Η ιστορία που θα σας διηγηθώ συνάδελφοι συνέβη το 1994 στο λιμάνι PUERTO CABELLO στην Βενεζούελα. 'Ενα λιμάνι που ξέραμε πολύ καλά μιας και ο χρόνος παραμονής μας σε κάθε ταξίδο εκεί ήταν το λιγότερο 10 ημέρες. Όπως θα ξέρουν όσοι έχει τύχει να κάνουν τέτοια ταξίδια, οι σχέσεις που ανατπύσσονται με τους ντόπιους είναι ιδιαίτερες, πόσο μάλλον που σχεδόν όλο το πλήρωαμα μπορούσε να συννενοηθεί αρκετά καλά στα Ισπανικά. Ένιωθες δηλαδή σχεδόν σαν στην πατρίδα με όση υπερβολή μπορεί αυτό να κρύβει μέσα του.Εκείνη την εποχή υπήρχε μια σημαντική αύξηση την ληστειών και των επιθέσεων στο μέρος.Ηταν η εποχή που γίνονταν πολύ φανερή η κρίση στην οποία είχε πέσει η χώρα.Κάθε βράδυ λοιπόν βγαίναμε παρεούλα για θαλασσινά και μπυρίτσα και την συνέχεια για κανένα ποτό στα δύο μεγαλύτερα μπαρ του λιμανιού το AMERICANO η το SAN MARCOS.
Το συγκεκριμένο βράδυ βγήκα με την παρέα και η τύχη τα έφερε έτσι που να μου μήνει αξέχαστο,φτάνοντας στο υποτιθέμενο κέτρο της πόλης άφησα την παρέα και πήγα με τα πόδια στο τοπικό τηλεφωνείο για τηλέφωνο στην Ελλάδα.Βγαίνοντας πριν προλάβω να κάνω δέκα βήματα ένας τύπος μελαψός μου κόλησε ένα πιστόλι στο κεφάλι και μου πήρε το ρολόι και ορισμένα λίγα χρήματα που είχαν στην τσέπη.Τα υπόλοιπα που ήταν και τα περισσότερα δεν τα έδωσα αφού τα είχα κρυμμένα καλά στις κάλτσες μου(παλιά ναυτική πρακτική σε επικίνδυνα λιμάνια).Για να μην σας κουράζω γύρισα στην παρέα αν και χωρίς πολύ κέφι μετα από το συμβάν,και για κακή μου τύχη βλέπω ότι όλοι είχαν διάθεση για ξενύχτι.Ετσι αφού κάθισα κάμποσο μαζί τους πήρα ένα ταξί να γυρίσω στο λιμάνι. Γύρω στα μεσάνυχτα,μάλλιστα ως έξυπνος σκεφτόμουν να κατέβω όχι στην κεντρική είσοδο του λιμανιού αλλά αρκετά μακριά από αυτήν, σε μια τρύπα που υπήρχε στη περίφραξη.Ο λόγος ήταν ότι έτσι μου έπεφτε πολύ πιο κοντά το καράβι,μιας και δεν επιτρεπόταν στα ταξί να μπαίνουν στο λιμάνι.Την τρύπα εκτός από έμας βέβαια την ήξεραν και όλοι οι κλεφτες της περιοχής, και έτσι μόλις κατέβηκα από το ταξί και μπήκα α από την τρύπα με βάλανε στο κυνήγι δύο άτομα.Ο ένας με ένα καδρόνι και ο άλλος με ένα μαχαίρι.Επειδή είχα πείρα στην περιοχή κατάλαβα ότι εαν έμενα δεν θα την έβγαζα καθαρή. Προφανώς οι τύποι ήτνα ναρκομανείς η πρώταρηδες, αφού μπορούσαν να με πλησιάσουν πρώτα και να μου ζητήσουν τα λεφτά. Ακόμα και τώρα που το θυμάμαι λέω πως ήταν η τυχερή μου μέρα. Σκοντάφτωντας είδα μιά σωλήνα με απόβλητα χώθηκα εκεί και έμεινα σχεδόν μία ώρα για να γλυτώσω. Ελπίζω να μην σας κούρασα καλά ταξίδια σε όλους.
Πηγή: Nautilia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου