να γέρνει προς την μια πλευρά. Την στιγμή που συνέβαινε αυτό όλοι μας είμασταν ακινητοι γιατί έτσι μας είχαν πει. Μας είπαν να μην κινηθούμε γιατί ήταν επικίνδυνο."


Και συνέχισε: "Μου είπαν ότι οι φίλοι μου δεν μπορούσαν να απεγκλωβιστούν από την πρώτη στιγμή που έγειρε το πλοίο γιατί είχε βάλει παντού νερά!"

Το νοτιοκορεατικό υπουργείο Ασφάλειας και Δημόσιας Διοίκησης είχε ανακοινώσει πως 368 άνθρωποι είχαν διασωθεί και πως εξακολουθούσε να αγνοείται η τύχη 100, αλλά αργότερα ανακοίνωσε πως επρόκειτο για λάθος υπολογισμούς. Συγγενείς των αγνοουμένων, στην πλειοψηφία τους οι αγνοούμενοι είναι μαθητές, έχουν φτάσει στην περιοχή και κλαίνε και οδύρονται.

Ένας άλλος επιβάτης είπε ότι πριν αρχίσει να βυθίζεται το πλοίο άκουσαν έναν δυνατό θόρυβο.

"Το πλοίο άρχισε να κάνει θορύβους και να γέρνει αλλά μας έλεγαν συνεχώς να μην κινούμαστε και να μείνουμε στις θέσεις μας", είπε. Αλλος είπε ότι το πλοίο τρανταζόταν και ο ένας επιβάτης έπεφτε πάνω στον άλλο.

Το συγκεκριμένο πλοίο έχει χωρητικότητα 900 ατόμων.

Οργισμένοι γονείς συγκεντρώθηκαν στο σχολείο των παιδιών τους ζητώντας εξηγήσεις.

πηγή 

Συγκλονίζουν τα τελευταία λόγια της μαθήτριας Park Ji Yoon, λίγο πριν χαθούν τα ίχνη της στο τραγικό ναυάγιο στη Νότια Κορέα.

"Γιαγιά νομίζω ότι θα πεθάνω. Το πλοίο βυθίζεται και κρεμιέμαι από τα κάγκελα", έλεγε με τρεμάμενη φωνή στη γιαγιά της Kim Ok Young...

Η γιαγιά της επιχειρούσε συνεχώς να επικοινωνήσει τηλεφωνικά μαζί της. Κάποια στιγμή άκουσε και πάλι τη φωνή της. Αυτή τη φορά το κορίτσι τής είπε ότι πρέπει να κλείσει το τηλέφωνο.

Λίγη ώρα αργότερα, η 74χρονη γιαγιά της έλαβε ένα γραπτό μήνυμα στο κινητό της από την εγγονή της, που περιείχε μόνο ένα γράμμα χωρίς κανένα νόημα, και από τότε έχει χάσει τα ίχνη της.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η μικρή δεν ήθελε να πάει εκδρομή στο νησί Jeju, που είναι τουριστικό θέρετρο, καθώς απεχθανόταν τα ταξίδια με πλοία.

"Της είπα ότι αν δεν πήγαινε ταξίδι με τα άλλα παιδιά, θα το μετάνιωνε, και τώρα το μετανιώνουμε εμείς" δήλωσε η 74χρονη.

Στο μεταξύ, οι προσπάθειες διάσωσης συνεχίζονται και μετέχουν 84 πλοία, 18 αεροσκάφη και δύτες, ενώ σύμφωνα με τα μέχρι τώρα επίσημα στοιχεία, τουλάχιστον έξι άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους.

Συνολικά 174 άνθρωποι διασώθηκαν από το πλοίο που ναυάγησε 20 χιλιόμετρα ανοικτά των ακτών του Ζίντο, ανακοίνωσε η κυβέρνηση στον τελευταίο απολογισμό που έδωσε. Περισσότεροι από 50 έχουν τραυματιστεί και 284 αγνοούνται.

Μεταξύ των επιβαινόντων περιλαμβάνονταν 325 μαθητές από ένα λύκειο στα περίχωρα της Σεούλ. Ταξίδευαν προς ένα δημοφιλές θέρετρο, το νησί Τζετζού, που βρίσκεται περίπου 80 χιλιόμετρα νότια της ηπειρωτικής χώρας.

Ένας επιζών, ο Κιμ Σέουνγκ Μοκ, είπε στο τηλεοπτικό δίκτυο YTN ότι προσπάθησε να σώσει συνεπιβάτες του. Αλλά «το νερό έμπαινε τόσο γρήγορα, κάποιοι δεν τα κατάφεραν» ανέφερε ο ίδιος.

Τα αίτια του ναυαγίου δεν έχουν μέχρι στιγμής διευκρινιστεί, ωστόσο επιζώντες υποστηρίζουν ότι άκουσαν ένα δυνατό θόρυβο και αμέσως μετά το πλοίο άρχισε να παίρνει κλίση.

«Φώναζα για 30 με 40 λεπτά μέσα στο πλοίο» είπε ένας επιζών. «Αντικείμενα έπεφταν και οι άνθρωποι γλιστρούσαν στο εσωτερικό του πλοίου».

Το πλήρωμα εξέπεμψε ένα σήμα κινδύνου στις 08:58 το πρωί (02:58 ώρα Ελλάδας). Η ακτοφυλακή ανέφερε ότι το πλοίο πήρε κλίση και άρχισε να πλημμυρίζει. Βυθίστηκε δύο ώρες αργότερα. 

Η πρόεδρος Παρκ Γκέουν Χιε προέτρεψε τα μέλη των συνεργείων διάσωσης να επιταχύνουν τις εργασίες τους καθώς έπεφτε η νύχτα, σημειώνοντας ότι είναι «πραγματικά συντετριμμένη» από την τραγωδία.


Άλλος επιζών μαθητής είπε σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με το δίκτυο YTN ότι άκουσε ένα δυνατό θόρυβο που συντάραξε το πλοίο, πριν το φέρι σταματήσει κι αρχίζει να παίρνει κλίση. 

Πολλοί από τους συμμαθητές του έχασαν την ισορροπία τους, είπε ο Λιμ Χιούνγκ Μιν, ο οποίος φόρεσε ένα σωσίβιο ακολουθώντας τις εντολές του πληρώματος, πήδηξε στην θάλασσα και κολύμπησε γρήγορα προς μια κοντινή σωστική λέμβο. «Το νερό ήταν πολύ παγωμένο, αλλά ήθελα να ζήσω», αφηγήθηκε στο YTN.

«Η θάλασσα ήταν ήρεμη όταν το πορθμείο ξεκίνησε» υποστήριξε ένας μεσήλικας άνδρας από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται στο κρατικό δίκτυο Arirang. «Τότε, ξαφνικά, νιώσαμε ότι το πλοίο πήρε απότομα κλίση. Οι επιβάτες παγιδεύτηκαν και δε μπορούσαν να βγουν από τις καμπίνες τους, διότι δεν μπορούσαν να ανοίξουν τις πόρτες». 

Πολλοί επιζώντες ανέφεραν ότι έλαβαν την εντολή από το πλήρωμα να μην εγκαταλείψουν το σημείο όπου βρίσκονταν.

«Το πλήρωμα μας είπε να μη μετακινηθούμε και να παραμείνουμε καθισμένοι» περιέγραψε ένας άνδρας στο κρατικό δίκτυο. «Κι έπειτα το πλοίο άρχισε να παίρνει κλίση και ήταν πολύ δύσκολο να βγούμε».


Το πλοίο ταξίδευε από το λιμάνι του Ιντσόν στα βορειοδυτικά της χώρας με προορισμό το νησί Τζετζού. Το δίκτυο KBS μετέδωσε τη δήλωση ενός αξιωματούχου της ακτοφυλακής που υποστήριξε ότι το πλοίο δεν ακολουθούσε την προγραμματισμένη του πορεία στο Τζετζού.


Σύμφωνα με μια εκ των θεωριών για τα αίτια του δυστυχήματος, το πλοίο έπεσε πάνω σε ύφαλο. «Εάν έπεσε σε έναν ύφαλο, είναι πιθανό το πλοίο να είχε βγει εκτός πορείας» δήλωσε ο Μιν Χονγκ Κι, ο επικεφαλής του Οργανισμού Ναυτιλίας της Κορέας, στο Arirang.

«Καθώς το πλοίο έπαιρνε κλίση προς τη μία πλευρά, είναι πιθανόν τα παράθυρα να κόλλησαν ή να υπήρχαν προβλήματα με τις πόρτες του, και οι επιβάτες δεν μπόρεσαν να βγουν έξω».


Το πλοίο, το Sewol, κατασκευάστηκε το 1994 και έχει τη δυνατότητα μεταφοράς 900 και πλέον επιβατών και 130 οχημάτων. Το πλοίο βάρους 6.835 τόνων έχει μήκος 146 μέτρων και πλάτος 22 μέτρων.

πηγή

Ένα θαύμα περιμένουν οι συγγενείς των περίπου 300 αγνοουμένων του ναυαγίου επιβατικού πλοίου που ναυάγησε και βούλιαξε χθες στα ανοιχτά της Νότιας Κορέας. Ένα θαύμα για να βρεθούν οι δικοί τους άνθρωποι ζωντανοί. Η πλειοψηφία των αγνοουμένων είναι μαθητές λυκείου που πήγαιναν εκδρομή σε κοντινό νησί. 


Οι δύτες δυσκολεύονται να φτάσουν στις καμπίνες του βυθισμένου πλοίου, όπου εικάζεται πως έχουν εγκλωβιστεί πολλοί από τους επιβάτες του πλοίου, καθώς τα ρεύματα στην περιοχή είναι πολύ δυνατά.
Όλα αυτά ενώ έρχεται στο φως video μέσα από το πλοίο, λίγες στιγμές πριν από τη βύθισή του. Φαίνονται παιδιά τρομαγμένα, να φορούν σωσίβια και να προσπαθούν να κρατηθούν. 


Πολλοί από τους διασωθέντες κατήγγειλαν ότι οι υπεύθυνοι του πλοίου τους καθησύχαζαν και τους ζητούσαν να μείνουν ψύχραιμοι. «Περιμέναμε 30 έως 40 λεπτά», είπε μια μαθήτρια γυμνασίου.

Μέχρι στιγμής έξι νεκροί έχουν ανασυρθεί από το ναυάγιο, 24 ώρες αφότου το πλοίο πήρε κλίση και βυθίστηκε ενώ ήταν καθ οδόν προς το νησί Τζετζού της Νότιας Κορέας μεταφέροντας εκατοντάδες νεαρούς μαθητές ενός σχολείου της Σεούλ. 

Πήγαιναν σχολική εκδρομή στο νησί Τζετζού ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα της Νότιας Κορέας το οποίο οι ντόπιοι αρέσκονται να αποκαλούν και Χαβάη της Νότιας Κορέας.

Από τα 475 άτομα που βρίσκονταν επί του σκάφους όπως είναι ο πιο πρόσφατος επίσημος αριθμός επιβαινόντων που έδωσαν οι αρχές, μεταξύ των οποίων 325 μαθητές, διασώθηκαν 179 άνθρωποι όπως ανακοίνωσε το πρωί της Πέμπτης η ακτοφυλακή.  

Οι έρευνες συνεχίζονταν όλη τη νύχτα με το φως των ισχυρών προβολείς, αλλά τα ρεύματα και η μειωμένη υποβρύχια ορατότητα εμπόδισαν τους δύτες να μπουν στο εσωτερικό του βυθισμένου πλοίο και να ελέγξουν τις δεκάδες καμπίνες. 

πηγή

Απόγνωση, αγωνία, οργή, θυμός. Άνθρωποι στοιβαγμένοι σε μια αίθουσα γυμναστηρίου στο νησί Τζίντο, τυλιγμένοι με κουβέρτες για να αντιμετωπίσουν το κρύο, να περιμένουν ένα θαύμα. Ένα θαύμα που δεν έρχεται. Είναι οι συγγενείς των 300 ανθρώπων που αγνοούνται μετά το ναυάγιο του πλοίου στα ανοιχτά της Νότιας Κορέας. 

Το κρύο και οι συνθήκες είναι το μικρότερα από τις αγωνίες τους. Εκείνο που θέλουν να είναι να δουν ξανά ζωντανούς τους αγαπημένους τους. Η πλειοψηφία των 300 αγνοουμένων είναι παιδιά σχολείου που βρίσκονταν στο πλοίο γιατί πήγαιναν διακοπές στο νησί Τζεζού, δημοφιλή τόπο εκδρομών για σχολεία στη Νότια Κορέα. 
Ορισμένοι, εξαντλημένοι και σε ορισμένες περιπτώσεις χωρίς τις αισθήσεις του από την πολύωρη αγωνία βοηθούνται με ορούς. Μια γυναίκα λιποθυμά και μεταφέρεται με φορείο σε κοντινό νοσοκομείο. Ένας πατέρας κλαίει σιωπηλά, με το πρόσωπο κρυμμένο στα χέρια του, ενώ μία γυναίκα προσπαθεί να τον παρηγορήσει. 

Το βράδυ, στο γυμναστήριο όπου έχουν βρει καταφύγιο οι οικογένειες των αγνοουμένων επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Μια σιωπή που έσπασε τη στιγμή που ανακοινώθηκε η ταυτότητα του έκτου διαπιστωμένου νεκρού: είναι μία μαθήτρια του λυκείου και οι γονείς της βγάζουν μία σπαρακτική κραυγή.

Γονείς μιλούν για τα τελευταία μηνύματα που έλαβαν από τα παιδιά τους. "Μου είπε: φοράμε τα σωσίβια. Μας λένε να περιμένουμε και να μην κινούμαστε, μαμά. Βλέπω ένα ελικόπτερο", λέει η Παρκ Γιού-Σιν, μητέρα μίας μαθήτριας. 

"Μπαμπά, το πλοίο βυθίζεται. Είμαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι, φοράω σωσίβιο. Τι πρέπει να κάνω;", είπε κλαίγοντας στο τηλέφωνο ο Κιμ Μπουμ-Σου. "Θέλω να ξαναβρεθούμε ζωντανοί", έλεγε ένα αγόρι στον πατέρα του όταν κόπηκε η σύνδεση.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι έλαβαν μηνύματα από τα παιδιά τους ενώ εκείνα ήταν παγιδευμένα στο εσωτερικό του πλοίου μετά το ναυάγιο. "Μπαμπά μην ανησυχείς. Φοράω σωσίβιο και είμαστε όλοι μαζί", έγραψε στον πατέρα της η 18χρονη Σιν σύμφωνα με το νοτιοκορεάτικο MBC News. "Τα σωστικά συνεργεία έρχονται. Προσπάθησε να βγεις αν μπορείς", της είπε ο πατέρας της αλλά η απάντησή της ήταν "μπαμπά δε μπορώ να βγω. Ο διάδρομος είναι γεμάτος παιδιά και το πλοίο έχει πάρει μεγάλη κλίση". Η 18χρονη είναι ανάμεσα στους αγνοούμενους. 

Αντίθετα, ένα αγόρι που έστειλε μήνυμα στη μητέρα του, σώθηκε. "Μαμά, μπορεί να μη μπορέσω να στο πω από κοντά. Σ' αγαπώ". "Κι εγώ σ' αγαπώ γιέ μου" απάντησε η μητέρα του η οποία δεν γνώριζε για το ναυάγιο τη στιγμή του μηνύματος. 

Πολλοί γονείς πέρασαν τη νύχτα στην αποβάθρα με τα μάτια στραμμένα στη θάλασσα, προς το σημείο όπου συνεχίζονταν υπό το φως των προβολέων οι έρευνες. 

Στην απελπισία των συγγενών προστίθεται η οργή απέναντι στα μέσα ενημέρωσης, που κατηγορούνται για αδιακρισία, αλλά και απέναντι στις αρχές. Το θυμό τους «ένιωσε» για τα καλά ο πρωθυπουργός της Νότιας Κορέας που αποφάσισε πως έπρεπε να τους επισκεφτεί. Αλλά εκείνοι δεν ήθελαν εκείνον. Ήθελαν ζωντανά τα παιδιά τους.

Η οργή του κατευθύνεται και προς το πλήρωμα που έδωσε την εντολή στους επιβάτες να παραμείνουν στις θέσεις τους ή στις κουκέτες τους μετά το τράνταγμα που ακινητοποίησε το πλοίο.

Το σχολείο Ντανγούν στο Ανσα, νότια της Σεούλ, από όπου προέρχονταν οι μαθητές είναι κλειστό σήμερα. Μηνύματα έχουν κατακλύσει τα πανό που κρέμονται έξω από το κτίριο: "Σε παρακαλώ, έλα πίσω ζωντανός", "Σ' αγαπώ"...

Ένας από τους διασωθέντες, ο Κιμ Σουνγκ-Μουκ, διηγήθηκε στην νοτιοκορεατική τηλεόραση ότι είδε μία ομάδα 30 ανθρώπων που ήταν παγιδευμένοι σε αίθουσα του τετάρτου ορόφου. "Δεν μπορούσα να φτάσω σε αυτήν την αίθουσα γιατί το πλοίο είχε γείρει. Δεν μπορούσα να πιαστώ από πουθενά".

Όταν έφθασαν οι διασώστες, ο άνδρας τούς βοήθησε να απεγκλωβίσουν κάποιους από τους μαθητές μέσω ενός σωλήνα του συστήματος πυρόσβεσης που χρησιμοποιήθηκε για να κρεμαστούν και να βγουν από την αίθουσα. Όμως, πολλοί ήταν πολλοί αδύναμοι για να το καταφέρουν. 

"Έπρεπε να πιαστούν από τον σωλήνα και να σκαρφαλώσουν στο δάπεδο που είχε γείρει τελείως. Υπήρχαν τόσα παιδιά στο διάδρομο ...και αυτό το νερό...δεν μπόρεσα να τούς σώσω όλους", διηγήθηκε με λυγμούς.

Συγκλονιστικές είναι και οι εικόνες των συγγενών που ναύλωσαν φέρι για να πάνε στην περιοχή των ερευνών και να δουν μόνοι τους το βυθισμένο πλοίο και να εξακριβώσουν το γιατί οι έρευνες σταμάτησαν προσωρινά. 

Ο πατέρας ενός 10χρονου κοριτσιού είπε ότι οι γονείς πλήρωσαν σχεδόν 42 ευρώ για να ναυλώσουν το φέρι που θα τους πήγαινε στο σημείο του ναυαγίου. Μαζί τους είχαν έναν δύτη κι έναν δημοσιογράφο.

πηγή

12 Απριλίου 2014

Το ρωσικό ιστιοφόρο Mir «Ειρήνη» στην Αλεξανδρούπολη

Οι πρώτες φωτογραφίες από την επίσκεψη του ρωσικού ιστιοφόρου Mir «Ειρήνη» στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, που μεταφέρει την θαυματουργή εικόνα του Αγίου Βλαδιμήρου (πιστό αντίγραφο που ευλογήθηκε στο Άγιο Όρος). Ο Άγιος Βλαδίμηρος είναι ο βασιλιάς των Ρώσων που έπαιξε τον σημαντικότερο ρόλο για να γίνουν Ορθόδοξοι οι Ρώσοι. Παντρεύτηκε την Άννα αδελφή του Βασιλείου Βουλγαροκτόνου και οι άνδρες που έστειλε στο Βυζάντιο έγιναν οι προσωπικοί φρουροί του κάθε Αυτοκράτορα.


πηγή