ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

Αυτό είναι ένα απόσπασμα άπο το ημερολόγιο ενός ναυτικού όπου μας αφηγείται το πρόβλημα της μοναξιάς και το πόσο έντονο γίνεται την περίοδο των εορτών μακρία άπο την οικόγενειά του

"Εν Πλω τη 24-12 –07

Γλυκιά μου! και σήμερα ο καιρός λυσσομανάει. Τρεις μερες τώρα μας κτυπάει αλύπητα. Το πρωί κόπηκε μια μπιγα και είχαμε περιπέτειες μέχρι να ανέβουν οι ναύτες να την δέσουν.
Δουλειά και αυτή! Με θάλασσα βουνό και να πρέπει να ανέβεις σαν χιμπατζής, με κίνδυνο να σε πάρει η θάλασσα. Αλλά δω δεν υπάρχει δεν παω. Κάποιος πρέπει να παει.

Αύριο είναι Χριστούγεννα αλλά για αυτούς που είναι σπίτι τους με τους δικούς τους. Για μας ποια θα είναι η διαφορά; Εγώ, την ώρα που όλοι στην πατρίδα θα κάνουν ρεβεγιόν, θα κατεβαίνω στο μηχανοστάσιο. Θα κτυπήσει το τηλέφωνο και θα ‘ναι ο Καπετάν Χρήστος από την γέφυρα για να πούμε της ευχές. Άντε χρόνια πολλά, και του χρόνου σπίτια μας. Βαρέθηκα να το άκουω είκοσι χρόνια τώρα σε κάθε γιορτη. Αν μας αξιώσει ο Αι Νικόλας μόνο με την σύνταξη θα ήμαστε σπίτια μας.
Καλή μου, θα προσπαθήσω να σε πάρω τηλέφωνο, αλλά αυτές της μέρες είναι δύσκολο γιατί θέλει να μιλήσει όλος ο κόσμος. Και τι να σου πω; Τίποτα. Θα με ρωτήσεις αν είμαι καλά και εγώ πάλι θα σου πω ψέματα. Το μόνο που θέλω είναι να ακούσω την φωνή σου και την φωνή των παιδιών μας. Και μετά θα κλειστώ στην καμπίνα για να μην βλέπω άνθρωπο. Αυτές τις μέρες η μοναξιά είναι πιο έντονη. Στο μυαλό μας έρχεται η οικογένεια μας και η πατρίδα.

Θέλω να σου πω πόσο μου λείπετε, πόσο θα ήθελα να ήμουν εκεί μαζί σας. Να ψωνίζαμε δώρα για τα παιδιά, να τα έβλεπα να τρέχουν χαρούμενα. Να ντυθούμε το βράδυ στο ρεβεγιόν, με δυο ρούχα της προκοπής και όχι με αυτήν την κωλοφόρμα, που μόνο πλαστικός χειρούργος θα βγάλει από πάνω μου.

Στολίσαμε και δέντρο στην τραπεζαρία, αλλά από το μπότζι έχει γίνει σαν νά 'ναι από την πυρκαγιά της Πάρνηθας. Προσπάθησε και αυτός ο φουκαράς ο μάγειρας να φτιάξει μελομακάρονα, αλλά τα κτυπάς στον μπουρμε και γυρνούν πίσω . Όσο για αύριο θα μας κάνει γαλοπούλα με πατάτες στο φούρνο. Τι να σου κάνει, από τις Φιλιππίνες είναι ο άνθρωπος και πρώτη φορά με Ελληνικό βαπόρι.Τέσσερις Έλληνες ήμαστε όλοι και όλοι Ο καπετάνιος, ο γραμματικός, ο πρώτος και εγώ. Προσπαθούνε καμιά φορά πότε ο Πρώτος πότε ο γραμματικός να κάνουνε κάνα φαϊ Ελληνικό της προκοπής, που να τρώγεται.

Διακόπτω να κατέβω στο μηχανοστάσιο γιατί κάτι έγινε ........

Μια ζημία στο delaval πετρελαίου ήταν. Δώρο για αύριο Χριστούγεννα.
Θυμάμαι πέρσι πάλι τα ίδια. Σας πήρα τηλέφωνο και ήσασταν όλοι μαζεμένοι σπίτι για ρεβεγιόν. Να ξέρες πόσο ζήλεψα. Πήγα στην καμπίνα και ήπια μισό μπουκάλι μόνος μου. Όταν με σκατζάρανε, δεν μπορούσα να σηκωθώ. Αυτές τις μέρες το ποτό είναι ο καλύτερος φίλος. Αλλά μερικές φορές είναι και επικίνδυνος. Πέρσι στο άλλο βαπόρι που ήμουν, είχε σουρώσει ο γραμματικός. Κάποια στιγμή θυμήθηκε το σπίτι του και τα παιδιά του, έδωσε μια με το χέρι του σε ένα ποτήρι και του άνοιξε το χέρι στα δυο. Τρεις ώρες παλεύαμε με τον καπετάνιο να του ράψει το χέρι, στεγνά σαν να ‘ταν τσουβάλι. Και αυτός ο φουκαράς να ουρλιάζει από τους πόνους μέχρι που λιποθύμησε. Μετά δεν βάλαμε μπουκιά στο στόμα, πήγαμε όλοι για ύπνο. Αυτές είναι γιορτές !

Γλυκιά μου πόσο μου λείπεις! Έφυγε και η μυρωδιά σου από το μαξιλάρι που μου έδωσες. Μάλλον την ρούφηξα όλη. Τώρα και αυτό μυρίζει βαπόρι. Το τελευταίο σου γράμμα το έχω μάθει απέξω. Κάθε μέρα μετά την βάρδια κάθομαι και το διαβάζω. Μου γράφεις ότι τα παιδιά μεγαλώνουν, και η μικρή περπάτησε... θα έρθω και δεν θα τα γνωρίζω.

Ο καιρός όσο παει και γίνεται και χειρότερος, και έχουμε μπροστά μας άλλες τέσσερις μέρες ταξίδι μέχρι το Laos. Μέρος να σου πετύχει! Ούτε στο ντοκο δεν μπορείς να βγεις, αν έχει νυχτώσει.
Πάω τώρα για ύπνο, δεν αντέχω άλλο κλείνουν τα μάτια μου. Θέλω αυτές οι μέρες να περάσουν όσο πιο γρήγορα γίνετε. Το γράμμα αυτό δεν ξέρω αν θα στο στείλω. Απλά σήμερα που είμαι και πάλι μόνος, ήθελα να σου μιλήσω.

Άντε χρόνια πολλά και του χρόνου σπίτια μας! ΧΑΧΑΧΑΧΑ! και του χρόνου σπίτια μας! Μάλλον το παραξήλωσα... το άδειασα το μπουκάλι!"

Πηγή nautilia.gr