Μηδενικές εκπομπές και μηδενικό πλήρωμα: Tο πρώτο ηλεκτρικό αυτόνομο φορτηγό πλοίο καθελκύστηκε στη Νορβηγία

Μηδενικές εκπομπές και, σύντομα, μηδενικό πλήρωμα: Tο πρώτο πλήρως ηλεκτρικό αυτόνομο φορτηγό πλοίο στον κόσμο καθελκύστηκε στη Νορβηγία, ένα μικρό αλλά πολλά υποσχόμενο βήμα προς τη μείωση του κλιματικού αποτυπώματος της ναυτιλιακής βιομηχανίας.

 

Με την δυνατότητα να μεταφέρει έως και 120 εμπορευματοκιβώτια με λίπασμα από ένα εργοστάσιο στη νοτιοανατολική πόλη Porsgrunn στο λιμάνι Brevik, μια απόσταση περίπου 12 χλμ, το ηλεκτρικό πλοίο Yara Birkeland θα εξαλείψει την ανάγκη για περίπου 40.000 θαλάσσιες διαδρομές που τροφοδοτούνται από ρυπογόνο ντίζελ.

 

«Φυσικά, υπήρξαν δυσκολίες και πισωγυρίσματα», δήλωσε ο Svein Tore Holsether, διευθύνων σύμβουλος του νορβηγικού κολοσσού λιπασμάτων Yara .«Αλλά νοιώθω ιδιαίτερα ικανοποιημένος να στέκομαι εδώ σήμερα βλέποντας τι καταφέραμε να φτιάξουμε  

 

Το πλοίο μήκους 80 μέτρων και βάρους 3.200 τόνων θα περάσει μια σειρά εργασιακών δοκιμών για δύο χρόνια κατά τη διάρκεια ώστε να τελειοποιηθεί το σύστημα πλοήγησης και να μπορεί να ελίσσεται μόνο του. 

 

Η τιμονιέρα θα μπορούσε να εξαφανιστεί τελείως σε "τρία, τέσσερα ή πέντε χρόνια", είπε ο Holsether. Το σκάφος θα μπορεί να πραγματοποιήσει τα ταξίδια 7,5 ναυτικών μιλίων μόνο του με τη βοήθεια αισθητήρων. 

 

«Πολλά από τα δυστυχήματα που συμβαίνουν στα πλοία οφείλονται σε ανθρώπινο λάθος, λόγω κούρασης για παράδειγμα", δήλωσε ο διευθυντής του έργου Jostein Braaten.  

 

«Η αυτόνομη λειτουργία μπορεί να επιτρέψει ένα ασφαλές ταξίδι», είπε. 

Μπορεί ωστόσο η απόσταση που θα πρέπει να διανύσει μόνο του το Yara Birkeland να είναι μικρή, αλλά εχει ακόμη πολλά εμπόδια να αντιμετωπίσει.  

 

Θα πρέπει να ταξιδέψει μέσα σε ένα στενό φιόρδ και να πλεύσει κάτω από δύο γέφυρες, ενώ θα διαχειρίζεται τα ρεύματα και τη κίνηση από εμπορικά πλοία, σκάφη αναψυχής και καγιάκ, προτού ελλιμενιστεί σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα λιμάνια της Νορβηγίας. 

 

100 Teslas  

 

Στο Yara Birkeland, το παραδοσιακό μηχανοστάσιο έχει αντικατασταθεί από οκτώ διαμερίσματα μπαταριών, δίνοντας στο σκάφος χωρητικότητα 6,8 MWh -- που προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές υδροηλεκτρικής ενέργειας. 

«Αυτό είναι το ισοδύναμο με 100 Teslas», λέει ο Braaten. 

 

Ο ναυτιλιακός τομέας, ο οποίος ευθύνεται σχεδόν για το 3% των ανθρωπογενών εκπομπών ρύπανσης, στοχεύει να μειώσει τις εκπομπές του κατά 40% έως το 2030 και 50% έως το 2050. 

Ωστόσο οι ειδικοί δεν περιμένουν τα ηλεκτρικά πλοία να λύσουν το πρόβλημα των ρύπων σύντομα. 

 

Από μόνη της, η συμβολή του Yara Birkeland στις παγκόσμιες προσπάθειες για το κλίμα θα είναι απλώς μια σταγόνα στον ωκεανό.

Πάντως,θεωρείται πως η ηλεκτρική ενέργεια ύκολα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε οχηματαγωγά πλοία που κάνουν σύντομες και σταθερές διαδρομές, πιθανώς και σε μεταφορές εμπορευματοκιβωτίων σε ποτάμια.

 

πηγή

Η καλή μας φίλη Κρίστυ και «Το παλιό υποβρύχιο» στο ιντερνετικό ραδιόφωνο κάθε Τρίτη 6μμ.

Μετά την επιτυχία του βιβλίου της «Η ζωή στα ελληνικά υποβρύχια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου» του εκδοτικού οίκου Historical Quest, η αγαπημένη μας συγγραφέας και ερευνήτρια ναυτικής ιστορίας Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου θα παρουσιάζει από τις 19 Οκτωβρίου 2021 μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκπομπή στο ιντερνετικό ραδιόφωνο. Έχει τίτλο «Το παλιό υποβρύχιο». Αφορά ένα ελληνικό υποβρύχιο του Β΄ΠΠ που ζει στις αναμνήσεις μας και μας μεταφέρει σε μουσικά και ιστορικά μονοπάτια της εποχής εκείνης. Γεγονότα από την ιστορία των υποβρυχίων αλλά και των πληρωμάτων, γνωστά και μη, ξετυλίγονται σε κάθε εκπομπή συντροφιά με τις μελωδικές φωνές της Στέλλας Γκρέκα, της Δανάης, της Νίτσας Μόλλυ, του Φώτη Πολυμέρη, του Σώτου Παναγόπουλου, του Τώνη Μαρούδα και άλλων καλλιτεχνών που άφησαν την δική τους ιστορία στη μουσική.

 

Την Έρευνα και την παρουσίαση έχει αναλάβει η Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου με την υποστήριξη του Ελληνικού Ινστιτούτου Ναυτικής Ιστορίας (ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ.) και του Ελληνικού Συνδέσμου Υποβρυχίων (ΕΛ.Σ.Υ/Β).

 

Κάθε Τρίτη στις 6 το απόγευμα, στο Syzefxi web radio, «το παλιό υποβρύχιο» καταδύεται στις πιο λαμπρές σελίδες της Ναυτικής Ιστορίας. Επιβιβαστείτε φίλες και φίλοι για ένα ιστορικό ταξίδι παρέα με τραγούδια της παλιάς Αθήνας.  

 

Η εκπομπή: https://www.syzefxi.gr/to-palio-ipovrixio/  

Βιογραφικό https://www.syzefxi.gr/christy-e-ioannidou/  

 

Σύντομο Βιογραφικό της Κρίστυ Ε. Ιωαννίδου  

 

Η Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου γεννήθηκε και ζει στην Πόλη των Αθηνών. Σπούδασε ψυχολογία, ετυμολογία και ιστορία. Είναι συγγραφεύς - ερευνήτρια Ναυτικής Ιστορίας (πρώην ναυτικός Ε.Ν.) με εξειδίκευση σε θέματα και μελέτες που αφορούν τη ναυτιλία στην αρχαία Ελλάδα (εμπορικό / πολεμικό ναυτικό, στρατηγική, τακτική σχεδίαση και ανάλυση ναυτικών επιχειρήσεων). Έχει αναπτύξει αξιόλογη συγγραφική δραστηριότητα, εκδίδοντας βιβλία και δημοσιεύοντας περισσότερα από 200 άρθρα-μελέτες, μονογραφίες και αναλύσεις σε περιοδικά του ειδικού Τύπου, σε πανεπιστημιακά περιοδικά (Archaeology and Sience, Institute of Archaeology, Belgrade), καθώς και σε περιοδικά που εκδίδουν ειδικευμένοι φορείς όπως το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΕΝ).   

 

Έχει μετάσχει σε ελληνικά και ξένα ντοκυμαντέρ, ημερίδες, διαλέξεις και συνέδρια (μεταξύ άλλων στη Σχολή Διοικήσεως Επιτελών του Πολεμικού Ναυτικού (ΣΔΕΠΝ), στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών Ναυτικού (ΣΜΥΝ), στην Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού (ΥΙΝ), στη Σχολή Διαβιβάσεων (ΣΔΒ) του Ελληνικού Στρατού (ΕΣ), καθώς και στο Πανεπιστήμιο PULTUSK (Academy of Humanities της Πολωνίας).  

 

Έχει τιμηθεί κατά καιρούς με βραβεία και επαίνους για την έρευνά της στη Ναυτική Ιστορία. Είναι δημιουργός και διαχειρίστρια του ιστολογίου Περί Αλός www.perialos.blogspot.gr., ιδρυτικό μέλος και μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Ινστιτούτου Ναυτικής Ιστορίας (ΕΛ.Ι.Ν.ΙΣ.), του Ελληνικού Συνδέσμου Υποβρυχίων (ΕΛΛ.Σ.Υ/Β) και του Συλλόγου Ιστορικών Μελετών «Κορύβαντες». Είναι παντρεμένη με τον δημοσιογράφο και αμυντικό αναλυτή Ιωάννη Σ. Θεοδωράτο, με τον οποίο έχουν αποκτήσει μία κόρη, την Κασσάνδρα.  

 

Christy Emilio Ioannidou Official Site: http://perialos1.wix.com/christyeioannidou  

 

Βιβλία της συγγραφέως  

 

Λεξικά  

•Λεξικό Αρχαίων Ελληνικών Ναυτικών Όρων, Αθήνα, Historical Quest, 2014.  

 

Ναυτική Ιστορία   

•Τριήρης, Τακτική και Επιχειρησιακό Περιβάλλον στην Αρχαία Ελλάδα, Αθήνα, Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού, (α΄εκδ.) 2016, (β’ έκδ.) 2020.  

•Η Πειρατεία στην Αρχαία Ελλάδα, Αθήνα, Historical Quest, 2017.  

•Η ζωή των πληρωμάτων στα ελληνικά υποβρύχια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Historical Quest, 2021.
 

Ιστορικά παραμύθια 

(Σειρά: Ο πιο μικρός ήρωας του Ναυτικού)  

•Ναυσίμαχος. Ο πιο μικρός κυβερνήτης τριήρους, Αθήνα, Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού, 2016.  

•Νικήτας. Ο πιο μικρός πυρπολητής, Αθήνα, Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού, 2017.  

•Νικηφόρος. Ο πιο μικρός ναύτης του θωρηκτού «ΑΒΕΡΩΦ», Αθήνα, Υπηρεσία Ιστορίας Ναυτικού 2022 (υπό έκδοσιν).  

 

Η Κρίστυ παρουσιάζει στο syzefxi.gr κάθε Τρίτη στις 6.00 το απόγευμα την εκπομπή «Το 

παλιό υποβρύχιο».

Βυζαντινός Δρόμων

Oμοίωμα βυζαντινού δρόμωνα

Παρατηρήστε την οπή στην πλώρη, για την εκτόξευση του υγρού πυρός

 

Ο Δρόμων ή Δρόμωνας υπήρξε ο επικρατέστερος τύπος πλοίου του Βυζαντινού πολεμικού ναυτικού και θεωρείται η εξέλιξη της Αθηναϊκής τριήρους. Όπως και η τριήρης, έτσι και ο δρόμων ήταν ελαφριάς κατασκευής, ανθεκτικός και έφερε αναλόγως του τύπου του , μία ή δύο σειρές κουπιών. Έφερε επίσης ένα ή περισσότερα τριγωνικά πανιά (λατίνια) ή τετράγωνα, ανάλογα του τύπου του. Η επιφάνεια των πανιών του ήταν μεγαλύτερη από αυτή της τριήρους με αποτέλεσμα να κινείται γρηγορότερα και αναλόγως των καιρικών συνθηκών να κινείται μόνο με πανιά. 

 

Αντί για το μεταλλικό έμβολο που έφερε η Αθηναϊκή τριήρης, ο Δρόμων έφερε «σίφωνα» στην πλώρη, από το οποίο εκτοξευόταν το περίφημο υγρό πυρ. Το όπλο αυτό μετά το 673 μ.Χ. έγινε ο φόβος και ο τρόμος των εχθρικών πλοίων. Δεν ήταν απαραίτητο πλέον τα πλοία του βυζαντινού πολεμικού ναυτικού να εμβολίζουν ή να έρχονται σε επαφή με τα εχθρικά πλοία.  

 

Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος (945 - 959) στο έργο του ''Προς τον ίδιον Υιόν Ρωμανόν'' (De Administrando Imperio), προειδοποιεί το γιο και διάδοχό του, Ρωμανό Β΄, να μην αποκαλύψει ποτέ το μυστικό της παρασκευής του στους ξένους, λέγοντας ότι:  

 

«Καὶ αὐτὸ απὸ τοῦ Θεοῦ δι' ἀγγέλου τῷ μεγάλῳ καὶ πρώτῳ βασιλεῖ Χριστιανῷ, ἁγίῳ Κωνσταντίνῳ ἐφανερώθη καὶ ἐδιδάχθη» και ότι ο άγγελος του παρήγγειλε όπως «ἐν μόνοις τοῖς Χριστιανοῖς καὶ τῇ ὑπ' αὐτῶν βασιλευομένῃ πόλει κατασκευάζηται, ἀλλαχοῦ δε μηδαμῶς, μήτε εἰς ἔτερον ἕθνος τὸ οἱονδήποτε παραπέμπηται, μήτε διδάσκηται»  

 

Ο Δρόμων έφερε δύο σειρές κουπιών ανά πλευρά, με δυο κωπηλάτες ανά κουπί (ήταν δηλαδή σύμφωνα με την αρχαία ναυτική ορολογία δίκροτη τετριήρης) με πλήρωμα περίπου 200 ερέτες (κωπηλάτες).  

 

Ο Βυζαντινός Δρόμωνας είχε 100 κουπιά (50 ανά πλευρά), τρεις (3) ιστούς με τετράγωνα και τριγωνικά ιστία, πλήρες κατάστρωμα και υπερυψωμένες κατασκευές στην πλώρη και την πρύμνη. Oι βαρύτεροι και μεγαλύτεροι δρόμωνες του 11ου-12ου αιώνα υπήρξαν οι πρόδρομοι της δυτικής γαλέρας και γενικότερα της σύγχρονης ευρωπαϊκής ναυπηγικής των «Ανακαλύψεων».  

 

Βυζαντινοί Δρόμωνες. Έργα Δημήτρη Σκουρτέλη  

 

Μερικά βυζαντινά πλοία όπως τα απεικόνισε ο Δημήτρης Σκουρτέλης 

 

Βυζαντινός Δρόμων. 

Έργο Δημήτρη Σκουρτέλη. 

 

Βυζαντινό Χελάνδιον. 

Έργο Δημήτρη Σκουρτέλη. 

 

Βυζαντινός Δρόμων.  

Έργο Δημήτρη Σκουρτέλη. 

 

πηγή

Η σημαία που κυματίζει συνεχώς εδώ και 110 χρόνια, διάτρητη από θραύσματα αλλά αγέρωχη!

Όπως τόνιζε ο κυβερνήτης του «Αβέρωφ», αρχιπλοίαρχος Σωτήριος Χαραλαμπόπουλος τον καιρό που η σημαία του «πλωτού κάστρου ελευθερίας» τιμήθηκε, η σημαία ήταν επηρμένη στον κύριο ιστό του θωρηκτού κατά τη διάρκεια των δύο ναυμαχιών, Έλλης και Λήμνου, και είναι διάτρητη από θραύσματα εχθρικής οβίδας. Ήταν η ιστορική τελετή, με την πρωτοβουλία του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου. Φαίνεται ότι η σημαδιακή επέτειος των 110 ετών της σημαίας που συμπίπτει με τα 200 χρόνια της εθνεγερσίας, δεν συγκίνησε κανέναν, ώστε αυτή η τελετή να επαναληφθεί.

 

Αναφερόμενος στην ιστορία του θωρηκτού, ο κυβερνήτης του επεσήμανε ότι έφτασε πριν από 110 χρόνια, την 1η Σεπτεμβρίου 1911, στον όρμο του Φαλήρου, με κυβερνήτη τον πλοίαρχο Παύλο Κουντουριώτη. Χαρακτήρισε εντυπωσιακό το μέγεθός του και εξήγησε ότι για αυτόν τον λόγο μετονομάστηκε σε θωρηκτό και τέθηκε άμεσα ως ναυαρχίδα του ελληνικού στόλου.

 

«Ήταν ένα από τα πιο αξιόπιστα, ταχύτερα, ταχυβόλα και αποτελεσματικά πλοία της εποχής του, ενωμένο αναπόσπαστα με την προσωπικότητα και το πατριωτικό σθένος του ναυάρχου Κουντουριώτη. Παραμένει ως τώρα το πλοίο που δεν γνώρισε την ήττα και την καταστροφή. Είναι το μόνο πολεμικό πλοίο στον κόσμο που συμμετείχε ενεργά και στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, το μοναδικό κομμάτι της ελληνικής επικράτειας που παραμένει συνεχώς ελεύθερο και ελληνικό τα τελευταία 106 χρόνια» σημείωσε. 

 

Παρουσιάζοντας την πορεία του στους Βαλκανικούς Πολέμους υπογράμμισε ότι το ’12-’13 και υπό τη χαρισματική ηγεσία του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη απελευθέρωσε τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου. Με τις δύο ναυμαχίες, Έλλης και Λήμνου, εγκαταστάθηκε η ελληνική ναυτική κυριαρχία σε όλο το Αιγαίο, η οποία και καθόρισε την έκβαση των Βαλκανικών Πολέμων και τον διπλασιασμό των ελληνικών εδαφών. 

 

Με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, και καθώς η Ελλάδα ήταν στις νικήτριες δυνάμεις, το θωρηκτό κατέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη και η τεράστια σημαία του κυμάτιζε απέναντι από την Αγιά Σοφιά. Στη Μικρασιατική Εκστρατεία το πλοίο συμμετείχε ενεργά, μεταφέροντας ελληνικά στρατεύματα και βοηθώντας με το πυροβολικό του στην προέλαση του στρατού και στην κατάκτηση στρατηγικών θέσεων του εχθρού. Κατά την υποχώρηση και την καταστροφή βοήθησε αποτελεσματικά με τα πυροβόλα του, κρατώντας τα εχθρικά στρατεύματα στα υψώματα, ώστε οι μονάδες του στρατού, προστατευμένες και συντεταγμένες, να φτάσουν στα παράλια και να επιβιβαστούν με ασφάλεια στα ελληνικά πλοία. 

 

Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έφυγε στη Μέση Ανατολή επικεφαλής του ελληνικού στόλου και συνέχισε να γράφει ιστορία προστατεύοντας νηοπομπές και λιμάνια, με κύρια δράση στον Ινδικό Ωκεανό. Επέστρεψε στην ελεύθερη Ελλάδα το 1944, επικεφαλής του ελληνικού στόλου. 

 

Αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία μόνο όταν έκανε το τελευταίο ταξίδι του το 1945 για να ενώσει τα Δωδεκάνησα με τη μητέρα Ελλάδα. Το 1983, το θωρηκτό κέρδισε ακόμη μία μάχη, καθώς το Πολεμικό Ναυτικό αποφάσισε την αναγέννησή του, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, μέρα με τη μέρα. 

 

Η σημαία παρασημοφορήθηκε με τον βαθμό του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος. 

 

Το Τάγμα του Σωτήρος είναι ιεραρχικά, το ανώτερο Τάγμα Αριστείας της Ελληνικής Δημοκρατίας και παλαιότερα του Βασιλείου της Ελλάδος. Η δημιουργία του αποφασίστηκε το 1829, τελευταίο χρόνο της επανάστασης, από την Δ΄ Εθνική Συνέλευση του Άργους, πλην όμως συστάθηκε δια του από 20 Μαΐου 1833 Β.Δ. “Περί συστάσεως Τάγματος Αριστείας δια το Βασίλειον της Ελλάδος” (ΦΕΚ 19/1833), όπου και απονέμεται από το 1833. 

 

Ο Ανώτερος Ταξιάρχης φοράει το σήμα του Τάγματος σε ένα κολλιέ, και το αστέρι του Τάγματος στο αριστερό στήθος. 

 

πηγή

Μια θάλασσα ευκαιρίες! (βίντεο)

 

από το κανάλι Union of Greek Shipowners 

 

Η ελληνική εμπορική ναυτιλία σε προσκαλεί να ανοίξεις τους ορίζοντές σου και να εκμεταλλευτείς τις ευκαιρίες που σου προσφέρει! Γίνε κι εσύ κομμάτι του μεγαλύτερου εμπορικού στόλου παγκοσμίως και χάραξε νέα ρότα στη ζωή σου!

Η ζωή στα ελληνικά υποβρύχια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (ένα εξαιρετικό βιβλίο από την αγαπημένη συγγραφέα- ερευνήτρια ναυτικής ιστορίας Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

 

Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου

 

Η ζωή στα ελληνικά υποβρύχια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου  

 

Μία εκδοτική έκπληξη με την ευκαιρία συμπλήρωσης 80 ετών από την εποποιία του 1940-41.

 

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις HISTORICAL QUEST ένα μοναδικό και σπάνιο στο είδος του βιβλίο με τίτλο: «Η ζωή στα ελληνικά υποβρύχια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου». Η γνωστή συγγραφεύς και ερευνήτρια ναυτικής Ιστορίας Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου αναδεικνύει άγνωστα, εν πολλοίς, περιστατικά και πληροφορίες που θα γοητεύσουν τον αναγνώστη.  

 

Η ίδια δήλωσε ότι σε πολλά σημεία κατά τη συγγραφή ένιωθε τη καρδιά να σφίγγει καθώς μετέφερε λεπτομέρειες από την αγωνία, τον πόνο και το καρδιοχτύπι των ανθρώπων που πολεμούσαν τον εχθρό μέσα από τους «χαλύβδινους θηρευτές». Ενδιαφέρουσα πινελιά αποτελεί το χιούμορ το οποίο δεν απουσίαζε από τα πληρώματα εκείνες τις δύσκολες στιγμές.

 

Μια κατάδυση μνήμης και τιμής στην ηρωϊκή όσο και άγνωστη Ιστορία των ανθρώπων που πολέμησαν με το προβληματικό υλικό των γερασμένων υποβρυχίων μέρα- νύχτα εκτελώντας το καθήκον τους.  

 

Το βιβλίο προλογίζει ο Πρόεδρος Ελληνικού Συνδέσμου Υποβρυχίων Αντιναύαρχος ε.α. Παναγιώτης Ραδίτσας ΠΝ, ενώ στο οπισθόφυλλο τιμούν με την γνώμη τους την έκδοση ο Αντιναύαρχος Γ. Δεμέστιχας ΠΝ Επίτιμος Αρχηγός Στόλου, ο Χρίστος Βασιλόπουλος, Δημοσιογράφος / Εκδότης/ «Μηχανή του Χρόνου» και ο Θάνος Παπαδημητρόπουλος Πλωτάρχης (Ο) ΠΝ, Υπεύθυνος Ι.Α. Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού.  

 

Στοιχεία Έκδοσης  

Τίτλος: Η Ζωή στα Ελληνικά Υποβρύχια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου  

Σειρά: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (1940-41)  

Συγγραφέας: Κρίστυ Εμίλιο Ιωαννίδου  

Υπεύθυνος Έκδοσης: Γιάννης Χρονόπουλος  

Επιμέλεια Έκδοσης: Γιάννης Χρονόπουλος  

Σελίδες: 224, χαρτί chamois 85gr., 40 ασπρόμαυρες φωτογραφίες  

Αρχική Τιμή: 13,30 €  

Διαστάσεις: 14x20  

 

ISBN: 978-618-5088-65-1  

Έτος Έκδοσης: Αθήνα, Απρίλιος 2021  

Εκδόσεις: Historical Quest: Μαυρομιχάλη 51, Αθήνα, ΤΚ. 10680, τηλ. 210 2611832. 

 

ΣΧΟΛΙΟ

 

Να τονίσουμε ότι η αγαπητή μας φίλη Κρίστυ είναι μια εξαιρετική συγγραφέας και ερευνήτρια ναυτικής ιστορίας και διαχειρίστρια του πανέμορφου ιστολογίου ΠΕΡΙ ΑΛΟΣ

200 ΧΡΟΝIΑ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ (βίντεο)

από το κανάλι Hellenic Navy

O αγιορείτης μοναχός που ευλογεί τα πληρώματα των πυραυλακάτων (βίντεο)

από το κανάλι Hellenic Navy

 

Κυπρος 1974: Η απόρρητη επιχείρηση με τα 4 ελληνικά πλοία που έσπασαν το εμπάργκο. (άγνωστη ελληνική ιστορία)

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Αφηγείται ο Υποναύαρχος (εα) Μάρκος Μάστρακας ΠΝ

 

Υπάρχουν γεγονότα και ηρωικές πράξεις που διαδραματίστηκαν στην Κύπρο το 1974 κατά την διάρκεια της τουρκικής εισβολής, που ακόμα είναι άγνωστα.  

 

Απόρρητες συσκέψεις, πρόσωπα που πήραν σημαντικές αποφάσεις, γενναίοι ναυτικοί που δεν δείλιασαν και επικίνδυνες αποστολές που δεν τις έμαθε κανείς.  

 

Μια από τις αυτές, αποκαλύπτει σήμερα, 47 χρόνια μετά, ο υποναύαρχος Π.Ν Μάρκος Μαστρακας, που τότε ήταν κυβερνήτης της Τ/Α «Ανδρομέδα» μίας των 4 Τ/Α τύπου “Nasty” που διατέθηκαν από το ΠΝ μεταξύ Κρήτης και Κύπρου ως πλοία «Έρευνας – Διάσωσης» των επιβαινόντων των Α/Φ αυτών σε περίπτωση ανάγκης).  

 

Η αφήγηση του σε πρόσωπα, περιστατικά, ημερομηνίες και συγκεκριμένη δράση, είναι εντυπωσιακή.  

 

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ Η ΕΝΤΟΛΗ  

 

«Μέσα στο το κλίμα, εκείνων των ημερών που αφορούσε τη κινητοποίηση τόσο των Ναρκαλιευτικών όσο και της ΝΔΝΑ, των οποίων ο Αρχιπλοίαρχος Χριστοδουλίδης είχε την από κοινού Διοίκησή τους, κλήθηκε επειγόντως στο Πεντάγωνο περί την 02:00 της 23ης και έλαβε τη διαταγή ΑΕΔ (προφορικά από τον Αρχιπλοίαρχο Αθανάσιο Γλυκή του Α΄ Κλάδου ΓΕΝ, σε σχέδιο του σχετικού Απόρρητου σήματος) “να ετοιμάσει δύο μικρά εμπορικά πλοία για αποστολή από τον Πειραιά στη Λεμεσό Κύπρου πυρομαχικών και υλικών, το ταχύτερο δυνατό, χωρίς προστασία και το στρατιωτικό προσωπικό συνοδείας τους να λογισθεί ως πλήρωμα με κατάλληλα έγγραφα (ναυτικό φυλλάδιο, κλπ)!…”.  

 

Στη παραπάνω ενημέρωση ήταν παρόντες επίσης οι Αρχιπλοίαρχοι Γερ. Στεφανάδης, Ιωάννης Γεωργιάδης και ο Αξιωματικός Επιχειρήσεων, πιθανώς ο Πλοίαρχος Ιωάννης Βασιλειάδης, που εξήγησε τις λεπτομέρειες και ανέφερε στο Διοικητή ότι θα έχει την άμεση συνδρομή από ειδικό Αξιωματικό, το δε επικυρωμένο σήμα θα το λάβει μέχρι να φθάσει στον Πειραιά!…  

 

(Κάτι που ποτέ δεν έφθασε για άγνωστους λόγους, όπως υποστηρίζει με έμφαση ο κ. Χριστοδουλίδης).  

 

Στο σημείο αυτό επισημαίνεται ότι η Τουρκία μετά την έναρξη των επιχειρήσεων κήρυξε ζώνη “Ναυτικού και Αεροπορικού Αποκλεισμού Κύπρου” μέχρι της αποστάσεως των 40 ν. μιλίων γύρω από το νησί, κάτι που σήμαινε ότι οιοδήποτε μη φίλιό τους πλοίο ή Α/Φ ,θα βαλλόταν χωρίς προειδοποίηση εάν εισερχόταν σ’ αυτή, χωρίς την άδειά της!…  

 

Αμέσως ο Χριστοδουλίδης, χωρίς καν να περιμένει την επίσημη έγγραφη διαταγή του ΓΕΝ, έφυγε και έφθασε στο Αρχηγείο του ΛΣ στο Πασαλιμάνι περί ώρα 04:00, όπου συνάντησε τον Αρχηγό ΛΣ Αντιναύαρχο Γεώργιο Αμαραντίδη, που κοιμόταν στο γραφείο του.  

 

Αφού τον ενημέρωσε γενικά, ο Αμαραντίδης ανταποκρίθηκε πρόθυμα και ουσιαστικά.  

 

Κάλεσε αμέσως τον Υπαρχηγό Αρχιπλοίαρχο Αναστασίου, που επίσης βρισκόταν στο γραφείο του και άκουσαν μετά προσοχής από τον Δ/ΝΔΝΑ τα της δοθείσης προφορικά διαταγής ΑΕΔ, άρχισαν να καταστρώνουν την όλη επικίνδυνη αποστολή των δύο “M/S” και ανέλαβαν να βρεθούν άμεσα τα κατάλληλα πλοία ώστε να επιτευχθεί η αποστολή το ταχύτερο δυνατό και κατά τον καλύτερο τρόπο.  

 

Πράγματι μετά δίωρο, την 06:00, σε χρόνο ρεκόρ, ο Αμαραντίδης ενημέρωσε τηλεφωνικά τον Χριστοδουλίδη, που είχε επιστρέψει στη ΝΔΝΑ για τα περαιτέρω, ότι επελέγησαν δύο κατάλληλα πλοία, το μικρό αλλά ταχύ Ο/Γ “Αιγαίο” (της Εταιρίας Στρίντζη, ταχύτητας 18 κόμβων), που βρισκόταν στο λιμένα του Πειραιά και το μικρό επίσης Μ/S “Ευάγγελος” (ταχύτητας 9 κ.), που ήταν αγκυροβολημένο στο Κερατσίνι.  

 

Αμέσως ο Χριστοδουλίδης έδωσε εντολή για πλήρη ανεφοδιασμό αυτών των πλοίων, απαγόρευση ενημέρωσης των πληρωμάτων για την αποστολή και μη έξοδό τους στην ξηρά, φρούρηση από Λιμενοφύλακες και αναμονή στρατιωτικών οχημάτων στις θέσεις φορτώσεως στα Λεμονάδικα Πειραιά και στη στρατιωτική ζώνη Κερατσινίου αντίστοιχα.  

 

Ταυτόχρονα ενημέρωσε το ΓΕΝ για την ετοιμότητα φορτώσεως τους και ζήτησε εκ νέου τη σχετική έγγραφη διαταγή από τον Γλυκή ο οποίος απάντησε “Εσύ προχώρα θα τη λάβεις!…” και επί πλέον ότι  

 

“Όπου νάναι θα σου έρθει και ο Αντιπλοίαρχος Βελισάριος Μάντζαρης για να σε βοηθήσει μαζί με χάρτες – κώδικες – δύο Ασυρματιστές Υπαξιωματικούς και δύο Αξιωματικούς του Στρατού.  

 

Όλοι αυτοί να επιβιβασθούν στα πλοία ως ιδιώτες, σαν πλήρωμα με φυλλάδια ΕΝ, κλπ!…”.  

 

Κατά την επιθεώρηση που ακολούθησε από τον Διοικητή και τον Μάντζαρη στο “Αιγαίο” διαπιστώθηκε ότι όλα έβαιναν καλώς και όταν εκπρόσωπος του Στρίντζη ρώτησε τον προορισμό, του είπαν ότι πρόκειται για μικρό ταξίδι στα νησιά μας!…  

 

Στη συνέχεια κάλεσαν ιδιαιτέρως τον Καπετάνιο, του δόθηκαν οι λεπτομερείς οδηγίες πλου προς Χάϊφα μέχρι Λεμεσό, εκτός ζώνης 40 μιλίων Κύπρου και στη παράλλαξή της με το λυκόφως, στροφή και κατάπλους εκεί, ώστε να επιτευχθεί εκφόρτωση τα μεσάνυχτα και απόπλους με “πάση δυνάμει” πριν την αυγή, αρχικά προς Νότο και στη συνέχεια προς Πειραιά, κανονικά μέσω στενού Κάσου / Καρπάθου – οδηγίες συνεννοήσεως με ΓΕΝ / ΝΔΝΑ κατά τακτά διαστήματα, ανάγκης ενημέρωσης του Πληρώματος μετά τον απόπλου για λόγους ασφαλείας, ως και μη περιγραφής της αποστολής του στο Ημερολόγιο Πλοίου!…  

 

Τέλος, ότι θα πλέει χωρίς την άμεση προστασία του Ναυτικού και της Αεροπορίας μας στην περιοχή εκτός Ελληνικών ορίων, μεταξύ Καστελόριζου και Κύπρου!…  

 

Ο καπετάνιος παρακολούθησε με προσοχή την ενημέρωση και είπε στο τέλος δεν έχει κανένα πρόβλημα και ότι θα τα καταφέρει!..  

 

Η ίδια διαδικασία ακολούθησε και στο Κερατσίνι με το επιταγμένο Μ/S “Ευάγγελος”, ο δε Καπετάνιος του Αλέκος Τσαλαπατάνης από τη Σάμο απάντησε λεβέντικα, όταν στο τέλος ρωτήθηκε εάν έχει κάποιο πρόβλημα ή απορία, “κάτι τέτοια για μένα είναι παιχνίδια!…”.  

 

Μετά από λίγες ώρες και με τις από καρδιάς ευχές όλων για “καλό ταξίδι και επιστροφή χωρίς πρόβλημα” τα δύο πλοία απέπλευσαν ανεξάρτητα ως συνήθως, χωρίς φανφάρες και οτιδήποτε άλλο που θα πρόδιδε την επικίνδυνη πράγματι αποστολή τους.  

 

Ο ΑΡΑΠΑΚΗΣ ΗΤΑΝ… ΑΠΑΣΧΟΛΗΜΕΝΟΣ  

 

Τα παραπάνω αναφέρθηκαν προσωπικά από τον Δ/ΝΔΝΑ στον Αρχιπλοίαρχο Γλυκή του ΓΕΝ, δια περαιτέρω ενημέρωση ΑΕΔ και Κύπρου για παροχή πάσης συνδρομής στα πλοία αυτά, με τη συμπλήρωση ότι η σχετική διαταγή δεν έχει φθάσει ακόμη τόσο στη ΝΔΝΑ όσο και στο ΥΕΝ/ΛΣ!…  

 

Η απάντηση που του δόθηκε ήταν ότι τα του κατάπλου στη Λεμεσό έχουν ρυθμισθεί, ουδέν για το σήμα και ότι υπήρχε δυσχέρεια άμεσης επικοινωνίας που ζήτησε μετά του Α/ΓΕΝ Αντιναυάρχου Πέτρου Αραπάκη ή του Υ/ΓΕΝ Υποναυάρχου Σπύρου Καψάλη, λόγω πολλαπλών απασχολήσεών τους!… Κατάσταση περίεργη και δύσκολες εκείνες οι ώρες για την ηγεσία!… 

 

ΤΟ ΕΝΑ ΣΤΗ ΛΕΜΕΣΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΣΤΗΝ ΚΑΣΟ  

 

Η συνολική απόσταση μεταξύ Πειραιά – Λεμεσού είναι περίπου 540 μίλια και τα πλοία προβλεπόταν να καταπλεύσουν στη Λεμεσό, εάν δεν παρουσιαζόταν κάποιο σοβαρό πρόβλημα ή καιρός, το μεν ταχύ “Αιγαίο” ακριβώς μεταξύ 23-23:30 της 24ης και το βραδύ “Ευάγγελος” την ίδια ώρα της 25ης Ιουλίου.  

 

Εκεί θα τα ανέμεναν Πλοηγοί, Λιμενεργάτες και Στρατιωτικό προσωπικό, ώστε να αποπλεύσουν το ταχύτερο δυνατό και να βρεθούν εκτός της απαγορευμένης ζώνης το λυκαυγές!… Ενώ όλα πήγαιναν καλά ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα από την ακριτική Κάσο το πρωί της επομένης 24/7/74 δημιούργησε “ψιλοπανικό” στο Κέντρο Επιχειρήσεων της ΝΔΝΑ!..  

 

Συγκεκριμένα ο Λιμενάρχης ανέφερε έντρομος στον Διοικητή ΝΔΝΑ ότι το Ο/Γ “Αιγαίο” κατέπλευσε εκεί διότι ο καπετάνιος του ανέφερε ότι “το πλήρωμά του φοβάται και αρνείται να συνεχίσει τον πλου προς Κύπρο!…”.  

 

Κεραυνός εν αιθρία!…  

 

Εκείνος ψύχραιμα και χωρίς δισταγμό ζήτησε να του μιλήσει και σε πολύ έντονο τόνο του είπε “καπετάνιε έχε υπόψη σου ότι βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση, το πλοίο έχει επιταχθεί και σεις έχετε επιστρατευθεί!…  

 

Εάν δεν συνεχίσετε την αποστολή σας θα διατάξω αμέσως τη σύλληψη όλων και τη παραπομπή σας στο ναυτοδικείο με ότι αυτό συνεπάγεται “εν καιρώ πολέμου”!…”.  

 

Το ταρακούνημα αυτό έφερε θετικά αποτελέσματα και το πλοίο απέπλευσε αμέσως προς Κύπρο!…  

 

Τέλος καλό όλα καλά μέχρις εδώ για τον Διοικητή αλλά συνεχής παρακολούθηση των εξελίξεων για τυχόν άλλα απρόβλεπτα!…  

 

Η αγωνία όλων για την αποστολή αυτή είχε φθάσει στο κατακόρυφό της, μιας και λόγω περιορισμών εκπομπών ασυρμάτου δεν ήταν γνωστά τα αποτελέσματά της, όταν τα ξημερώματα της 25ης το Κέντρο Επιχειρήσεων ΓΕΝ γνώρισε στη ΝΔΝΑ ότι “όλα πήγαν καλά και σύμφωνα με το σχέδιο, το “Αιγαίο” ξεφόρτωσε το λίαν πολύτιμο φορτίο του στη Λεμεσό στις 23:00 της 24ης, για τους πολύ σκληρά δοκιμαζόμενους μαχητές που είχαν σχεδόν τελειώσει τα πυρομαχικά τους και πλέει ασφαλώς προς Ελλάδα, εκτός της απαγορευμένης ζώνης Κύπρου!…”.  

 

Οι πάντες ξέσπασαν σε ζητωκραυγές και το ξενυχτισμένο πρόσωπο του αγωνιώντα Διοικητή ηρέμησε!…  

 

Έτσι η προσοχή στράφηκε προς το δεύτερο πλοίο “Ευάγγελος” που με τη σειρά του χωρίς να δημιουργήσει κανένα πρόβλημα εκτέλεσε άψογα την αποστολή του εκφορτώνοντας στη Λεμεσό τη νύχτα της 25ης και αποπλέοντας “πάση δυνάμει” κατόρθωσε να εξέλθει της απαγορευμένης ζώνης των 40 μιλίων με την ανατολή του ηλίου της 26ης,συνεχίζοντας αρκετά προς νότο για να μην εντοπισθεί πριν αναστρέψει προς Ελλάδα, όπως ο ίδιος καπετάν-Αλέκος ανέφερε στη ΝΔΝΑ κατά την επιστροφή του στο Πειραιά!…  

 

Νέες ζητωκραυγές και ευχές για ασφαλή επανάπλου αυτών των δύο ηρωικών πλοίων, που αψηφώντας το κίνδυνο να βυθιστούν από τους Τούρκους, έσπασαν τη ζώνη τους και έφεραν σε αίσιο πέρας την ειδική και λίαν πολύτιμη αποστολή τους, προκαλώντας τον θαυμασμό και τα συγχαρητήρια της ηγεσίας ως και όλων εκείνων που είχαν με θέρμη και επαγγελματισμό συνδράμει για τη πραγματοποίησή της σε χρόνο ρεκόρ!…  

 

Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…  

 

Το ίδιο πρωί της 26ης μετά τα ευχάριστα νέα και από το δεύτερο πλοίο και πριν καλά καλά τελειώσει το γλυκό καφεδάκι με ηρεμία στο γραφείο του μετά από ένα επεισοδιακό και λίαν κοπιώδες τριήμερο, κτύπησε το προσωπικό τηλέφωνο του Δ/ΝΔΝΑ και από το Κέντρο Επιχειρήσεων ΓΕΝ ο Γλυκής, μετά τα συγχαρητήρια και τα τοιαύτα, του λέει “να ετοιμάσεις και 3ο κατάλληλο M/S εντός της ημέρας και το ταχύτερο δυνατό να εκτελέσει την ίδια αποστολή!…”.  

 

Πάνε οι καφέδες και οι ξάπλες για όλους τους εμπλεκόμενους, μετά τη παραπάνω πάλι “προφορική” εντολή ΑΕΔ / ΓΕΝ!…  

 

Οι πάντες ενεργοποιούνται αμέσως και ο Αρχηγός του ΛΣ απαντάει στο σχετικό νέο αίτημα Χριστοδουλίδη χαριτολογώντας “φαίνεται τους ανοίξαμε την όρεξη!…”  

 

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΤΙΠΟΤΑ  

 

«Στις 09:30 της 26ης Ιουλίου, ο Υπαρχηγός ΛΣ ανέφερε στον Δ/ΝΔΝΑ ότι επιτάχθηκε κατάλληλο ταχύ “M/S” και θα πλευρίσει στις 11:00 στη Βάση Ταχέων Σκαφών Αμφιάλης, όπως ζητήθηκε για λόγους ασφαλείας.  

 

Αμέσως ενημερώθηκαν στο ΓΕΝ ο Γλυκής, ο οποίος απάντησε ότι τα φορτηγά του ΣΞ είναι ήδη φορτωμένα και οδεύουν στην Αμφιάλη και ο Μάντζαρης ο οποίος κατεβαίνει για ενημέρωση Καπετάνιου, παράδοση χαρτών, κωδίκων, κλπ, ενώ ο Υ/ΛΣ φροντίζει για φυλλάδια συνοδών (όπως προαναφέρθηκε για τα πρώτα πλοία)!  

 

Στο χρόνο που γινόταν η φόρτωση ενημερώθηκε ο Καπετάνιος για τα της αποστολής του κλπ λεπτομερώς από τους Χριστοδουλίδη – Μάντζαρη.  

 

Τόσο ο ίδιος όσο και το πλήρωμά του, που φαίνονταν έμπειροι ναυτικοί, έδειχναν ήρεμοι σαν να μη συνέβαινε τίποτα παρ’ όλο ότι πρέπει να είχαν μυριστεί το προορισμό τους!.  

 

Αγώνας μαραθωνίου δρόμου για να υλοποιηθούν τα πάντα και να αποπλεύσει με τις ευχές των παρισταμένων περί ώρα 13:00!…  

 

Ευτυχώς τίποτα το ιδιαίτερο δεν υπήρξε και με το τρίτο αυτό πλοίο, το οποίο κατέπλευσε στη Λεμεσό τα μεσάνυχτα μεταξύ 27ης/28ης, η εκφόρτωση έγινε ταχύτατα και το πλοίο επανέπλευσε στο Πειραιά χωρίς κανένα πρόβλημα, προκαλώντας για άλλη μια φορά το θαυμασμό όλων!…  

 

Ξημερώματα της 28ης, αφού είχαν έρθει τα ευχάριστα νέα για το 3ο πλοίο ότι όλα πήγαν καλά και επιστρέφει ασφαλώς, διατάσσεται πάλι ο Δ/ΝΔΝΑ από τον Γλυκή των Επιχειρήσεων ΓΕΝ να ετοιμασθεί άμεσα και 4ο κατάλληλο πλοίο για την ίδια με τα προηγούμενα αποστολή και ότι αυτή θα είναι μάλλον η τελευταία!…  

 

Ερωτώμενος “τι γίνεται με εκείνο το σήμα;…” απαντά “μ’ αυτά θα ασχολούμεθα τώρα;…”.  

 

Ελλάς το μεγαλείο σου!…  

 

Αμέσως τόσο ο Χριστοδουλίδης όσο και ο Αμαραντίδης, χωρίς να υπολογίσουν συνέπειες για τη μη έγγραφη κάλυψή τους εάν κάτι δεν πήγαινε καλά, προχωρούν για τα περαιτέρω!…  

 

Στις 09:30 ο Υ/ΛΣ αναφέρει την επίταξη του M/S “Spica”, που είχε καταπλεύσει στην Ελευσίνα από τη Λιβύη (900 τόνων ταχύτητας 10 κ. της Εταιρίας “Ανάργυρος και Παράσχος”), με καπετάνιο τον έμπειρο Σαμιώτη θαλασσόλυκο καπετάν-Βαγγέλη Τσαλαπατάνη (εξάδελφο του καπετάνιου στο 2ο M/S Ευάγγελος) και επταμελές πλήρωμα από Έλληνες.  

 

Στις 12:00 το πλοίο παραβάλει στην προβλήτα της Βάσεως Ταχέων Σκαφών στην Αμφιάλη, για λόγους ασφαλείας, με τις ίδιες και πλέον αυστηρές απαγορεύσεις. 

 

ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥ  

 

Εκεί αρχίζει αμέσως ο πλήρης ανεφοδιασμός του πλοίου και η φόρτωση των πυρομαχικών από τα καταφθάνοντα οχήματα του ΣΞ ενώ οι αρμόδιοι τρέχουν για έκδοση φυλλαδίων των συνοδών: δύο Τηλεγραφητών ΠΝ και τριών ανδρών ΛΟΚ!…  

 

Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί μια συναισθηματική και πολύ ανθρώπινη εικόνα στις ταραχώδεις αυτές ώρες!…  

 

Ο καπετάνιος αυτός αντιλαμβάνεται κατά την επίταξη του πλοίου από το Λιμενάρχη ότι πάει για Κύπρο, και αφού ορκίζει τον 6χρονο γιό του, που τον είχε ακολουθήσει στο καράβι για να το δει, του λέει “να επιστρέψεις αμέσως στο σπίτι και να δώσεις στη μητέρα σου αυτές τις 30.000 δρχ αλλά να μη της πεις τίποτα άλλο απ’ όσα άκουσες και είδες για το ταξίδι αυτό μέχρι να γυρίσω!…”.  

 

Το παιδάκι ταράχθηκε αλλά σαν “άντρας” δεν έβαλε τα κλάματα!…  

 

Αγκάλιασε και φίλησε τον πατέρα του, που θαύμαζε και λάτρευε, του ευχήθηκε να γυρίσει ζωντανός και κατεβαίνοντας τη σκάλα φώναξε σε όλους, που βουρκωμένοι είδαν τη σκηνή του αποχωρισμού και τον αποχαιρετούσαν,  

“Καλό ταξίδι και καλή επάνοδο!..”.  

 

Ακολουθείται η ίδια διαδικασία ενημερώσεως, παραδόσεως χαρτών, οδηγιών, κλπ, στον Καπετάν-Βαγγέλη από τους Χριστοδουλίδη – Μάντζαρη οι οποίοι εντυπωσιάζονται από την ψυχραιμία και νηφαλιότητα του έμπειρου αυτού ναυτικού και του πληρώματος, που ως φαίνεται είχαν ήδη αντιληφθεί τον προορισμό τους!…  

 

Το μόνο που επισημαίνει στους συνομιλητές του είναι ότι η ταχύτητά του δεν είναι 10 που γράφεται εσφαλμένα στα χαρτιά αλλά 7 κόμβοι, κάτι που προκαλεί ορισμένες τροποποιήσεις στο σχεδιασμό κατάπλου στη Λεμεσό αργότερα κατά 23 ώρες!…  

 

Σε πολύ σύντομο χρόνο όλα τελειώνουν και περί τις 14:30 της 26ης το πλοίο φορτωμένο με 500 τόνους πυρομαχικών αποπλέει για Κύπρο με τις εγκάρδιες ευχές όλων που έμεναν πίσω, βλέποντάς το να απομακρύνεται για να φέρει σε πέρας μία αποστολή άκρως επικίνδυνη για τον εντοπισμό του και τη βύθισή του από τους Τούρκους, που θα είχαν στο μεταξύ πληροφορηθεί γι’ αυτό το αναπάντεχο σπάσιμο του “εμπάργκο” τους από τα τρία προηγούμενα Ελληνικά πλοία και θα είχαν λυσσάξει!…  

 

Με φρέσκο καιρό περνάει μέσα από τις Κυκλάδες, το στενό Κάσου – Καρπάθου και βάζει ρότα για Βηρυτό Λιβάνου, έξω από την απαγορευμένη ζώνη των 40 μιλίων της Κύπρου.  

 

Νότιο-ανατολικά της Κάσου συναντά Ελληνικά Πολεμικά που περιπολούν και ανταλλάσσουν χαιρετισμό.  

 

Πρωί-πρωί της επόμενης ημέρας, μακριά από τη Κύπρο σε “διεθνή ύδατα”, διέρχεται πάνω από τα κεφάλια τους Τουρκικό Α/Φ!…   

Ο καπετάνιος που ήταν στη γέφυρα φωνάζει να μη δώσει κανείς σημασία!…  

 

Εκείνο ξαναγυρνάει σε λίγο πολύ χαμηλά, όσοι πετάχτηκαν έξω έντρομοι το χαιρετούν σαν να μη συμβαίνει τίποτα και αυτό απομακρύνεται προς ανατολάς! 

 

Αργά το απόγευμα διέρχονται πάνω από το πλοίο 4-5 φορές άγνωστα πολεμικά Α/Φ, μάλλον Αγγλικά ή Αμερικανικά, που εκτελούσαν όπως εκτιμήθηκε ασκήσεις στη περιοχή, χωρίς να προκαλέσουν φόβο!…  

 

«ΠΑΣΗ ΔΥΝΑΜΕΙ»  

 

Την άλλη μέρα περί τις 17:00 στο καθορισμένο σημείο 40 μίλια έξω από τη Λεμεσό, το πλοίο στρέφει και πλέει “πάση δυνάμει” προς το λιμάνι με τα κανονικά του φώτα πορείας και όχι με συσκότιση όπως του είχαν ορίσει, για να μη κινήσει υποψίες.  

 

Λόγω γνώσεως από συχνές επισκέψεις εισέρχεται την 30η στις 23:00 χωρίς πλοηγό και παραβάλει στο υποδειχθέν σημείο, από τον γνώριμό του Λιμενάρχη.  

 

Η πόλη είναι βυθισμένη στο σκοτάδι και από μακριά ακούγεται κατά διαστήματα ο αχός από κανονιές και σποραδικούς πυροβολισμούς ενώ αρκετός κόσμος μαζεύεται κοντά στο πλοίο ζητώντας διάφορα… από το πλήρωμα!…  

Σκηνές συγκινητικές και δύσκολες!..  

 

Η εκφόρτωση γίνεται με ταχύτατους ρυθμούς από το πλήρωμα, τους λιμενεργάτες και τους στρατιωτικούς που ανέμεναν τα κρίσιμα αυτά πυρομαχικά “ως μάνα εξ ουρανού” για τη συνέχιση του άνισου και αιματηρότατου αγώνα τους!…  

 

Παράλληλα φθάνουν και τα εφόδια του πλοίου, τα οποία όμως προ της καταστάσεως που είδαν αποφασίσθηκε και μοιράσθηκαν στο κόσμο, κρατώντας για την επιστροφή μόνο “2-3 μαγεριές και ψωμί” όπως μου περιέγραψε γελώντας ο καπετάν-Βαγγέλης!.  

Η “αυταπάρνηση” είναι ένα από τα μεγαλεία ψυχής του Έλληνα ναυτικού!…  

 

Όλ’ αυτά τελειώνουν σε μία ώρα περίπου και το πλοίο λίγο μετά τα μεσάνυχτα αποπλέει και πλέει προς νότο με μεγίστη ταχύτητα για λίγο, αναστρέφοντας προς Ελλάδα πριν εξέλθει της ζώνης των 40 μιλίων, όπου τελικά βρίσκεται με ρότα προς το στενό Ρόδου – Καρπάθου το ξημέρωμα!…  

 

Το πλήρωμα ανακουφισμένο που τα κατάφερε και είναι στα διεθνή ύδατα, σε σχετικά ασφαλή περιοχή και χωρίς κανένα πρόβλημα, δοξάζει τη Παναγιά και τον Αη-Νικόλα για τη βοήθειά τους, ενώ αναπολεί με μεγάλη συγκίνηση εκείνους που έμειναν πίσω και τα δεινά τους, βλέποντας τα βουνά της μαρτυρικής Κύπρου να χάνονται στον ορίζοντα!..  

 

Η χαρμόσυνη είδηση για την επιτυχή εκτέλεση και αυτής της επικίνδυνης αποστολής λαμβάνεται με ανακούφιση και θαυμασμό στα Κέντρα Επιχειρήσεων του ΓΕΝ και της ΝΔΝΑ!…  

 

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ  

 

Ο Καπετάν-Βαγγέλης περνώντας από τη Ρόδο ενημερώνει τηλεφωνικά τη ΝΔΝΑ και τον Λιμενάρχη Πειραιώς ότι όλα πήγαν καλά και εκείνος του ορίζει να δέσει στη νηοδόχη (που χρησιμοποιείται μόνο από πλοία του ΠΝ) για τα περαιτέρω.  

 

Ευθύς μετά τον κατάπλου του εκεί εξέρχεται και, μετά τις διάφορες διαδικασίες και στοιχεία που παραδίδει στη ΝΔΝΑ και το Λιμεναρχείο, καλείται και μεταβαίνει στο Πεντάγωνο, όπου του γίνεται θερμή υποδοχή από ανώτατους αξιωματικούς του ΣΞ και του ΠΝ!…  

 

Οι πάντες τον συγχαίρουν και ευχαριστούν στο πρόσωπό του εξ ονόματος των ΕΔ τους καπετάνιους και τα πληρώματα και των τριών αυτών μικρών πλοίων που αψηφώντας τους κινδύνους έφεραν σε αίσιο πέρας μια τόσο μεγάλη αποστολή!…  

 

Εκείνος με σεμνότητα και χωρίς κομπασμό τους ευχαριστεί προσθέτοντας ότι όλοι τους απλά έκαναν το καθήκον τους προς την Πατρίδα!…  

 

Η ώρα είναι περασμένα μεσάνυχτα όταν ο κατάκοπος αλλά πανευτυχής καπετάν-Βαγγέλης βάζει ρότα για το σπιτικό του και τους δικούς του που τον περιμένουν με αγωνία!…  

 

Οι περιγραφείσες παραπάνω 4 πολεμικές ηρωικές αποστολές θεωρώ ότι θα πρέπει να γραφτούν στις χρυσές σελίδες της Ναυτικής μας Ιστορίας ως άκρως ριψοκίνδυνες και με απόλυτη επιτυχία εκτελεσθείσες από το Εμπορικό μας Ναυτικό, που στους Εθνικούς αλλά και Παγκόσμιους Πολέμους έχει προσφέρει τα πάντα, με τεράστιες απώλειες προσωπικού και υλικού!…  

 

Οι 2.500 τόνοι περίπου πολεμοφοδίων, συνοδεία 20 στρατιωτικών – 8 Τηλεγραφητών Υπαξιωματικών του ΠΝ για επικοινωνία των πλοίων και 12 Αξιωματικών και Υπαξιωματικών του ΣΞ που παρέμειναν στο νησί, μεταφέρθηκαν στη Κύπρο από τα 4 προαναφερθέντα μικρά πλοία, χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση και με ασφάλεια, παρέχοντας στους αμυνόμενους ανυπολόγιστη βοήθεια!…»  

 

Πηγή 1 

πηγή 2

25 χρόνια από την μοιραία νύχτα των Ιμίων

Ξημερώματα Τετάρτης 31-1-1996 ώρα 04:59 ....

 

Πέρασαν 25 χρόνια από την μοιραία εκείνη νύκτα που συγκλόνισε το Πανελλήνιο και ειδικότερα την Οικογένεια της Διοικήσεως Ελικοπτέρων Ναυτικού.

 

Τι έγινε και έπεσε το Ελικόπτερο; διαξιφισμούς πολιτικών και απόστρατων για το ποιος φταίει, προβλήματα υγείας των χειριστών, κλπ.  

 

Τελικά, αυτή η προβολή του θέματος όμως, μόνο πίκρα, απογοήτευση, εκνευρισμό, απέχθεια και θλίψη προκαλεί. Και δεν εννοώ τον δημοσιογραφικό παράγοντα. Ο δημοσιογράφος κάνει την δουλειά του. Γιατί αν μη τι άλλο τα βάζει με το κατεστημένο, πράγμα, για το οποίο θέλει κότσια και κόστος πολλές φορές προσωπικό.  

 

Όμως τα ανθρωποφάγα κανάλια ξεκοκαλίζουν τα πάντα. Σκυλεύουν μνήμες, παραβιάζουν τα ιερά των ψυχών, για το συμφέρον.  

 

'Άλλα πράγματα, αν υπήρχε ίχνος αρετής, θα έπρεπε μετά από 25 χρόνια να είχαν γίνει. Τόσο η πολιτεία όσο και η δημοσιογραφία, καταρχήν θα έπρεπε να μην έχουν λησμονήσει τους ανθρώπους που χάθηκαν σε διατεταγμένη αποστολή.  

 

Θα έπρεπε να εκμεταλλευτούν το άτυχο αυτό γεγονός και να προβάλλουν τον ηρωισμό του πληρώματος του Ελικοπτέρου ΠΝ21, να αντλήσουν ηθικά και επιχειρησιακά διδάγματα.  

 

Γιατί πλέον καμιά σημασία δεν έχει πως έπεσε το Ελικόπτερο στα Ίμια.  

Ένα μόνο έχει σημασία για το γεγονός αυτό.  

Πως κατατάσσεται στην ιστορία.  

Αλλά εδώ γεννιέται το ερώτημα, ποιος είναι αυτός που θα το κρίνει;.  

O δημοσιογράφος; ο πολιτικός; ο δικηγόρος; οι απόστρατοι; οι διάφοροι, που μαζεύονται στα τραπέζια των εκπομπών;  

 

Eχουν την πλήρη ιστορική γνώση και την προσωπική εμπειρία για το θέμα που αναφέρονται; Γιατί αν λείπει ένα από τα δυο, τότε οι προσεγγίσεις τους θα είναι, ρηχές, μικρές, περιορισμένες, συχνά ανόητες, στενές.  

 

΄Η μήπως οι περισσότεροι που εκφέρουν άποψη, αυτοπαγιδεύονται, θαμπωμένοι από τα φώτα της δημοσιότητας, νιώθοντας για λίγο, κυρίαρχοι του κόσμου;  

 

Και η Πολιτεία; Τι θέση παίρνει η Πολιτεία για τα παιδιά της που χάθηκαν;  

Πολλά θα μπορούσε να κάνει η πολιτεία συνεπικουρούμενη από τα ΜΜΕ. Πρώτο και κύριο να έχει ζητήσει τις ευθύνες από τους ηθικούς αυτουργούς της ανθρώπινης τραγωδίας με την πτώση του Ελικοπτέρου στα Ίμια και της εθνικής τραγωδίας με την υποστολή της σημαίας .  

 

Η πολιτική ηγεσία σαστισμένη, εξαφανισμένη, μακριά από το κέντρο επιχειρήσεων, μακριά από την ευθύνη και την απόφαση, οδήγησε έτσι τα πράγματα. Σκορπισμένη στα κανάλια, ο ένας υπουργός έκανε δηλώσεις ότι οι χειριστές έπαθαν “βέρτιγκο”, και άλλοι μέσα στο πανικό έδιναν τις εντολές για υποστολή της σημαίας.  

 

Είναι οι ίδιοι που παρέδωσαν τον Οτσαλάν στον ίδιο εχθρό.  

Οι ίδιοι που βιάστηκαν να υπογράψουν το εθνοκτόνο σχέδιο Ανάν.  

Είναι οι ίδιοι, αφού χρήζουν ασυλίας ακόμη, με προκλητική άνεση βγαίνουν σήμερα και πάλι στα κανάλια και λένε ότι είχαν ενημερώσει τους γονείς για το πόρισμα, ότι είχαν κάνει αυτό, το άλλο …  

 

Οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να θυσιάζουν τις δικές τους ζωές, όχι όμως των άλλων. Οι δε κυβερνώντες που έβγαζαν πύρινους λόγους στις κηδείες των τριών αξιωματικών και στο κοινοβούλιο, περί απονομής δικαιοσύνης, τους ξέχασαν.  

 

Αλλά και πολλά άλλα θα μπορούσε να είχε κάνει η πολιτεία, ακόμα πιο σημαντικά, από την δικαιοσύνη. Γιατί πιο πάνω από την δικαιοσύνη είναι η παιδεία.  

 

Θα μπορούσε η πολιτεία να έχει δώσει επίσημα τα ονόματα τους σε δρόμους και να φτιάχνει τα μνημεία τους, όχι οι χαροκαμένοι γονείς και οι πικραμένοι φίλοι και συνάδελφοι.  

 

Θα μπορούσε η πολιτεία να καθιερώσει στην επέτειο αυτή, σιωπηλή πορεία μπροστά στο μοναδικό μνημείο των Ιμίων που βρίσκεται στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας, προσφορά της κυρίας Μελά, να αφήσουν λίγα λουλούδια, περαστικοί, μαθητές, σπουδαστές.  

 

Θα μπορούσε η πολιτεία να καθιερώσει την 31 Ιανουαρίου ως ''ημέρα μνήμης ηρώων-βετεράνων πολέμου'' και να γιορτάζεται κάθε χρόνο, όπως σε άλλες χώρες.  

 

Θα μπορούσε η πολιτεία να επιβάλει την ημέρα αυτή να γίνονται ομιλίες στα σχολεία, στα πολεμικά πλοία και στα στρατόπεδα.  

 

Θα μπορούσε η πολιτεία να έχει θεσπίσει μετάλλιο ''Ηρώων Ιμίων’’ και να απονέμεται σε διακεκριμένες πράξεις ηρωισμού, όπως γίνεται σε άλλες χώρες.  

 

Θα μπορούσε η πολιτεία να έχει καθιερώσει ως τόπο ταφής αυτών που έπεσαν στο καθήκον, μια περιοχή κοντά στις Θερμοπύλες, στην οποία να γίνονται οι εκδηλώσεις.  

 

Αυτά και πολλά άλλα, θα μπορούσε η πολιτεία, τα ΜΜΕ να προβάλλουν, για να συμβάλουν στην παιδεία της κοινωνίας, κυρίως της νέας γενιάς μήπως και βγει από τον βούρκο, της αμάθειας και της ασχήμιας των πανεπιστημίων, με το κάψιμο της σημαίας σήμερα.  

 

Γιατί η παιδεία είναι ο δεύτερος ήλιος για την ανθρωπότητα όπως είπε ο Πλάτων.  

Που είναι λοιπόν οι εκπρόσωποι της πολιτείας στον τομέα αυτό; οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, που είναι η εκκλησία, που είναι οι πνευματικοί ταγοί;  

Που είναι όμως και ο λαός;  

Τι φταίει λοιπόν; Φταίει ότι δεν υπάρχει ήθος στην ελίτ της κοινωνίας, στους πολιτικούς, στους επιστήμονες, στους καλλιτέχνες, στα ΜΜΕ…  

 

“Μόνο με το κριτήριο της Αρετής καταμερίζω εγώ τους ανθρώπους” έλεγε ο Μ. Αλέξανδρος.  

Όμως αυτές οι πρωτοβουλίες θέλουν να είσαι κοινωνός ελληνικής παιδείας . Θέλουν να ψάξεις μέσα σου, όταν περνάς από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη να σκύβεις ταπεινά το κεφάλι και με σεβασμό να διαβάζεις τα πεδία των μαχών.  

 

Να νιώθεις το χρέος.  

Και ως πολιτικός να έχεις πρώτη προτεραιότητα το συμφέρον της πατρίδας.  

 

Κι όταν καταπιάνεσαι με ονόματα όπως του Καραθανάση του Βλαχάκου του Γιαλοψού, θα πρέπει να τα προφέρεις με τη μέγιστη επισημότητα και σεβασμό . Είναι ιερά ονόματα ηρώων. Είναι πεσόντες για την πατρίδα.  

 

Πόσο μάλλον όταν διατυπώνεις μια κρίση! Για να τους κρίνεις πρέπει να έχεις βρεθείς ΕΣΥ, ο ίδιος σε αυτές τις καταστάσεις και αν καταφέρεις ότι έκαναν εκείνοι, ναι ,τότε μπορείς να έχεις, μια κάποια, άποψη.  

 

Το πλήρωμα του Ελικοπτέρου ΠΝ 21 διατάχθηκε την 31 Ιανουαρίου 1996, από την ανώτατη ηγεσία της χώρας να εκτελέσει νυκτερινή οπτική αναγνώριση επάνω σε βραχονησίδα υπό του εχθρού.  

 

Ένα σχετικά νέο πλήρωμα, ταλαιπωρημένο από τις τριάντα ώρες αϋπνίας, μέσα σε ένα πολεμικό πλοίο που ήταν σε πολεμική ατμόσφαιρα, σε συναγερμό.  

 

Ένα πλήρωμα που έπρεπε να απογειωθεί, μέσα σε μια σκοτεινή βροχερή νύκτα, με περιορισμένη ορατότητα.  

Ένα πλήρωμα που έπρεπε να εκτελέσει αποστολή αναγνώρισης, βράδυ, με προβολέα, υπό βροχή, πάνω από έδαφος, που είχε πιθανόν καταληφθεί από τον εχθρό.  

 

Ένα πλήρωμα σε μια αποστολή μέγιστης δυσκολίας, που δεν είχε εκτελέσει παρόμοια κανένα άλλο πλήρωμα.  

Ένα πλήρωμα του οποίου το Ελικόπτερο, δεν παρέχει καμιά βαλλιστική προστασία.  

Ένα πλήρωμα του οποίου η αποστολή, θα ήταν καθοριστική για την έκβαση της κρίσης που είχε ξεσπάσει μεταξύ των δύο χωρών.  

 

Ένα πλήρωμα που είχε και αυτό οικογένειες.  

Στον νεαρό κυβερνήτη του ελικοπτέρου, τον Υποπλοίαρχο Καραθανάση, ένα νέο κυβερνήτη, έπεφτε ΟΛΟ το βάρος εκείνης της κρίσης.  

 

Σε αυτή την καρδιά ακουμπούσε όλη η Ελλάδα εκείνη την νύκτα. Μια αφόρητη πίεση. Ο Υποπλοίαρχος Καραθανάσης έμεινε μόνος του. Όλοι στο πεντάγωνο, στη βουλή, στη φρεγάτα, περίμεναν αυτόν να επιβεβαιώσει την πληροφορία ότι κομάντος του εχθρού είχαν καταλάβει την βραχονησίδα.  

 

Εκείνη τη σκοτεινή νύκτα κοιτάζοντας το ελικόπτερο στον ελάχιστο χρόνο που είχε να σκεφτεί, τα ζύγισε μέσα του όλα αυτά. Γιατί τα ήξερε. Ήξερε ότι ήταν μόνος του απέναντι σε όλες τις δυσκολίες. Ήξερε ότι του ζητούσαν αυτό που κανείς άλλος δε τολμούσε να κάνει. Ήξερε ότι το κάθε όριο είχε ξεπεραστεί. Και εκεί στο ζύγισμα, στη λυσσαλέα μάχη του νου και της ψυχής, το μάτι του θα έπεσε στο Ελικόπτερο, ΠΝ 21.

 

Τότε η ψυχή του πρέπει να σκίρτησε. Το πήρε το μήνυμα ξεκάθαρα.  

Τέτοια νούμερα δεν είναι τυχαία εκείνες τις στιγμές. Είναι μηνύματα. Αποφάσισε. Δέχτηκε μαζί με τους συντρόφους του. Με φιλότιμο και σεβασμό στην ιστορία και τους προγόνους. Η αθάνατη ιδέα της ελευθερίας, νίκησε την θνητή ύλη. Ο νους μαζεύτηκε ταπεινωμένος μπροστά σε τέτοιο μεγαλείο ψυχής.  

 

Το πλήρωμα του Ελικοπτέρου ΠΝ 21, δεν συζήτησε ούτε έναν από τους παραπάνω λόγους. Δεν φοβήθηκε την σκοτεινή βροχερή νύκτα. Δεν επικαλέστηκε κάποια βλάβη για να μην απογειωθεί.

 

Δεν υπολόγισε τις μαύρες κάνες των Μ16, του εχθρού που πιθανόν να παραμόνευαν θανατηφόρα πάνω στη βραχονησίδα.  

Το πλήρωμα του ΠΝ 21 προσπέρασε όλες αυτές τις φυσικές και ψυχολογικές αντιστάσεις και υπάκουσε μόνο στον υπέρτατο νόμο της πατρίδας.  

 

Το πλήρωμα του ΠΝ 21 βρέθηκε αντιμέτωπο με γιγαντιαίες δυσκολίες που ξεπερνούσαν τα όρια και του πιο έμπειρου πληρώματος σε κάθε επίπεδο.  

Το πλήρωμα του ΠΝ 21 ΔΕΝ ΛΑΚΙΣΕ.  

 

Το πλήρωμα του ΠΝ 21 δέχτηκε να κρατήσει τον αναμμένο πυρσό της ελευθερίας που του το πρόσφερε η ιστορία, προχώρησε στην υπέρβαση, φόρεσε με αποφασιστικότητα τις κάσκες του, και εκτέλεσε την αποστολή.  

 

Όχι μόνο υπό αυτές τις συνθήκες αλλά με πολύ πιο εύκολες, κάποιος άνθρωπος μπορεί να υποκύψει σε πρόβλημα υγείας, χωρίς καν να έχει κάποιο πρόβλημα, όπως αναφέρουν οι μελέτες των ειδικών.  

 

Πως και ποιοι είναι αυτοί λοιπόν που μπορούν να κρίνουν το πλήρωμα του Ελικοπτέρου ΠΝ 21; Μην σκυλεύετε τις καρδιές τους. Είναι μέγιστη ιεροσυλία.  

Μόνο οι χειριστές και τα πληρώματα των Ελικοπτέρων του Πολεμικού Ναυτικού, που έχουν ζήσει υπό αυτές τις συνθήκες μπορούν να έχουν άποψη για τέτοια θέματα. Μόνο όταν κάποιος απογειώνεται την νύκτα από το κλυδωνιζόμενο κατάστρωμα πολεμικού πλοίου και νιώθει το σφίξιμο στην καρδιά του μπορεί να έχει άποψη, κατά προσέγγιση. Όλοι είναι εκτός παιχνιδιού.  

 

Ο Καραθανάσης, ο Βλαχάκος και ο Γιαλοψός, ανυψώθηκαν σε δόξα στο ίδιο ύψος με αυτή των 300 στις Θερμοπύλες, μέγεθος που ''ξεκινάει απο την γή και φτάνει στα άστρα,'' όπως έγραψε ο Απολλώνιος Τυανέας.  

 

Έτσι λοιπόν η ιστορία, κατέταξε την αποστολή του Ελικοπτέρου ΠΝ 21 στα Ίμια. Στο χρυσό κεφάλαιο των εξαίρετων ηρωικών πράξεων, ανιδιοτελούς προσφοράς στην πατρίδα. Εκεί που ελάχιστοι από τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων είχαν την ψυχική δύναμη ανά τους αιώνες να τολμήσουν να διεκδικήσουν μια θέση. Να κρατήσουν τον πυρσό της ελευθερίας.  

 

Αυτοί ήταν κύριοι ο Καραθανάσης, ο Βλαχάκος, ο Γιαλοψός. Αυτό ήταν το πλήρωμα του Ελικοπτέρου του Πολεμικού Ναυτικού, ΠΝ 21.  

 

Τα ονόματα αυτά στεφανωμένα με τις δάφνες της ιστορίας μνημονεύονται μόνο σε ιερά ναών, δημοτικά σχολεία ως παραδείγματα ήθους και ανδρείας.  

 

Τα ονόματα αυτά, βαρυφορτωμένα, από την δόξα δεν μπορείς να τα προφέρεις σε τηλεοπτικά στούντιο με ξύλινους πάγκους και παπαγάλους.  

 

Τα ονόματα αυτά, ιερά, από την θυσία δεν μπορείς ούτε να τα γράφεις έτσι απλά στον περιοδικό τύπο, για να γεμίζεις κάποιες στήλες..  

 

Τα ονόματα αυτά, γράφονται μόνο σε μάρμαρο πρώτης ποιότητας, από αμόλυντα παιδικά χέρια.  

 

Τα ονόματα αυτά που αστραφτίζουν, όπως ο ήλιος στη γαλανή θάλασσα του Αιγαίου, μόνο οι μούσες μπορούν να τα εξυμνούν και οι ιέρειες των Δελφών.  

Τα ονόματα αυτά, που εξάγουν ιδέες και χρέος, μπαίνουν ως θέματα σε εκθέσεις μαθητών.  

Τα ονόματα αυτά η πολιτεία, ρίχνει σαν σπόρους να ανθήσουν στις καρδιές των πολιτών της.  

Τα ονόματα αυτά, θύματα του καθήκοντος, μπαίνουν στις πλώρες πολεμικών πλοίων.  

Τα ονόματα αυτά, μπορείς, μόνο, να τα ατενίζεις με σιωπή, με ταπεινότητα, και με σεβασμό να τα δείχνεις στα παιδιά σου .  

Τα ονόματα αυτά, τιμούν με αθλητικούς αγώνες, τρέχουν Ολυμπιονίκες.  

 

Τα ονόματα αυτά, τα χαράζεις στην καρδιά και την ψυχή σου, τα έχεις οδηγό κάποια στιγμή, που ίσως χρειαστεί να ζυγίσεις και εσύ τα πράγματα, για να κρατήσεις τον πυρσό, που ίσως σου προσφέρουν εκείνοι.  

 

Τα ονόματα αυτά, όταν ακούγονται στα ΜΜΕ οπουδήποτε στον πλανήτη, οι Έλληνες θα πρέπει να πετάγονται όρθιοι από σεβασμό, όπως οι Λακεδαιμόνιοι τότε, στο στάδιο της Ολυμπίας για να καθίσει κάποιος γέροντας.  

 

Τα ονόματα αυτά, που ορίζουν την ανδρεία, τα προφέρουν μόνο οι ειδικές δυνάμεις.  

Μην πιάνετε λοιπόν τα ονόματα τέτοιων Πολιτών στο στόμα σας, χωρίς το επίπεδο που αρμόζει. Μην κρίνετε τέτοιους ήρωες. Μην τους ενοχλείτε άλλο. Κοιταχθείτε μέσα σας με ειλικρίνεια και απαντήστε στο ερώτημα, αν εσείς κάνατε κάτι για την πατρίδα.  

 

Αν η απάντηση είναι θετική, μπορείτε να φέρετε τον τίτλο του Έλληνα πολίτη.  

Αν η απάντηση είναι αρνητική, έχετε δρόμο ακόμη.  

(από έναν χειριστή Ε/Π του ΠΝ)

Πηγή: Ολύμπιο Βήμα