29 Δεκεμβρίου 2016

Καράβι με σημαία ξένη, που πας ταξίδι μακρινό!

Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου από την Ρήξη φ. 129

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που οι Βαλλιάνοι, οι παλιοί Κεφαλλονίτες καραβοκυραίοι, είχαν στα πλοία τους σχεδόν αποκλειστικά Κεφαλλονίτες και Θιακούς, στο πνεύμα της ελληνικής συναδελφικής κοινότητας και τοπικότητας. Άλλωστε ήταν άλλοι καιροί και, παρά τις αντιφάσεις της και τους τυχοδιωκτισμούς της, εκείνη η μεταπρατική τάξη προσπαθούσε να ενταχθεί στις συνθήκες δημιουργίας μιας εθνικής αστικής τάξης.

Στις μέρες μας, με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, ο Έλληνας εργαζόμενος ναυτικός θα πληγεί ανεπανόρθωτα και μαζί του όλοι οι ναυτότοποι της χώρας μας, οι οποίοι κυριολεκτικά επιβίωναν από το ναυτιλιακό συνάλλαγμα των ανθρώπων της θάλασσας.

Μεγάλη η ναυτική παράδοσή μας και, ο ναυτικός, ξεχωριστή φιγούρα της εθνική μας ιδιοπροσωπίας. Δεμένος συναισθηματικά με τον τόπο και τις ρίζες του, σε αντίθεση με τα αεθνικά αφεντικά του, που απολαμβάνουν ειδική προστασία… φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής και λαθρεμπορίου στα καύσιμα!

Το νομοσχέδιο καταργεί το ειδικό φορολογικό καθεστώς του ναυτικού, αυξάνοντας την ήδη διογκωμένη φορολόγηση, τις κρατήσεις και, επακόλουθα, συρρικνώνοντας τις συντάξεις. Ο Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Παναγιώτης Κουρουμπλής, δήλωσε ότι δεν πρόκειται να γίνει εξίσωση με τους εργαζομένους της στεριάς, παραδεχόμενος όμως, ότι, η τελική έγκριση ανήκει στους θεσμούς.

Η εξέλιξη αυτή προστίθεται στον συνολικό πόλεμο των μνημονιακών κυβερνήσεων ενάντια σε ολόκληρους επαγγελματικούς κλάδους. Στους ναυτικούς θα οδηγήσει στον μεγαλύτερο ευτελισμό των συντάξεων, την απαλλοτρίωση της κινητής και ακίνητης περιουσίας του ΝΑΤ και των ταμείων, τη διόγκωση της ανεργίας στο ναυτικό επάγγελμα, τη διεύρυνση της μαύρης εργασίας, την παραβίαση των όρων εργασίας, την υποβάθμιση των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων, το άνοιγμα στις νέες ρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις με την κατάργηση των ΣΣΕ και την καθιέρωση των ατομικών συμβάσεων, κ.α.

Ταυτόχρονα, μια καθοριστική επίπτωση των μέτρων θα είναι η σταδιακή αποσύνθεση του ελληνικού ναυτεργατικού κλάδου και η αποσύνδεση της χώρας μας από μια παραδοσιακή οικονομία της. Μέσω του οικονομικού καταναγκασμού, θα καταργηθούν στην ουσία τους οι περιοριστικές διατάξεις που επιβάλλουν την ναυτολόγηση ελληνικών πληρωμάτων, προκειμένου ένα πλοίο να εκτελέσει δρομολόγιο εντός Ελλάδας (καμποτάζ), οι οποίες είχαν αρθεί για τα κρουαζιερόπλοια. 

Η επιλογή ενός φθηνού πολυεθνικού προσωπικού, με ελάχιστα δικαιώματα, χωρίς κοινωνική ασφάλιση και εθνικές συμβάσεις, ως ανταγωνιστικής εργατικής τάξης έναντι πολυετών εργασιακών κατακτήσεων, θα οδηγήσει στο ίδιο αποτέλεσμα που διαμορφώθηκε στην κρουαζιέρα μετά την άρση του προστατευτισμού του καμποτάζ: το τελευταίο κρουαζιερόπλοιο, με ελληνική σημαία, το 2012 σήκωσε σημαία Μάλτας, που θεωρείται σημαία ευκαιρίας. 

Σημαία ευκαιρίας θα ζητούν και οι Έλληνες ναυτικοί, εξωθούμενοι σε μόνιμη μετανάστευση, σε χώρες με ελάχιστη ή καθόλου φορολογία, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη την ένταξη της ναυτιλίας μας και της οικονομίας μας σε ένα εθνικό πλαίσιο αναγέννησης, μέσω των ανθρώπων του θαλασσινού μόχθου.

Δημήτρης Ναπ.Γιαννάτος

ardin-rixi.gr
το είδα ΕΔΩ 

28 Δεκεμβρίου 2016

Ηρωϊκοί κομάντος του πολεμικού μας ναυτικού με αυτοθυσία σώζουν ζωές σε τρομακτικές συνθήκες.

από τον χρήστη Αυγερινός Χατζηχρυσός

Tην δραματική διάσωση των εννέα ναυτικών που επέβαιναν στο φορτηγό πλοίο που προσάραξε τα ξημερώματα στην Άνδρο απεικονίζει ένα βίντεο που έδωσε στην δημοσιότητα το Πολεμικό Ναυτικό.

Μόνο η γέφυρα του πλοίου έχει μείνει έξω από το νερό, ενώ τεράστια κύματα απειλούν να το βουλιάξουν εντελώς – Οι ναυτικοί, φορώντας σωσίβια, προσπαθούν να σωθούν, ενώ το ελικόπτερο του ΠΝ τους τραβάει στον αέρα – Βροχή και άνεμοι 7 Μποφόρ δυσκόλεψαν την διάσωση. 

Στις δραματικές εικόνες, που αποδεικνύουν ότι οι εννέα άντρες σώθηκαν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, πριν η μανιασμένη θάλασσα «καταπιεί» ολόκληρο το καράβι, φαίνεται η προσπάθεια των αντρών του Πολεμικού Ναυτικού να τους διασώσουν. 

Οι εικόνες δείχνουν τα φουρτουνιασμένα κύματα να έχουν σκεπάσει σχεδόν ολόκληρο το πλοίο. Μόνο η γέφυρα παραμένει πάνω από την επιφάνεια, ενώ στο κατάστρωμα έχουν ανέβει οι ναυτικοί φορώντας τα πορτοκαλί σωσίβια και περιμένουν να σωθούν. 

Το ελικόπτερο τύπου S70B, Aegean Hawk του ΠΝ έχει πλησιάσει κατά το δυνατόν περισσότερο και τραβά τους άντρες στον αέρα για να τους σώσει. 

από τον χρήστη Hellenic Navy

πηγή 

25 Δεκεμβρίου 2016

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Το ΤΡΙΗΡΗΣ μαζί με τα ιστολόγια της οικογενειακής μας ομάδας σας ευχεται ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΚΑΛΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

21 Δεκεμβρίου 2016

Το συγκλονιστικό μήνυμα του τελευταίου επιζώντα του Α/Τ ΑΔΡΙΑΣ Γ. Τασσά προς τους αξιωματικούς του ΠΝ

Συγκλονιστικό μήνυμα απηύθυνε ο τελευταίος επιζών του Α/Τ ΑΔΡΙΑΣ Γεώργιος Τασσάς προς τους αξιωματικούς και το Σώμα του Πολεμικού Ναυτικού. 

Ο κ. Τασσάς υπηρετούσε ως Ναύτης Μηχανικός, κατά την πρόσκρουση του πλοίου σε νάρκη, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

«Να είστε περήφανοι που υπερασπίζεστε αυτή τη μικρή χώρα», είπε εξιστορώντας το θρυλικό ταξίδι του αντιτορπιλικού που έφθασε χάρις τις ικανότητες του πληρώματος, από τα νησιά του Αιγαίου στην Αλεξάνδρεια χωρίς πλώρη.

Ο Γεώργιος Τασσάς, βρέθηκε στην τελετή ονοματοδοσίας  του νέου προσομοιωτή διαρροής της Σχολής Ελέγχου Βλαβών του Κέντρου Εκπαίδευσης Παλάσκας.

Το όνομα που δόθηκε στη Σχολή είναι “Πλοίαρχος (Μ) Κωνσταντίνος Αράπης”, ο οποίος ήταν ο Α΄ μηχανικός του Αντιτορπιλικού ΑΔΡΙΑΣ. 

Το θρυλικό ταξίδι του ΑΔΡΙΑΣ 

Στις 22 Οκτωβρίου 1943 το αντιτορπιλικό ΑΔΡΙΑΣ χτυπήθηκε από νάρκη ανοιχτά της Καλύμνου,Ο κυβερνήτης του Ι.Τούμπας και το πλήρωμά του, έπλευσαν 730 ναυτικά μίλια χωρίς πλώρη για να φθάσει μέχρι το λιμάνι της Αλεξάνδρειας!

Η ιστορία του από την επίσημη σελίδα του ΓΕΝ. Παραχωρήθηκε από το βρετανικό ναυτικό (δανεισμός) και η παραλαβή του έγινε από τον Ανπχο Ι. Τούμπα στο Νewcastle της Αγγλίας στις 20 Ιουλίου 1942.

Στις 26 Αυγούστου και μετά την εκπαίδευση του, ενώ έπλεε με ομίχλη και μόνο με την αριστερή μηχανή, προσάραξε κοντά στο Scapa Flow. Για την επισκευή του χρειάσθηκαν 4 μήνες. Για το ατύχημα του δεν καταλογίσθηκε ευθύνη στον κυβερνήτη. Μετά το τέλος της επισκευής του, αρχές Ιανουαρίου 1943, έπλευσε προς τη Μεσόγειο λαμβάνοντας μέρος σε συνοδείες νηοπομπών. Στις 27 Ιανουαρίου 1943 και ενώ βρισκόταν 360 μίλια ΒΔ του ακρωτηρίου Finisterre, βύθισε, σύμφωνα με σοβαρές ενδείξεις, το γερμανικό Υ/Β U-553 (το βρετανικό ναυαρχείο με σήμα του το θεώρησε πιθανώς βυθισθέν).

Μετά τον πόλεμο, η απώλειά του επίσημα επιβεβαιώθηκε την ημερομηνία αυτή, χωρίς να αναφέρεται ποιο πλοίο την προκάλεσε). Επίσης, κατά τη διάρκεια της ίδιας επιχείρησης, στις 13 Φεβρουαρίου 1943, ενδεχομένως να βύθισε ή να έβλαψε σοβαρά το U-623 (η τελευταία αναφορά του Υ/Β αυτού ήταν στις 9 Φεβρουαρίου 1943). Έλαβε μέρος σε συνοδείες πολλών νηοπομπών στη Μεσόγειο και στις επιχειρήσεις αποβάσεως στη Σικελία, όπου τη νύχτα της 20/21 Ιουλίου 1943 αντιμετώπισε επιτυχώς σε νυχτερινή συμπλοκή 3 τορπιλακάτους.

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1943, ο ιταλικός στόλος του Τάραντα πλέοντας προς τη Μάλτα παραδόθηκε σε δύναμη 4 πολεμικών μεταξύ των οποίων και ο ΑΔΡΙΑΣ. Κατά τις επιχειρήσεις της Δωδεκανήσου, στις 22 Οκτωβρίου 1943 και ενώ βρισκόταν κοντά στην Κάλυμνο με το βρετανικό Α/Τ HURWORTH, προσέκρουσε σε νάρκη και από την έκρηξη αποκόπηκε η πλώρη του. Το HURWORTH στην προσπάθειά του να πλεύσει προς βοήθεια του ΑΔΡΙΑΣ προσέκρουσε επίσης σε νάρκη και βυθίστηκε, με αποτέλεσμα να απολεσθούν 143 άνδρες. Το ΑΔΡΙΑΣ παρά τις ζημιές κατόρθωσε και έφθασε στην κοντινή τουρκική ακτή του Gumucluk (Γκιουμουσλούκ). Οι απώλειες του ήταν 21 νεκροί και 30 τραυματίες.

Έπειτα από μικρές επισκευές απέπλευσε την 1η Δεκεμβρίου 1943 και, μολονότι χωρίς πλώρη, κατόρθωσε να φθάσει στην Αλεξάνδρεια στις 6 Δεκεμβρίου, όπου του έγινε ενθουσιώδης υποδοχή από τον αγγλικό στόλο και τα άλλα συμμαχικά πλοία. Αυτό το κατόρθωμα αποτελεί λαμπρό παράδειγμα τόλμης και επιδεξιότητας του κυβερνήτη και του πληρώματος. Με την απελευθέρωση, έφθασε έπειτα από πρόχειρη επισκευή της πλώρης του και αυτό στην Ελλάδα μαζί με τα άλλα πλοία του Στόλου. Του ιδίου τύπου: ΑΔΡΙΑΣ (D-Ο6), ΑΣΤΙΓΞ, ΚΑΝΑΡΗΣ, ΜΙΑΟΥΛΗΣ, ΠΙΝΔΟΣ. 

Η πλήρης επισκευή του τελικά δεν πραγματοποιήθηκε λόγω του τερματισμού των πολεμικών επιχειρήσεων στην περιοχή της Μεσογείου.

πηγή

Διαβάστε την ιστορία του ενδόξου πολεμικού μας πλοίου:
 

ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΟ ΑΔΡΙΑΣ: ΕΝΑ ΠΛΟΙΟ ΠΟΥ ΔΟΞΑΣΕ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

20 Δεκεμβρίου 2016

Εσπασε το «φράγμα» των 5.000 πλοίων.

Ακόμη πιο ισχυρή έγινε τη χρονιά που πέρασε η ελληνική ποντοπόρος ναυτιλία. Σύμφωνα με την ετήσια έρευνα της Petrofin Research, ο συνολικός αριθμός των πλοίων που ελέγχουν οι Έλληνες εφοπλιστές έφθασε αισίως στα 5.230 από 4.909 το αντίστοιχο διάστημα πέρυσι (+321), και πλέον κατέχουν το 16,36% του παγκόσμιου στόλου απο 16,05% το 2015 και 15,41% το 2014. 
 
Παράλληλα, αύξηση κατά 10,26% σημείωσε η συνολική χωρητικότητα του ελληνόκτητου στόλου, φθάνοντας στα 361.934.047 DWT, ενώ μειωθηκε και ο μέσος όρος ηλικίας του στόλου στα 12,19 έτη από 12,73 έτη το 2015, ενδεικτικό της δυναμικής που εξακολουθεί να έχει η ελληνική ναυτιλία. 
 
Η μεγαλύτερη έμφαση, όπως προκύπτει από την ανάλυση της Petrofin δόθηκε στην κατηγορία του ξηρού φορτίου, η οποία ενισχύθηκε με 111 νέα πλοία, με αποτέλεσμα να μεγαλώσει και άλλο η χωρητικότητά του κατά 7,2 ετατομύρια τόνους DWT. Αξιοσημείωτη πρόοδος παρατηρήθηκε στον τομέα των πλοίων LPG (υγραέριο), ο στόλος των οποίων όχι μόνο διπλασιάστηκε αλλά εκσυγχρονίστηκε με την μέση ηλικία να καταγράφει ραγδαία πτώση στα 4,19 έτη από 11,9 έτη προηγουμένως. 
 
Την ίδια στιγμή, συνεχίζεται με αμείωση ένταση η τάση συγκέντρωσης του κλάδου στα χέρια λίγων και ισχυρών. Συγκεκριμένα σύμφωνα με την Petrofin Research ο αριθμός των ναυτιλιακών που είτε έχουν έδρα στην Ελλάδα είτε είναι ελληνικών συμφερόντων μειώθηκε κατά 10 εταιρείες και διαμορφώθηκε σε 638. 
 
Με δεδομένες τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες της χώρας, όπως επισημαίνουν οι αναλυτές της Petrofin, η πτώση αυτή είναι μάλλον μέτρια, αφήνοντας να εννοηθεί πως θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη ενώ εκτιμάτα πως η τάση συγκέντρωσης θα συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια. Συνολικά, τα τελευταία 19 χρόνια που η εταιρεία διενεργεί έρευνες ο συνολικός αριθμός των ελληνικών ναυτιλιακών εχουν υποχωρήσει κατά 31%. 
 
Γ. Μανέττας 
Πηγή: imerisia.gr
το είδα ΕΔΩ

19 Δεκεμβρίου 2016

Εγκαινιάστηκε προσομοιωτή διαρροής για το ΠΝ που κατασκευάστηκε εγχώρια.

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Βίτσας, την Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016, στις εγκαταστάσεις της Διοίκησης Ναυτικής Εκπαίδευσης του ΠΝ στου Σκαραμαγκά, εγκαινίασε τον προσομοιωτή διαρροής και παράλληλα πραγματοποιήθηκε η ονοματοδοσία της Σχολής Ελέγχου Βλαβών. Στην τελετή παρέστησαν ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης ΠΝ και ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Γεώργιος Γιακουμάκης ΠΝ.

Ο ΑΝΥΕΘΑ στο χαιρετισμό που απηύθυνε τόνισε:

«Το έργο το οποίο εγκαινιάζουμε σήμερα αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα των δυνατοτήτων που υπάρχουν στη χώρα μας για ανάπτυξη, μέσα από τη συνεργασία και τη σύμπραξη των Ενόπλων Δυνάμεων, εν προκειμένω του Πολεμικού Ναυτικού, της Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας και του ευρύτερου ιδιωτικού τομέα.

Τέτοιου είδους συνέργειες, θα δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη και θα βγάλουν τη χώρα μας και την ελληνική κοινωνία από το φαύλο κύκλο της ύφεσης και θα λειτουργήσουν πολλαπλασιαστικά σε πολλά επίπεδα. Έχουμε το ανθρώπινο δυναμικό, έχουμε τις υποδομές, έχουμε την τεχνογνωσία και πάνω απ’ όλα έχουμε την πολιτική βούληση να ενισχύσουμε αυτές τις πρωτοβουλίες. Αυτή είναι και η βάση της αισιοδοξίας μας ότι θα τα καταφέρουμε.

Αισθανόμαστε υπερήφανοι για την ονοματοδοσία της Σχολής Ελέγχου Βλαβών ως σχολή «Πλοίαρχου Κωνσταντίνου Αράπη», αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο τη σημαίνουσα προσωπικότητα του πρώτου Μηχανικού του Αντιτορπιλικού  ΑΔΡΙΑΣ και τις ενέργειες του μαζί με το πλήρωμα στην εξασφάλιση της πλευστότητας και του ασφαλούς πλου προς την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κατά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.

Ο νέος προσομοιωτής δίνει τη δυνατότητα σε όλα τα πληρώματα των πολεμικών πλοίων να εκπαιδεύονται συνεχόμενα, να εκπαιδεύονται ποιοτικά και ρεαλιστικά. Να εκπαιδεύονται όπως θα πολεμήσουν  (train as you fight), όπως λέγεται και στο Πολεμικό Ναυτικό.

Αυτή η δυνατότητα εκπαίδευσης, δεν μένει όμως περιορισμένη σε στεγανά, εντός του Πολεμικού Ναυτικού. Παρέχεται και μάλιστα εξίσου ποιοτικά στα πληρώματα των εμπορικών πλοίων, των οποίων οι εταιρείες, καταβάλλοντας τα δίδακτρα της εκπαίδευσης, δημιουργούν μία πηγή εσόδων διόλου ευκαταφρόνητη, άκρως ενθαρρυντικό στοιχείο ιδιαίτερα στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε.

Οι καιροί είναι δύσκολοι, στα δύσκολα οι άξιοι φαίνονται.
Ή καλύτερα …o καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται».

πηγή

Δείτε σχετικο βίντεο από την εκδήλωση

11 Δεκεμβρίου 2016

Η θαλάσσια ισχύς ως σταθεροποιητικός παράγοντας

Του Δημήτρη Τσαϊλά

Τον τελευταίο καιρό, έχουν γραφτεί πολλά εξαιρετικά άρθρα που αναλύουν τις τουρκικές διεκδικήσεις, την εθνικιστική ρητορική του Ερντογάν καθώς και την τακτική των τουρκικών παραβάσεων και παραβιάσεων στο χώρο του Αιγαίου, και έχουν καλύψει σε μεγάλη κλίμακα την θεωρία ενός «αδιέξοδου παιγνίου». Ωστόσο, πιστεύω ότι πρέπει να αναζητήσουμε τη στρατηγική επιρροή της ναυτικής δύναμης στον καθορισμό του αποτελέσματος αυτού του παιχνιδιού. Είναι πεποίθηση μου, ότι στα ελληνοτουρκικά ζητήματα η θαλάσσια ισχύς είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία σε κάθε παιχνίδι της διπλωματίας, και ότι ο έλεγχος των θαλασσών τόσο στο Αιγαίο όσο και στην ανατολική Μεσόγειο είναι ο αποφασιστικός παράγοντας που τείνει να παραβλέπεται από πολλούς κυβερνώντες.

Η στρατηγική αξία της θαλάσσιας ισχύος

Εξ’ άλλου είναι γνωστό, ότι η στρατηγική αξία της θαλάσσιας ισχύος, είναι καθοριστικός παράγοντας στην επιβίωση ιδιαίτερα των παρακτίων και αρχιπελαγικών κρατών όπως ακριβώς είναι και η Ελλάδα. Η θαλάσσια ισχύς δημιουργείται και πρέπει να χρησιμοποιείται ως όργανο της κρατικής πολιτικής καθώς αποτελεί εθνικό συμφέρον ζωτικής σημασίας. Σε μια ιστορική αναδρομή θα διαπιστώσουμε ότι τα έθνη επιλέγουν να αποκτήσουν και να χρησιμοποιήσουν αυτή την ισχύ σε διάφορες καταστάσεις και μορφές, που οι επιλογές τους διέπονται από τη σημασία που δίδεται στη θάλασσα από το μεμονωμένο κράτος ως μια αμυντική αναγκαιότητα ή ως μια επιθετική ευκαιρία.

Επομένως η θαλάσσια ισχύς είναι η πεμπτουσία για να τον έλεγχο των θαλάσσιων χώρων, καθώς και για την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων προς όφελος της συνολικής στρατηγικής θέσης μιας χώρας. Αυτά τα οφέλη μεγιστοποιούνται εάν ένας παίκτης μπορεί να επιτύχει ναυτική υπεροχή σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Υπό το πρίσμα λοιπόν αυτό πρέπει να εξετάσουμε τον ακραίο ρεαλισμό και την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας, καθώς και τη συνολική της αναθεωρητική στάση ως προς τις διεθνείς συνθήκες οι οποίες κατοχυρώνουν εν τοις πράγμασι τις Ελληνικές θέσεις.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός της Τουρκίας

Τα ζητήματα της υφαλοκρηπίδας και κατ’ επέκταση της ΑΟΖ δεν εμπλέκονται μόνο με τα ενεργειακά θέματα, αλλά κατά κύριο λόγο με τις νέο-οθωμανικές φιλοδοξίες της Τουρκίας, που έχουσα πλήρη αντίληψη των απαιτήσεων έχει φροντίσει και φροντίζει για το αμυντικό σκέλος προβολής ισχύος καθώς και για το διπλωματικό που στην παρούσα φάση συνίσταται στην προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων και την αμφισβήτηση του status quo. Το πρόβλημα της Ελλάδος ιδιαίτερα τα χρόνια της κρίσεως, είναι η έλλειψη ρεαλισμού που έχει οδηγήσει στην πλήρη απουσία της χώρας από τον φυσικό γεωπολιτικό χώρο της, στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Δεν νοείται μια ναυτική δύναμη σαν την χώρα μας σε μια περιοχή σημαντικότατη για την παγκόσμια ναυσιπλοΐα και εμπόριο να είναι απούσα ειδικά όταν κανείς άλλος στην περιοχή δεν έχει τις ίδιες δυνατότητες σε ναυτική ισχύ.

Αυτό το κενό, προσπαθεί, να καλύψει η Τουρκία, σε συνδυασμό με τον έλεγχο των Βαλκανίων με εργαλείο της, τους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς και με εκβιαστικές κινήσεις με τους μετανάστες, να προχωρήσει στον πλήρη έλεγχο της Ευρασίας έχοντας σχεδόν αποκλειστικά την διαχείριση των δρόμων του πετρελαίου. Όταν η Τουρκία θα πιστέψει ότι έχει ολοκληρώσει το στρατηγικό της σχεδιασμό, τότε εκτιμάται ότι, θα προχωρήσει στην απαραίτητη κρίση στο θαλάσσιο χώρο στο Αιγαίο ή τη Μεσόγειο μέσω του οποίου θα επιδιώξει την πλήρη αναθεώρηση του “status quo” της περιοχής με την διχοτόμηση του Αιγαίου και τον έλεγχο των θαλασσίων δρόμων. Για τους παραπάνω λόγους η ένταση και η προκλητικότητα θα βαίνουν αυξανόμενες καθώς οι τούρκοι θα χρησιμοποιούν την πολεμική τους ισχύ, για τη “διόρθωση” αυτού που θεωρούν ως ιστορική και γεωγραφική αδικία.

Η Ελληνική Ναυτική Ισχύς

Παρά το γεγονός ότι το Πολεμικό Ναυτικό μας που είναι βασικός συντελεστής της θαλάσσιας ισχύος, παραμένει πολλές τάξεις μεγέθους πιο ισχυρό από ότι του πλησιέστερου ανταγωνιστή μας, πρέπει να προσέξουμε τις προσαρμογές της παραδοσιακής τέχνης της ναυτικής στρατηγικής τονίζοντας ότι θα αποτελέσει θρίαμβο για την ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού να διατηρήσει ισχυρό το στόλο κάτω από τις σημερινές συνθήκες μεγάλων εξωτερικών πιέσεων σε συνδυασμό με την δημοσιονομική αδυναμία. Αν επιτρέψουμε μια περαιτέρω φθορά στη ναυτική ισχύ μας, κινδυνεύουμε να επαναλάβουμε την εμπειρία των χρόνων του Βυζαντίου που είχε αποδυναμωθεί ο στόλος.

Μια ανησυχητική παράμετρος που σημειώνουμε είναι η συνεχής ανάπτυξη των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων, επισημαίνοντας ότι το τουρκικό ναυτικό έχει ένα μεγάλο αριθμό αρματαγωγών, φρεγατών και ενός αυξανόμενου αριθμού υποβρυχίων. Πιο σοβαρή απ' όλα, περιγράφουμε την αυξανόμενη απειλή που ανοίγει μια νέα εποχή για τον τουρκικό ιμπεριαλισμό. Ο καθορισμός των ΑΟΖ, στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή έχει μετατρέψει την Τουρκία σε μια επεκτατική, περιφερειακή εξουσία.

Σε κάθε κατηγορία το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό συνδυάζει την τεκμαρτή αριθμητική ισορροπία με ένα σημαντικό ποιοτικό πλεονέκτημα από πλοίο σε πλοίο πάνω από το Τουρκικό ναυτικό. Αυτή η κατάσταση είναι απίθανο να αλλάξει σύντομα. Όμως καθώς αυξάνεται το ναυτικό της Τουρκίας και το δικό μας μειώνεται, στο μέλλον η ισορροπία ισχύος θα διαταραχθεί υπέρ του αντιπάλου. Αντί να αντιμετωπίσουμε αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, εμείς οι ίδιοι πρέπει να προβούμε σε επανακαθορισμό της ναυτικής στρατηγικής αποκλείοντας τη σχετική ευκολία δράσεως των αντιπάλων τόσο με τη σύναψη συμμαχιών στο μέτωπο της Μεσογείου, όσο και με την απόκτηση και πρόσκτηση των νέων υποβρυχίων και πυραυλακάτων από τα ελληνικά Ναυπηγεία. Δεν μιλάω για μια αναλαμπή που θα μετακινήσει τον έλεγχο της θάλασσας με το μοντέλο του ισχυρού όψιμου ηγέτη που θα έχει ως αποτέλεσμα τον οπλικό ανταγωνισμό με τα αντίπαλα ναυτικά. Αν εμείς οι ίδιοι ξεπεταχτούμε ως όψιμοι ηγέτες, η Τουρκία θα οδηγηθεί ακόμη πιο γρήγορα στην κατασκευή ενός υπέρτερου ναυτικού με σκοπό να κυριαρχήσει στις θάλασσες, και το μόνο που θα πετύχουμε είναι μια πλήρη αντιστροφή του ποθητού αποτελέσματος.

Συμπεράσματα

Υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι για τους οποίους η εθνική μας στρατηγική είναι σήμερα υποχρεωμένη να έχει προ οφθαλμών ένα ευρύτατο φάσμα πιθανών εξελίξεων και σεναρίων, εντελώς απλοϊκά πρέπει να γίνει απώτερος σκοπός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ο πλήρης έλεγχος των θαλάσσιων δρόμων της ευρύτερης νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Στο πλαίσιο αυτής της κατεύθυνσης είναι αναπόφευκτο πως θα υπάρξουν στιγμές έντασης από τους βασικότερους παίκτες στη περιοχή δράσης.

Παρά την αναγκαιότητα, της μείωσης του ελλείμματος που δεν είναι το μόνο ή ακόμα και το πιο σημαντικό πράγμα σε σχέση πάντα με την εθνική μας ασφάλεια, δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τον σταθεροποιητικό ρόλο στο Αιγαίο, παραμελώντας τη στρατιωτική ισορροπία, καθώς και να αρνηθούμε την παραίτηση από εθνικές θέσεις που είναι πλήρως ταυτισμένες με την επιβίωση μας.

Μόνο η θαλάσσια ισχύς θα συγκρατήσει τις επερχόμενες τεκτονικές ανακατατάξεις μεταξύ των εθνών της Μεσογείου. Κρίμα, αν παραμελήσουμε την θαλάσσια ισχύ μας.

* Ο κ. Δημήτρης Τσαϊλάς είναι Υποναύαρχος ΠΝ ε.α. 

Πηγή Liberal

7 Δεκεμβρίου 2016

Όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο επιτακτική γίνεται η ανάγκη για επιστροφή των Ελλήνων ναυτικών στα καράβια

Οι Έλληνες ναυτικοί τα τελευταία 50-60 χρόνια κατάφεραν μαζί με τους Έλληνες εφοπλιστές να σηκώσουν την Ελληνική ναυτιλία στην κορυφή, και αυτό είναι κάτι που δεν αμφισβητείται από κανέναν. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες ναυτικοί στα ποντοπόρα συρρικνώθηκαν στο ελάχιστο, τόσο ώστε στα περισσότερα καράβια συναντάμε μόνο Έλληνα καπετάνιο, Α’ μηχανικό, υποπλοίαρχο, Β’ μηχανικό, έναν ανθυποπλοίαρχο και έναν Γ’ μηχανικό. Υπάρχουν και κάποιες εταιρείες που έχουν περισσότερους Έλληνες αλλά είναι η εξαίρεση στον κανόνα. Οι υπόλοιποι μέσα στο καράβι είναι κυρίως Φιλιπινέζοι και κάποιοι λίγοι Ουκρανοί. 

Τα καινούρια καράβια και οι μικρότερες απαιτήσεις 

Κυρίως την προηγούμενη δεκαετία τα νεόχτιστα πλοία που απέκτησαν οι Έλληνες εφοπλιστές ήταν 100δες! Οι ανάγκες των πλοίων αυτών για συντήρηση και δουλειά δεν είχαν καμία σχέση με πλοία τα οποία ήταν 15ετίας, 20αετίας και 25ετίας που οι Έλληνες ναυτικοί ταξίδευσαν παλαιότερα και κατά κοινή ομολογία έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν μέσα σε αυτά. Οι Φιλιπινέζοι μπορεί να κοστίζουν λιγότερο αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να δουλέψουν στον ρυθμό που δούλευαν οι Έλληνες, ούτε έχουν το φιλότιμο που έχουν οι Έλληνες.

Τα χρόνια περνάνε όμως και μεγάλες ναυτιλιακές αγοράζουν μεγάλο αριθμό πλοίων από δεύτερο χέρι, δηλαδή μεταχειρισμένα. Ταυτόχρονα τα καινούρια καράβια έχουν αρχίσει και παλιώνουν πλέον, με τις απαιτήσεις για δουλειά να αρχίζουν να αυξάνονται σημαντικά. Είναι πλέον ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι τα υπάρχον πληρώματα είχαν μάθει σε light δουλειά και τώρα δεν μπορούν να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα… 

Η μάστιγα των ανθυποπλοιάρχων και Γ΄μηχανικών τύπου «μαθουσάλα» 

Εντάξει, δεν θα διαφωνήσω ότι αρκετοί Α μηχανικοί και κυρίως καπετάνιοι πολλές φορές προτιμούν κάποιον «μαθουσάλα» αυτής της ειδικότητας λόγω εμπειρίας. Δηλαδή ένας αν ανθυποπλοίαρχος 50-60 χρονών (ή και περισσότερο…) είναι αλήθεια ότι στην βάρδια του έχει μεγαλύτερη εμπειρία σε σύγκριση με έναν νεαρό που μπαρκάρει πρώτη ή δεύτερη φορά στην ειδικότητα αυτή. Βέβαια η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι τελείως διαφορετική. 

Ένας νεαρός έλληνας ανθυποπλοίαρχος έχει φιλοδοξίες, φιλότιμο, γνώση υπολογιστών που πλέον χρειάζονται σε μεγάλο βαθμό, δίψα για γνώση, περισσότερη όρεξη και πολλά άλλα. Ακόμη στο σημείο που υστερεί, την βάρδια δηλαδή, κάποια στιγμή θα αποκτήσει και την ανάλογη εμπειρία και γνώση ώστε θα μπορεί να ανταπεξέλθει άνετα στην δουλειά του. Ο φιλιπινέζος μαθουσάλας όμως ποτέ δεν θα αποκτήσει αυτά που ένα νεότερο Ελληνόπουλο έχει. Ούτε όρεξη θα του έρθει για δουλειά ούτε φιλοδοξίες έχει ούτε γνώση για τους υπολογιστές και τα νέα συστήματα που πλέον εγκαθίστανται στα πλοία πρόκειται να αποκτήσει. 

ΠΡΟΣΟΧΗ! Υπάρχουν Φιλιπινέζοι ανθυποπλοίαρχοι σε μεγάλη ηλικία που πραγματικά άξιζαν τα λεφτά τους και ήταν άνθρωποι με φιλότιμο. Είναι δυστυχώς δυσεύρετοι αυτοί. Βέβαια οι απέξω δεν νοιάζονται αν όλοι αυτοί φορτώνονται στην καμπούρα του εκάστοτε πλοιάρχου, Α’ μηχανικού, υποπλοιάρχου και Β’ μηχανικού. Αυτοί απλά κοιτάνε πώς θα γεμίσουν τις θέσεις του καραβιού. Αξίζει να σημειώσω εδώ ότι έχουν φτάσει οι φιλιπινέζοι ανθυποπλοίαρχοι να παίρνουν 5.000 τον μήνα…. Δεν τα λες και λίγα, αν συνυπολογίσεις ότι είναι επιεικώς απαράδεκτοι στην δουλειά τους, με μόνη ίσως εξαίρεση μια βάρδια που κάνουν. 

Οι μάγειρες που δεν είναι μάγειρες και το φαγητό που δεν είναι φαγητό… 

Στην περίπτωση των μαγείρων αποτυπώνεται η αλήθεια για το πόσο νοιάζονται για τον Έλληνα ναυτικό αυτοί που τους «προμοτάρουνε» και τους στέλνουν μέσα στα καράβια. Το φαγητό που φτιάχνουνε τις περισσότερες φορές δεν τρώγεται και πετιέται στα μπουγέλα με τα σκουπίδια, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα και να μην τρώμε και η τροφοδοσία να ανεβαίνει σε τέτοια επίπεδα τα οποία σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν την ποιότητα του φαγητού. Επίσης δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο εκτός από την κουζίνα. Δεν ασχολούνται με τις αποθήκες, δεν ασχολούνται με την καθαριότητα του ακομοδεσίου και δεν νοιάζονται ούτε και ασχολούνται με το να γίνουν καλύτεροι ώστε να ικανοποιήσουν τον Έλληνα ναυτικό. 

Από την άλλη, καταντήσαμε οι Έλληνες αξιωματικοί να τρώνε χειρότερα από τους φιλιπινέζους ναύτες και τζόβενα. Αν είναι δυνατόν! Και εντάξει, κάποιος θα πει ότι είναι δουλειά του υποπλοιάρχου ή και του πλοιάρχου ακόμη να «κυνηγάει» τον μάγειρα με σκοπό την βελτίωση του. Από την άλλη εγώ θα πω ότι ο Έλληνας αξιωματικός δεν είναι μάγειρας και ούτε ξέρει να μαγειρεύει και στο κάτω κάτω ούτε είναι υποχρεωμένος να το κάνει, την στιγμή μάλιστα που απέναντί του έχει έναν επαγγελματία μάγειρα (που λέει ο λόγος δηλαδή) και όχι κάνα παιδάκι 18 χρονών. 

Με έναν Έλληνα μάγειρα, ο οποίος θα μαγειρεύει για τους Έλληνες (και τους ουκρανούς ή άλλους ευρωπαίους) και ο οποίος θα οργανώνει την ομάδα της κουζίνας θα λύνονταν όλα αυτά τα προβλήματα. Ο έλεγχος των αποθηκών τροφίμων θα ήταν επαρκείς και δεν θα γινόταν το πλιάτσικο που όλοι γνωρίζουμε πως γίνεται… Ο έλληνας αξιωματικός θα ήταν σε καλύτερη μοίρα και τα πράγματα στο καράβι θα λειτουργούσαν όπως πρέπει. Βέβαια, είπαμε και παραπάνω, κάποιοι οι οποίοι «προμοτάρουν» αυτή την κατάσταση δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τον Έλληνα ναυτικό και ίσως να θέλουν να τον εξοντώσουν κιόλας ή να τον υποβαθμίσουν ακόμα περισσότερο. Μάλλον οι ανασφάλειες του παρελθόντος θα φταίνε, δεν εξηγείται αλλιώς, γιατί μπορεί ο εφοπλιστής να ξέρει και να βλέπει τον μισθό του φιλιπινέζου πολύ χαμηλότερου από του Έλληνα, είμαι σίγουρος όμως ότι κανείς δεν του εξήγησε τα θετικά ενός Έλληνα μάγειρα… Είπαμε κάποιοι έχουν κολλήματα. 

Λοστρόμοι και λοιποί συγγενείς… 

Εντάξει, τι να πούμε τώρα για τους λοστρόμους; Μπορούν αυτοί τώρα να συγκριθούν με τους Έλληνες λοστρόμους; Ούτε μία στο εκατομμύριο. Όσο περνάνε τα χρόνια βλέπουμε τους λοστρόμους με ένα πινέλο στα χέρια και τους εκάστοτε γραμματικούς να οργανώνουν τον κόσμο στην κουβέρτα. Πάνε οι εποχές δηλαδή που ο γραμματικός έδινε δουλειά στον λοστρόμο και αυτός αναλάμβανε να οργανώσει ανάλογα τον κόσμο στην κουβέρτα. Άσε δηλαδή που πολλές φορές τον καβαλάνε οι ναυτάρες τον λοστρόμο και αυτός φοβάται και να μιλήσει γιατί μπορεί και να σκέπτεται τι θα του κάνουν πίσω στην Μανίλα… Βέβαια η απάντηση των ανθρώπων έξω στα γραφεία είναι ότι πρέπει να ασχοληθούμε εμείς ΚΑΙ με αυτό. Εύκολες απαντήσεις και καθόλου λύσεις. 

Για τους ναύτες και τους λοδοκαθαρισταδες τι να πούμε τώρα; Οι περισσότεροι χορτασμένοι πλέον και γνωρίζοντας ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν τους αγγίζει, πολλές φορές η αδιαφορία τους είναι απαράδεκτη. Φυσικά και αν γνώριζαν ότι μπορεί άμεσα και να χάσουν την δουλειά τους θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αλλά είπαμε κάποιο τους προμοτάρουν… 

Συμπέρασμα
Καταλήγουμε λοιπόν ότι οι έλληνες αξιωματικοί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν την δουλειά των φιλιπινέζων ανθυποπλοιάρχων, των μαγείρων των λοστρόμων, των Γ’ μηχανικών και καμιά φορά των ναυτών και των λαδάδων… Είμαστε λένε υποχρεωμένοι λες και αυτοί όλοι δεν πληρώνονται και δεν είναι επαγγελματίες. Με την ασφάλεια που τους προσφέρουν κάποιοι ότι κανείς δεν τους αγγίζει αυτό θα διαιωνίζεται και θα γίνεται όλο και χειρότερο.

Πόσα καράβια ανά τον κόσμο δεν έχουν Έλληνες; Πολλά. Τα περισσότερα δηλαδή. Ταξιδεύουν αυτά; Ταξιδεύουνν. Θέλουν όμως οι εφοπλιστές μας τα καράβια τους να είναι στην κατάσταση που είναι όλα αυτά; Δεν το πιστεύω. Και τι παραπάνω δηλαδή έχουν τα καράβια τα δικά μας με τα άλλα; Είναι κάτι που κατάλαβα όταν ένας Ινδός πρώτος μηχανικός σε ένα STS (ship to ship) επισκέφτηκε το πλοίο μας και έμεινε έκπληκτος από την κατάσταση στο οποίο αυτό βρισκόταν. Έβλεπες το πόσο είχε ενθουσιαστεί στα μάτια του. Να σημειώσω ότι το δικό μας πλοίο ήταν 10ετίας και το δικό τους 5ετίας. Το καταλαβαίνω κάθε φορά που επιθεωρητές, αρχές και διάφοροί άλλοι επισκέπτονται τα πλοία μας και μας λένε για το πόσο διαφορετικά είναι σε σχέση με άλλα που δεν έχουν έλληνες αξιωματικούς.

Είμαστε όλοι οι Έλληνες τόσο τέλειοι; Και φυσικά όχι. Υπάρχουν και καλοί και κακοί στην δουλειά τους, τα ποσοστά όμως είναι πολύ μικρότερα σε σχέση με άλλες εθνικότητες.

Βάλτε περισσότερους Γ’ μηχανικούς και ανθυποπλοιάρχους στα καράβια, βάλτε Έλληνες μαγείρους και λοστρόμους, βάλτε κάνα Έλληνα ναύτη (για να μπορεί να γίνει λοστρόμος σε μερικά χρόνια) και θα δείτε μεγάλη διαφορά, και στην δουλειά και στις επιθεωρήσεις και σε όλα.

Άκουσα για να μπουν Έλληνες τζόβενα με 1000 ευρώ μισθό με την προοπτική να γίνουν ναύτες με 1400 ευρώ μισθό. 1400 κοντεύει να φτάσει ο φιλιπινέζος ο οποίος δεν κάνει ούτε τα μισά του Έλληνα. Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος δεν γίνεται…

Και όλοι μαζί ας σταματήσουμε να υποστηρίζουμε πάντα τους ξένους. Ας υποστηρίξουμε πρώτα τους Έλληνες, οι οποίοι έφτυσαν αίμα στα καράβια τις προηγούμενες δεκαετίες και ας παραδεχτούμε επιτέλους ότι είναι καλύτεροι. Δεν είναι θέμα ρατσισμού είναι απλά η αλήθεια ότι οι Έλληνες είναι καλύτεροι.

Τα καράβια παλιώνουν και θέλουν πληρώματα με φιλότιμο και όρεξη να δουλέψουν. Τα καράβια δεν έχουν ανάγκη από πληρώματα που δεν ενδιαφέρονται για το περιβάλλον που δουλεύουν και για τον εφοπλιστή που τους πληρώνει. Αυτή η δημοσιοϋπαλληλική σχέση των κατώτερων πληρωμάτων πρέπει να σταματήσει επιτέλους. Όποιος αξίζει θα πρέπει να δουλεύει και όποιος όχι θα πρέπει να φεύγει άμεσα. Ακόμα και κάποιο άξιοι φιλιπινέζοι ναυτικοί δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να φορτώνονται στην καμπούρα του κάποιους που δεν έχουν όρεξη για δουλειά και είναι αδιάφοροι.

Καλά ταξίδια σε όλους!
c.o.

πηγή