Βαραίνουν τα βλέφαρα, σφαλίζουν κι αφήνουν τα στοιχειά του ύπνου Φάντασο και Φοβήτορα με αρχηγό τον Μορφέα να εισβάλουν στον ονειρικά εικαστικό μου κόσμο. Να τον κάνουν άνω κάτω με μορφές και τοπία σ’ ότι απόχρωση γκρίζου αφήνει η φαντασία. Γέρνει το κεφάλι στο πλάϊ κι ακουμπά πάνω στην Γκορτσιά. Ξεγλιστράει από τα χέρια μου το φύλλο χαρτιού με γραμμένα επάνω του τα συναισθήματα του μικρού καπετάνιου.
Τότε, όταν τον έπιανε η νοσταλγία της επιστροφής καθώς άκουγε τον μονότονο βόμβο της τεράστιας μηχανής να σπρώχνει το θεριό καταμεσής του ωκεάνιου Ατλαντικού. Στη μέση του πουθενά! Φορτωμένη συναίσθημα η φαντασία να ονειρεύεται και να ζωγραφίζει “Ωραία η θάλασσα, μπαμπά! Θηλυκιά, γεμάτη μυρουδιές, χρώματα κι αισθήματα. Κι εγώ χαμένος στην αγκαλιά της χωρίς στεριά. Ένα άλλο μου είναι, αλλιώτικο από αυτό που άφησα πίσω μου να παραδίνεται στην σαγήνη της και να βγάζει από τα εσώτερα ότι πιο δυνατό μπορεί να μου ανεβάσει δάκρυα και γρήγορο χτύπο καρδιάς. Παλεύουν τα δυό μου πρόσωπα στεριανό και θαλάσσιο. Αντιμάχονται νοσταλγία και θέλω. Ντύνονται με πρόσωπα αγαπημένα και αδειάζουν το στομάχι χωρίς να φαίνεται ο νικητής. Κι ύστερα πάλι την μυρίζω, την ακούω και παίρνω τ’ απάνω μου. Αυτή την πλανεύτρα και πιστή διάλεξα να αγαπήσω, αυτή… ”
Η υγρασία με τυλίγει, η γκορτσιά με πληγώνει. Το γράμμα σαν πανί ξυλάρμενου κρατιέται από ένα Αρμυρίκι κι εγώ μόλις που το προλαβαίνω πριν να απαγκιστρωθεί και πετάξει πάνω από τα γαλανά νερά. Μαλακό από την υγρασία και τα ξεβαμμένα γράμματα από… δάκρια; Έτσι το νιώθω στο χέρι μου ζεστό. Αυτό έχει πάνω του ζωή, κατάθεση ψυχής. Λαίμαργα τα μάτια μου περνούν να συναντήσουν την συνέχεια από το όνειρο στην πραγματικότητα.
“… αυτή που πάντα θάναι εκεί να με περιμένει σαν Πηνελόπη που υφαίνει και ξυφαίνει.
Φεύγει το πουλί από μέσα μου και χτυπάει τις φτερούγες του πάνω από την γέφυρα. Ακούω το δικό μου κρούξιμο να μένω ήσυχος. Κρέμασα στο ποδαράκι του την ψυχή μου κι αυτή θα τους πει, εκεί στην στεριά. Σας αγαπώ, μπαμπά, μαμά, αδέλφια. Σε λατρεύω βασίλισσα της καρδιάς μου. Πάντα θα με συντροφεύετε στο καλό και στο κακό. Να ξέρετε, σας αγαπώ κι εύχομαι νάμαι κοντά σας αν με χρειαστείτε. Εν πλω ώρα: 00:26 ”
Δίπλωσα το γράμμα προσεκτικά και τόβαλα στην αριστερή τσέπη της καρδιάς. Η θάλασσα ήρεμη μπροστά σβήνεται σε μια αχνή γραμμή. Μια κουκίδα στο βάθος βγάζει καπνό και σφύριγμα.
Καλό σου ταξίδι και καλές θάλασσες. Φιλιά στο παλικάρι μου.
Στον Νικόλα μου
πηγή αιέν αριστεύειν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου