30 Σεπτεμβρίου 2014

Η ναυαρχίδα του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσίας στην Λευκάδα. (φωτογραφικό αφιέρωμα)

Γέμισε η πόλη της Λευκάδας από τους  άνδρες του πληρώματος «ΜΟΣΚΒΑ» της ναυαρχίδας  του πολεμικού ναυτικού της Ρωσίας.  Το «ΜΟΣΚΒΑ» έδεσε ανοιχτά του της παραλίας του ΚΑΣΤΡΟΥ νωρίς το απόγευμα και από  εκεί το πλήρωμα μεταφερόταν στην περιοχή της πλωτής γέφυρα και εν συνεχεία με τα πόδια έφτασαν μέχρι τον Άγιο Μηνά.

Μια μαγική εικόνα και με πολλές  αντιθέσεις απόλαυσαν όσοι βρισκόταν σήμερα το απόγευμα στην παραλία της Λευκάδας από τη μια γόνδολα και οι βαρκούλες  που ήταν στη λιμνοθάλασσα ενώ στο βάθος να διακρίνετε το επιβλητικό  καταδρομικό πυραύλων «Μοσκβά». 

Στο πλαίσιο του φόρουμ διοργανώνονται παρελάσεις, λειτουργίες, εορταστικές συναυλίες, επιστημονικά συνέδρια, εκθέσεις, φεστιβάλ, και αθλητικές εκδηλώσεις ενώ σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου εγκρίθηκε η δαπάνη για τη φιλοξενία της Ρωσικής αποστολής.

Από τη ρωσική πλευρά διοργανωτές είναι η Παγκόσμια Ρωσική Λαϊκή Σύνοδος και η Ιερά Μονή του Αγίου Δανιήλ στην πόλη της Μόσχας, με την υποστήριξη της Πρεσβείας της Ρώσικης Ομοσπονδίας στην Ελλάδα και του Επίτιμου προξένου της Ρώσικης Ομοσπονδίας στα Ιόνια Νησιά. Επίσης, οι ναύτες, η στρατιωτική ορχήστρα και η χορωδία του στόλου της Μαύρης Θάλασσας θα συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις του φόρουμ. 

Το πρόγραμμα του φόρουμ: 

Η Δευτέρα, 29 Σεπτεμβρίου, είναι η μέρα κορύφωσης των εκδηλώσεων. 

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει:
Ώρα 9:00 π.μ: Επίσημη επίσκεψη των Ρώσων αξιωματούχων στο Δήμαρχο Λευκάδας.
Ώρα 11:00 π.μ: Στρογγυλό τραπέζι με θέμα «Ιόνια νησιά – ιστορικός χώρος συνεργασίας  Ελλήνων και Ρώσων».
Ώρα 13:00 μ.μ.: Γεύμα εξ ονόματος του Δημάρχου για τους επίσημους προσκεκλημένους.
Ώρα 19:30 μ.μ.: Εορταστική συναυλία της ορχήστρας του στόλου της Μαύρης Θάλασσας στην κεντρική πλατεία της πόλης.
Ώρα 22:00 μ.μ.: Υποδοχή στο καταδρομικό πυραύλων «Μοσκβά» του πολεμικού στόλου της Ρωσικής Ομοσπονδίας. 

Την Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου, η Ρωσική αντιπροσωπεία και το πυραυλικό καταδρομικό «Μοσκβά» θα αναχωρήσουν από την Λευκάδα.

πηγή: lefkasnews.gr
το είδαμε ΕΔΩ 

Ακολουθεί φωτορεπορτάζ από το e-Amyna 
rounded_corners

Στις 26 Σεπτεμβρίου κατέπλευσε στο λιμάνι της Κέρκυρας το ρωσικό καταδρομικό 121 Moskva στο πλαίσιο των καθιερωμένων ετήσιων εορτασμών προς τιμήν του Ρώσου ναυάρχου και Αγίου της ρωσικής ορθόδοξης Εκκλησίας, Θεόδωρου Ουσακώφ*. 

Το καταδρομικό αναχώρησε υπό τους ήχους της Μπάντας του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, το πρωινό της 28ης Σεπτεμβρίου. H e-Amyna είχε την σπάνια ευκαιρία να επισκεφθεί το πλοίο και να σας μεταφέρει κατ’ αποκλειστικότητα ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό από την επίσκεψη αυτή. Πριν όμως δώσουμε τον λόγο στις φωτογραφίες θα παραθέσουμε εν συντομία τις εντυπώσεις μας και μερικά στοιχεία για το πλοίο.

- Το Moskva είναι το πρώην Slava, πρώτο πλοίο της ομώνυμης σοβιετικής κλάσης πυραυλοφόρων καταδρομικών και σημερινή ναυαρχίδα του Ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Η ναυπήγησή του ξεκίνησε το 1976, καθελκύστηκε το 1979 και εντάχθηκε σε υπηρεσία τον Ιανουάριο του 1983. Οι διαστάσεις του είναι 186,4×21,5×8,4m και το πλήρες εκτόπισμά του 12.500 τόννοι. Οι 4 αεριοστρόβιλοι (COGOG) κινητήρες του, του επιτρέπουν να αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 32 κόμβων. Το πλήρωμά του αποτελείται από 480 άτομα.

- Ήταν η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο πλοίο κατέπλευσε στη Κέρκυρα. Οι ετήσιες εκδηλώσεις προς τιμήν του Θ. Ουσακώφ καθιερώθηκαν το 2002 και έκτοτε τον Στόλο της Μαύρης Θάλασσας εκπροσωπούσε ένα αρματαγωγό (το 156 Yamal το 2002, το 2003, το 2004, το 2006, το 2008 και το 2010, το 151 Azov το 2005, το 158 Caesar Kunikov το 2007, το 2009 και το 2011 και το 142 Novocherkassk το 2012). Αυτό άλλαξε το 2013 οπότε το Ρωσικό Ναυτικό εκπροσωπήθηκε από το αντιτορπιλικό 810 Smetlivyy, κλάσης Kashin, και το μεγάλο γερανοφόρο πλοίο υποστήριξης ναυαγαιρεσιών KIL-158. Φέτος η ρωσική παρουσία “αναβαθμίστηκε” ακόμη περισσότερο με το Moskva.

- Κατά την επίσκεψή μας στο πλοίο ήταν εμφανής η προσπάθεια για την καλύτερη δυνατή εικόνα (τουλάχιστον στο εξωτερικό του, γιατί δεν μας επετράπη η εισοδος σε κάποιο εσωτερικό διαμέρισμα). Ότι μπορούσε να γυαλιστεί, κυριολεκτικά άστραφτε! Παρ’ όλα αυτά πάντως, το πλοίο δείχνει την ηλικία του… Δεν παύει όμως να είναι ένα εντυπωσιακό και επιβλητικό σκαρί!

- Το πλήρωμα, παρ’ όλο την προσπάθεια που κατέβαλε, ήταν εμφανώς “κουμπωμένο” και η αμηχανία του ως προς τους επισκέπτες, έκδηλη (καμία σχέση με τα στελέχη του USN σε παλαιότερες επισκέψεις μας σε αμερικανικά πλοία). Τα δε αγγλικά του αξιωματικού που έκανε την ξενάγηση σε ένα γκρουπ επισκεπτών, επιεικώς άθλια! Τους ευχαριστούμε πάντως πολύ για την φιλοξενία!

- Αν και η ποιότητα των φωτογραφιών δεν είναι η καλύτερη δυνατή, είμαστε σίγουροι ότι αυτές θα φανούν ενδιαφέρουσες τόσο στους λάτρεις των πλοίων και των ναυτικών οπλικών συστημάτων, όσο και στους μοντελιστές. Δεδομένου και του γεγονότος ότι επρόκειτο για την πρώτη, εξ όσων γνωρίζουμε, επίσκεψη οποιουδήποτε μέσου του εγχώριο έντυπου ή ηλεκτρονικού αμυντικού Τύπου σε πλοίο της συγκεκριμένης κλάσης.

1b
Το εντυπωσιακότερο στοιχείο του πλοίου είναι τα 16 γιγαντιαία βλήματα επιφανείας-επιφανείας P-500. Ένα επίπεδο ψηλότερα διακρίνεται ο ένας εκ των δύο 12πλών εκτοξευτών ανθυποβρυχιακών ρουκετών RBU-6000. Λίγο ψηλότερα το εμπρόσθιο κατευθυντήριο ραντάρ MR-123-01 Vympel-A (Bass Tilf) για το πρωραίο ζεύγος CIWS. Το σκάφος φέρει συνολικά τρία τέτοια ραντάρ.

1a
Αναμφίβολα επιβλητικό το Moskva από αυτή την γωνία.

25
Κοντινή άποψη των θυρεών στα καλύμματα των καννών του κύριου πυροβόλου διπλής χρήσης ΑΚ-130/L70 των 130mm, που βρίσκεται στη πλώρη του πλοίου.

24
Το πρώτο ζευγάρι βλημάτων P-500 (SS-N-12 Sandbox) της δεξιάς πλευράς. Τα βλήματα αυτά έχουν εμβέλεια 550χλμ., ταχύτητα 2,5 Μαch και πολεμική κεφαλή ΗΕ βάρους 1.000 κιλών! Μπορούν δε να φέρουν και πυρηνική κεφαλή. Σχεδιάστηκαν για να καταστρέφουν στόχους επιφανείας μεγάλου μεγέθους (βλ. αεροπλανοφόρα…).

23
Ο κύριος ιστός με το τρισδιάστατο ραντάρ εγκαίρου προειδοποιήσεως MR-800 Voskhod (Top Pair).

22
Και μία πιο καλλιτεχνική φωτογραφία…

21
Δύο από τα σωσίβια του πλοίου.

19
Μια εκ των βοηθητικών λέμβων του πλοίου.

20
Ο δεξιός εξωτερικός διάδρομος του πλοίου που οδηγεί στο σπηλαιώδη χώρο κάτω από τα βλήματα P-500.

18
Ένας εκ των δύο δίδυμων περιστρεφόμενων εκτοξευτών αναλωσίμων παραπλάνησης PK-2. Οι εκτοξευτές αυτοί, που πιθανότατα μπορούν να βάλλουν και ανθυποβρυχιακούς όλμους, βρίσκονται εκκατέρωθεν του συγκροτήματος των Β-204.

15
Κοντινότερη άποψη των εκτοξευτών Β-204. Το σκάφος φέρει συνολικά 8 οκταπλούς τέτοιους εκτοξευτές για 64 βλήματα SA-N-6. Ανάμεσά τους βρίσκεται μια λέμβος RHIB.

17
Η αριστερή τετράδα των οκταπλών εκτοξευτών Β-204 για τα Α/Α βλήματα μεγάλου βεληνεκούς SA-N-6 (ναυτική έκδοση των γνωστών μας S-300PM) μέγιστου βεληνεκούς 90χλμ. και ύψους εμπλοκής 25.000μ.

14
Αποψη των καπνοδόχων και του μεγάλου γερανού του πλοίου, μπροστά από τον χώρο των βλημάτων SA-N-6. Αριστερότερα ο μηχανισμός φόρτωσης των τελευταίων.

13
Σε πρώτο πλάνο η επιγραφή στα σωστικά του πλοίου. Επάνω αριστερά διακρίνεται το ένα εκ των δύο πυροβόλων χαιρετιστήριων βολών και πιο μπροστά το ζεύγος των τεράστιων καπνοδόχων.

12
Η καταπακτή που καλύπτει τον δεξιό δίδυμο εκτοξευτή ΖΙF-122 των Α/Α βλημάτων μικρού βεληνεκούς SA-N-4 Gecko (ναυτική έκδοση των γνωστών Osa). Το σκάφος φέρει συνολικά 40 τέτοια βλήματα.

11
Άλλη μια άποψη των ραντάρ Top Dome και Pop Group. Ακριβώς κάτω από το τελευταίο βρίσκεται το διαμέρισμα των πενταπλών τορπιλοσωλήνων των 533mm.

10
Το αριστερό συγκρότημα ραντάρ 4R33 (Pop Group) για τα Α/Α βλήματα SA-N-4.

9
Ο κατηφορικός διάδρομος που οδηγεί στην πανύψηλη θύρα του υποστέγου, το οποίο βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από το ελικοδρόμιο. Διακρίνεται και η ράγα κύλησης του συρματόσχοινου έλξης του ελικοπτέρου.

8
Ο θυρεός στην άτρακτο του οργανικού ελικοπτέρου Ka-27PL. Επίκαιρο….

5
Το εσωτερικό του πιλοτηρίου του ελικοπτέρου, όπως φαίνεται από την δεξιά πλευρά.

4
Η θύρα του ελικοπτέρου όπου αναγράφεται ο τύπος του, καθώς και οδηγίες για τη διαδικασία ανοίγματος αυτής.

2c
Το οργανικό ελικόπτερο του πλοίου όπως φαίνεται από το πρυμνιαίο άκρο αυτού. Το ελικοδρόμιο βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο διότι από κάτω είναι θάλαμος που στεγάζει το τεράστιο συρόμενο σόναρ Platina (Horse Tail MF). Το πλοίο διαθέτει και σόναρ γάστρας τύπου MG-332 Tigan-2T (Bull Nose LF).

2b
Και ωραίες παρουσίες ανάμεσα στους -πoλλούς, είναι η αλήθεια- επισκέπτες του πλοίου!

1e
Το αριστερό ζευγάρι αντιπυραυλικών πυροβόλων ΑΚ-630Μ των 30mm.

1d
Ο εμπρόσθιος ιστός του σκάφους με το τρισδιάστατο ραντάρ έρευνας αέρος ΜR-710M Fragata-M (Top Plate). Μπροστά, το ραντάρ Argon-1164.

1c
Η γέφυρα και ο θυρεός του πλοίου. Ακριβώς από πάνω το ραντάρ ελέγχου πυρός MR-184 Lev για το κύριο πυροβόλο του πλοίου.

3
Αμέσως μετά το υπόστεγο του ελικοπτέρου, δεσπόζει το ραντάρ 4R31 Volna (Top Dome) των Α/Α βλημάτων SA-N-6.
Η περυσινή ρωσική εκπροσώπηση αποτελούμενη από το βοηθητικό πλοίο KIL-158 και το παλαιό αντιτορπιλικό 810 Smetlivyy. Η πιο πρόσφατη προσθήκη στο τελευταίο είναι τα σύγχρονα βλήματα επιφανείας-επιφανείας SS-N-25 Uran, ο ένας εκ των δύο τετράδυμων εκτοξευτών των οποίων διακρίνεται στο μεσόστεγο του σκάφους.

26
27
28
29
30
*Ο Θεόδωρος Ουσακώφ γεννήθηκε το 1745 και το 1761 κατετάγη στην Ναυτική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης. Συμμετείχε από στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο από την αρχή του (1787) και το 1790 προάγεται σε Υποναύαρχο και Αρχηγό του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Το 1791 ο Ρώσοτουρκικός πόλεμος ολοκληρώθηκε με τη λαμπρή νίκη του Ουσακώφ κοντά στο ακρωτήριο Καλιακρία. Το 1798 ήταν επικεφαλής της εκστρατείας απελευθέρωσης των νησιών του Ιονίου από τους Γάλλους, η οποία ολοκληρώθηκε επιτυχώς τον Φεβρουάριο του 1799 με την απελευθέρωση της Κέρκυρας (που απετέλεσε και το έναυσμα για την ίδρυση το 1800 του πρώτου ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, της Επτανήσου Πολιτείας). Για την νίκη του επί των Γάλλων προήχθη σε Ναύαρχο. Απεβίωσε το 1817 και κηρύχθηκε Ήρωας του Ρωσικού Έθνους. Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο το 2004, με την 2α Οκτωβρίου να ορίζεται ως ημερομηνία εορτής του. 

Κείμενα-φωτογραφίες: Γ.Μ.

28 Σεπτεμβρίου 2014

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ D -15: ΕΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ ΣΤΟ ΒΥΘΟ.

«Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν όταν χάθηκε το πλοίο - θυμάται ο Ν.Ματάλας. Ακούστηκε μία φωνή ‘Ζήτω η ΟΛΓΑ’ και 120 άνθρωποι που χαροπάλευαν μέσα στη θάλασσα επανέλαβαν την κραυγή ‘Ζήτω η ΟΛΓΑ’». Μέχρι αυτή την ύστατη στιγμή που το ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ βυθιζόταν ακούγονταν το ραδιόφωνο στο υπόφραγμα που μετέδιδε την Κυριακάτικη Λειτουργία, σαν να συνόδευε το αντιτορπιλικό μας και τους νεκρούς του στον υγρό τους τάφο... 

Αντιτορπιλικό ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ. Το πλοίο - σύμβολο του ναυτικού μας αγώνα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πήρε μέρος σε επικίνδυνες αποστολές στην Αδριατική, στο Τομπρούκ, στη Μεσόγειο και στον Ινδικό Ωκεανό. Το Φεβρουάριο του 1941, ήταν εκείνο που μετέφερε τα αποθέματα χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδος, στην Κρήτη. Και ήταν πάλι το ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ που επιλέχθηκε για την μετακίνηση της Ελληνικής κυβέρνησης στην Μεγαλόνησο, μετά τη γερμανική εισβολή.

Κείμενο: Ρένα Γιατροπούλου 
Φωτογραφίες ναυαγίου: Κώστας Θωκταρίδης

Σήμερα, αναπαύεται στην υγρή αγκαλιά της θάλασσας, στο σημείο που βυθίστηκε παίρνοντας μαζί του στο βυθό 65 μέλη του ηρωικού πληρώματος του. Τώρα προσφέρει καταφύγιο τους κατοίκους του βυθού. Τότε πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην πατρίδα, στον αγώνα για την τελική νίκη και την απελευθέρωσή της... και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο.

Η ιστορία του ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ αρχίζει στην Αγγλία, όπου ναυπηγείται και καθελκύεται το 1938. Στις 14 Φεβρουαρίου, το ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ με κυβερνήτη τον Μ. Ζαρόκωστα αφήνει τη Γλασκώβη και ξεκινά για την Ελλάδα. Δεκαπέντε ημέρες μετά, την 1η Μαρτίου του 1939, θα καταπλεύσει στον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας.

Η δράση του Β. ΟΛΓΑ αρχίζει στις 15 Αυγούστου του 1940. Τότε, μετά τον τορπιλισμό της ΕΛΛΗΣ στην Τήνο, κλήθηκε μαζί με το αδελφό του πλοίο Β.ΓΕΩΡΓΙΟΣ να συνοδεύσει τα επιβατηγά σκάφη με τους προσκυνητές της Μεγαλόχαρης από την Τήνο στον Πειραιά. Κυβερνήτης του Β. Όλγα αυτή την περίοδο, ήταν ο γνωστός για την «αδυναμία» του στους θεαματικούς και ριψοκίνδυνους χειρισμούς των πλοίων, Πλοίαρχος Α. Λεοντόπουλος.

Με την κήρυξη του πολέμου, στις 28 Οκτωβρίου το 1940, η Β. ΟΛΓΑ αναπτύσσει έντονη πολεμική δραστηριότητα. Παίρνει μέρος σε επικίνδυνες πολεμικές επιχειρήσεις, σε περιπολίες, καταδρομικές εξόδους, συνοδείες νηοπομπών αλλά και αποστολές εξόντωσης των εχθρικών πλοίων.

Στις 27 Απριλίου 1941 όμως, τα γερμανικά στρατεύματα μπαίνουν στην Αθήνα και υψώνουν στην Ακρόπολη την σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό. Δυο μέρες πριν, η Β. ΟΛΓΑ άφηνε πίσω της, την πατρίδα και έπλεε προς την Αλεξάνδρεια για την συνέχιση του αγώνα.

Στην Αλεξάνδρεια, η Β. ΟΛΓΑ εντάσσεται στη βρετανική μοίρα αντιτορπιλικών ενώ την κυβέρνησή της αναλαμβάνει ο 37χρονος πλωτάρχης Γεώργιος Μπλέσσας. Με κυβερνήτη τον Μπλέσσα η Β.ΟΛΓΑ θα ζήσει τις πιο δοξασμένες στιγμές της αλλά και τις πιο τραγικές της ώρες. Υπόδειγμα αξιωματικού , ο αισιόδοξος κεφαλλονίτης με τη σιδερένια θέληση και τα ακλόνητες αρχές του, ο Γ. Μπλέσσας ταύτισε το όνομά του με την αυτοθυσία και τη συναδελφική αλληλεγγύη. Ο άγγλος αξιωματικός , ανθυποπλοίαρχος G.Connell, περιγράφει τον πλωτάρχη Γ. Μπλέσσα με τα παρακάτω λόγια : «Η Β.ΟΛΓΑ είχε κυβερνήτη τον εγκάρδιο και θαρραλέο πλωτάρχη Μπλέσσα, ο οποίος εκτός από έξοχος επαγγελματίας, ήταν επίσης ένας διεθνούς φήμης πρωταθλητής γέφυρας..»

Αυτός ο κυβερνήτης θα κερδίσει τον σεβασμό και την απεριόριστη εκτίμηση του πληρώματος του πλοίου του, πολύ γρήγορα. Απαιτητικός κατά τη διάρκεια των πολεμικών συγκρούσεων, πραγματικός φίλος όμως όταν οι συνθήκες το επέτρεπαν ή το απαιτούσαν.

Ηξερε να είναι άψογος κυβερνήτης αλλά και σωστός άνθρωπος με ενδιαφέρον και κατανόηση για τους συντρόφους του. Με αυτόν τον Κυβερνήτη η Β. Ολγα θα γράψει τα χρόνια που θα ακολουθήσουν μία από τις πιο χρυσές σελίδες της ναυτικής μας ιστορίας.

Συμμετείχε στη ναυμαχία του Ταίναρου. Μαζί με το αγγλικό αντιτορπιλικό PETARD αιχμαλώτισε το ιταλικό υποβρύχιο UARSCIEK, κοντά στη Βεγγάζη. Εγιναν τρεις επιθέσεις από το PETARD και την Β.ΟΛΓΑ κατά του ιταλικού υποβρυχίου. Η τελευταία από το ελληνικό αντιτορπιλικό έδωσε και τη χαριστική βολή στο UARSCIEK, που αναγκάστηκε να αναδυθεί. Μετά την αιχμαλώτιση του ιταλικού υποβρυχίου, άρχισε η ρυμούλκησή του από το PETARD. Ο κυβερνήτης του αγγλικού αντιτορπιλικού, αντιπλοίαρχος M.Thornton, ήθελε να οδηγήσει θριαμβευτικά το αιχμαλωτισμένο υποβρύχιο στην Μάλτα. Παράλληλα το Β.ΟΛΓΑ εκτελούσε συνεχή ανθυποβρυχιακή περιπολία γύρω από το PETARD και το ρυμουλκούμενο υποβρύχιο. Η απόφαση όμως του Αγγλου Κυβερνήτη να αυξήσει την ταχύτητα ρυμούλκησης στάθηκε μοιραία. Η στεγανή πόρτα του πρυμναίου διαμερίσματος άνοιξε , το υποβρύχιο άρχισε να γεμίζει θαλασσινό νερό και λίγο αργότερα χάθηκε για πάντα στη μαύρη άβυσσο. Ετσι τα δύο πλοία δεν κατάφεραν να μπουν στο λιμάνι της Μάλτας μαζί με το υποβρύχιο, 

Η επιτυχία τους όμως, παρ’ όλα αυτά, ήταν αναμφισβήτητα μεγάλη. Ο Ε.Δανιήλ, ανθυποπλοίαρχος τότε, σε συνέντευξή του που παραχώρησε στον καθηγητή Μανόλη Ήσυχο, αναφέρει για τη βύθιση του UARSCIEK: «Η μεγάλη επιτυχία της καταστροφής τελικώς αυτού του υποβρυχίου δεν είναι μόνο ότι καταστράφηκε μία μονάδα εχθρική, είναι ότι καταφέραμε και συλλέξαμε τους κρυπτογραφικούς κώδικες του εχθρικού υποβρυχίου που διευκόλυναν το συμμαχικό στρατηγείο να έχει άμεσες πληροφορίες μέχρι ο εχθρός να αντιληφθεί ότι πράγματι ήταν υπό την κατοχή μας». Το UARSCIEK ήταν το τελευταίο από τα 20 ιταλικά υποβρύχια που χάθηκαν στη Μεσόγειο το 1942.

Τον Ιανουάριο του 1943, το ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ βυθίζει το Ιταλικό πετρελαιοφόρο STROMPOLI και τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς βυθίζει σε συνεργασία με το βρετανικό JERVIS, δύο πολεμικά και δύο πλοία συνοδείας. Πρωτοστάτησε στην επίθεση κατά της Παντελλερίας, του «νησιού φρουρίου» του Μουσολίνι και στην απόβαση της Σικελίας. Ηταν το μοναδικό ελληνικό πλοίο που συμμετείχε το Σεπτέμβριο του 1943, στην παράδοση του ιταλικού στόλου, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας. Την ομάδα των πλοίων που ανέλαβαν να συνοδεύσουν τον ιταλικό στόλο στη Μάλτα, αποτελούσαν τα θωρηκτά WARSPITE και VALIANT, τα αντιτορπιλικά FAULKNOR, FURY, ECHO, INTREPID, RAIDER, TERRIBLE και η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ. Η συμμετοχή της Β. ΟΛΓΑΣ, ήταν ιδιαίτερα τιμητική τόσο για το θρυλικό αντιτορπιλικό μας όσο και το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. 

Τα συμμαχικά πλοία θα συναντούσαν τον ιταλικό στόλο στις 10 Σεπτεμβρίου, 20 μίλια βόρεια από το ακρωτήριο Bon. Στις 06.50 φάνηκαν στον ορίζοντα επτά μεγάλα ιταλικά πλοία και αρκετά αντιτορπιλικά. Στον ιστό των ιταλικών πλοίων ήταν επηρμένος ο «μαύρος επισείοντας», σήμα που δήλωνε την παράδοση του στόλου. Ο κυβερνήτης και το πλήρωμα της ΟΛΓΑΣ στο θέαμα αυτό ένιωσαν τη μεγαλύτερη υπερηφάνεια και τη δυνατότερη συγκίνηση. «Το πλοίο μας επιλέχθηκε τιμής ένεκεν - θυμάται ο Ε.Δανιήλ - να συμμετάσχει στο συμμαχικό στόλο στον οποίο επρόκειτο να παραδοθεί ο ιταλικός στόλος νοτίως της Σαρδηνίας. Με δάκρυα χαράς, είδαμε τότε τους Ιταλούς να υποστέλλουν τις σημαίες τους και να παραδίδονται στα συμμαχικά πλοία, που αντιπροσώπευαν το Βρετανικό και το Ελληνικό ναυτικό, οι δυο στόλοι, που μονάχοι τους κράτησαν ανοιχτούς τους δρόμους στη Μεσόγειο. Γι’ αυτή την ώρα είχαμε αγωνιστεί, τόσο καιρό ...»

Από την Μάλτα κρίθηκε αναγκαίο να μεταφερθεί στην Αλεξάνδρεια μέρος του ιταλικού στόλου, λόγω της συμφόρησης που είχε προκληθεί στο λιμάνι τόσο από τα παραδοθέντα ιταλικά όσο και από τα συμμαχικά πλοία. Έτσι, τα θωρηκτά V.VENETO και ITALIA, τα καταδρομικά EUGENIO DI SAVOLA, MONTECUCCOLI, DUCA D’ AOSTA, CADORNA και τέσσερα αντιτορπιλικά, ξεκίνησαν με τη συνοδεία των αγγλικών θωρηκτών HOWE και KING GEORGE V και των αντιτορπιλικών FAULKNOR, INTREPID, ECLIPSE, FURY, ECHO και ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ, για το αιγυπτιακό λιμάνι. Εκεί περίμενε μαζί με τον ναύαρχο John Cunningham ο Έλληνας Αρχηγός Στόλου, ναύαρχος Αλεξανδρής, που περιγράφει στο βιβλίο του αντιναύαρχου ε.α Κ. Μεταλληνού, τις ιστορικές εκείνες στιγμές: «Ο Αρχηγός της Αν. Μεσογείου Ναύαρχος Sir John Cunningham με ειδοποίησεν από της προηγουμένης εσπέρας του κατάπλου, ότι θα ύψωνε το σήμα του επί ενός ναρκαλιευτικού και θα εξέπλεε προς συνάντησιν του Ιταλικού Στόλου, με εκάλεσε δε να τον συνοδεύσω επιβαίνων και εγώ ενός των ιδικών μας ναρκαλιευτικών. Υψωσα λοιπόν το σήμα μου επί του ναρκαλιευτικού ΚΑΡΤΕΡΙΑ ... και περί ώραν 07.15 ακολουθούντες τα ίχνη του Αγγλικού Ν/Α DUBRY του οποίου εκυμάτιζε το σήμα του Ναυάρχου Cunningham εξεπλεύσαμεν από τον λιμένα. 

Δεν άργησαν να φανούν αραιοί καπνοί κατ’ αρχάς εις τον ορίζοντα και ύστερα από ολίγον οι ιστοί και τα ογκώδη υπερκατασκευάσματα των γεφυρών των Βρετανικών θωρηκτών, που προηγούντο, αμέσως δε κατόπιν και τα των Ιταλικών θωρηκτών. Επροχωρήσαμεν προς αυτά και περί την 08.30 επεράσαμεν μεταξύ της στήλης των θωρηκτών και της παραλλήλου στήλης των αντιτορπιλικών της συνοδείας. Κάθε εν από τα ιταλικά πλοία που επερνούσεν αντιπλέον προς ημάς απένεμε τας κεκανονισμένας τιμάς προς το σήμα του Βρετανού Ναυάρχου και προς το ιδικόν μου. Είναι δύσκολον να περιγράψω τα αισθήματα ικανοποιήσεως και εθνικής υπερηφάνειας, που επλημμύριζαν τας ψυχάς όλων μας κατά τας αλησμονήτους εκείνας στιγμάς, που τα νικημένα πλοία του Ιταλού Δικτάτορος απέδιδαν ταπεινωμένα τιμάς προς τους νικητάς. Ηταν κάτι σαν ένας ιστορικός εξαγνισμός, ύστερα από τας τόσας αδικίας και τας απροκλήτους επιθέσεις που η φασιστική Ιταλία δεν είχε παύσει, από την εποχήν του επεισοδίου της Κερκύρας, να διαπράττη εις βάρος της μικράς Χώρας μας».

Δάκρυσαν από χαρά και συγκίνηση όσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν είτε από το ΚΑΡΤΕΡΙΑ είτε από τις προκυμαίες την άφιξη των πλοίων και ανάμεσά τους την Β.ΟΛΓΑ να μπαίνει στο λιμάνι, συνοδεύοντας τα ηττημένα πλοία και με την ελληνική σημαία να κυματίζει στον ιστό της. Αυτη ήταν μία απο τις πολλες φορές που η Β.ΟΛΓΑ και το πλήρωμά της έκαναν την ψυχή των Ελλήνων να φτερουγίσει...

Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, άρχισαν οι επιχειρήσεις στα Δωδεκάνησα. Με κάθε τρόπο, έπρεπε να μην καταφέρουν οι Γερμανοί ν’ αντικαταστήσουν τους Ιταλούς που είχανε πια συνθηκολογήσει. Επιπλέον, τα Δωδεκάνησα έπρεπε να καταληφθούν και να χρησιμοποιηθούν ως ορμητηριο για την απελευθέρωση της πατρίδας. Τα ελληνικά αντιτορπιλικά παρά τους κινδύνους, έπλεαν πλέον στο Αιγαίο, χτυπούσαν εχθρικές νηοπομπές, απεβίβαζαν κομμάντος στα Δωδεκάνησα και επέστρεφαν στις βάσεις τους για ν’ ανεφοδιαστούν και ν’ αποπλεύσουν πάλι για άλλες περιπολίες ή αποστολές. 

Μια τέτοια τόσο επικίνδυνη όσο και επιτυχή αποστολή πραγματοποίησε η Β.ΟΛΓΑ τον Σεπτέμβριο του 1943, κοντά στην Αστυπάλαια. Μαζί με τα αγγλικά αντιτορπιλικά FAULKNOR και ECLIPSE είχαν εντοπίσει γερμανική νηοπομπή. Οι Γερμανοί προσπαθούσαν ν’ αποφύγουν την αναμέτρηση. Στάθηκαν όμως άτυχοι. Ο Ε.Δανιήλ, θυμάται: «το ένα από τα συνοδευόμενα πλοία το ανατινάξαμε. Το συνοδό πλοίο το καταστρέψαμε και αφήσαμε το άλλο μεταγωγικό να καίγεται και με μεγάλη ταχύτητα πήραμε κατεύθυνση προς νότο. Επειτα από ώρα και σε αρκετά μεγάλη απόσταση είδαμε μια τεράστια λάμψη που σήμαινε ότι το εχθρικό πλοίο είχε και αυτό ανατιναχθεί». Μέσα σε λίγη ώρα, η γερμανική νηοπομπή που αποτελείτο από μία τορπιλάκατο και δύο μεταγωγικά, είχε καταστραφεί. Έτσι 800 Γερμανοί αντί να αντικαταστήσουν τους Ιταλούς στη Ρόδο, βρεθήκανε στη θάλασσα...

Τρεις μέρες μετά την βύθιση της εχθρικής νηοπομπής στην Αστυπάλαια, η Β.ΟΛΓΑ ξαναβρέθηκε στα Δωδεκάνησα, μεταφέροντας στρατό, αντιαεροπορικά ταχυβόλα, μοτοσικλέτες, τρόφιμα και πυρομαχικά, στη Λέρο. Ήταν η πρώτη φορά μετά από 2,5 χρόνια που το πλήρωμα του Β.ΟΛΓΑ αντίκριζε ξανά ελληνικό νησί..

Τα συναισθήματα ήταν έντονα για τους άντρες του αντιτορπιλικού αλλά και για τους κατοίκους του νησιού, που είχαν πολύ σπάνια την ευκαιρία να δουν από κοντά ελληνικό πλοίο. Αρκετοί από αυτούς πλησίασαν με βάρκες τη ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ για να μπορέσουν να μιλήσουν με τα μέλη του πληρώματος. Μάλιστα, δύο παιδιά, με την άδεια του αξιωματικού υπηρεσίας ανέβηκαν στο πλοίο για να φιλήσουν την γαλανόλευκη που κυμάτιζε στην πρύμνη... 

Κάτω από αυτή την συναισθηματική φόρτιση συνέβη και ένα ελληνοιταλικό επεισόδιο, που δίχασε πολλούς - και διχάζει ακόμα- ως προς το ρόλο που διαδραμάτισε στα γεγονότα που ακολούθησαν λίγες μέρες μετά με αποκορύφωμα τη βύθιση της Β.ΟΛΓΑΣ. Επειδή το νησί υπέφερε από λειψυδρία, ο άγγλος ναυτικός διοικητής , είχε ζητήσει από τα αντιτορπιλικά να δώσουν όσο πόσιμο νερό μπορούσαν για τις ανάγκες της βρετανικής δύναμης και της ιταλικής φρουράς. Έτσι, δίπλα στην ΟΛΓΑ πλεύρισε μία ιταλική υδροφόρα και άρχισε να παραλαμβάνει νερό. Την ώρα εκείνη κάποιοι από τους άντρες του αντιτορπιλικού έπλεναν το κατάστρωμα του πλοίου. Βλέποντας την ιταλική σημαία να κυματίζει στον ιστό της υδροφόρας δεν άντεξαν και ξαφνικά η μάνικα που έπλενε το πλοίο στράφηκε προς την ιταλική σημαία. Αυτό θεωρήθηκε μεγάλη προσβολή. Μερικοί φανατικοί φασίστες μάλιστα, απείλησαν ότι θα ανοίξουν πυρ εναντίον της Β.ΟΛΓΑΣ με τα πυροβόλα των γύρω λόφων.
Τελικά, ο Μπλέσσας με εξηγήσεις και ψυχραιμία κατάφερε να ηρεμήσει τα πνεύματα...

Το επόμενο ταξίδι όμως του ελληνικού αντιτορπιλικού στη Λέρο, θα είναι και το τελευταίο του θρυλικού πλοίου. Ενα ταξίδι που άρχισε στις 08.45 της 25ης Σεπτεμβρίου, όταν το Β.ΟΛΓΑ απέπλευσε από την Αλεξάνδρεια μαζί με το αγγλικό INTREPID με προορισμό την θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στην Κρήτη και την Κω. Εκεί τα δύο αντιτορπιλικά θα εκτελούσαν επιθετική περιπολία για να εμποδίσουν τη διέλευση εχθρικών νηοπομπών από λιμάνια της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Κρήτης προς τα Δωδεκάνησα. Μέχρι τις 04.15 της 26ης Σεπτεμβρίου, τα δύο πλοία περιπολούσαν στην προκαθορισμένη περιοχή, χωρίς απρόοπτα. Τότε, παίρνουν με κρυπτογραφημένο σήμα εντολή να καταπλεύσουν στη Λέρο, στις 07.00 το πρωί.

Στις 07.00 το πρωί της επόμενης ημέρας, τα δύο αντιτορπιλικά έμπαιναν στον όρμο Λακκί της Λέρου. Ηταν Κυριακή, [26-9-1943] ανήμερα της θρησκευτικής εορτής του Αγίου Θεολόγου.

Στο φυσικό λιμάνι της Λέρου υπήρχαν τρεις βρετανικές τορπιλάκατοι και ένα μικρό ιταλικό καράβι, δεμένα κοντά στην προκυμαία. Η ΟΛΓΑ έδεσε κοντά στη δεύτερη είσοδο του όρμου και το INTREPID περίπου 200 μέτρα ανατολικότερα. Το πλήρωμα ήταν κουρασμένο από την ολονύχτια περιπολία κι έτσι οι περισσότεροι κατέβηκαν στα υποφράγματα για να κοιμηθούν. Στη γέφυρα έμεινε ο αξιωματικός φυλακής με τους βοηθούς του, στα πυροβόλα και τα πολυβόλα έμειναν οι πυρήνες των ομοχειριών και στις μηχανές υπήρχαν οι μηχανικοί και οι θερμαστές βάρδιας. Η γαλήνια αιγαιοπελαγίτικη μέρα έκανε τα πληρώματα των πλοίων να πιστέψουν ότι θα περνούσαν μια ήρεμη μέρα στο μέχρι τότε ασφαλές ορμητήριο της Λέρου.

Η παρουσία της Β.ΟΛΓΑΣ ενθουσίασε τους κατοίκους του νησιού. Κάποιοι θέλησαν να επισκεφθούν το θρυλικό αντιτορπιλικό. Ένας από αυτούς, ο Νικόλας Διαμαντάρας αφηγείται στο βιβλίο του Κ. Μεταλληνού: «Πήρα δυο Λεριούς και με μία βάρκα φτάσαμε στην Β.ΟΛΓΑ. Δένουμε κάβο και ανεβαίνουμε πάνω. Μ’ έπιασε συγκίνηση που πάταγα σ’ ελληνικό καράβι. Γονάτισα και φίλησα τις λαμαρίνες». Στις δύο ώρες που ακολούθησαν επτά ναυτικοί από το φορτηγό πλοίο TAGANROG που ήταν αγκυροβολημένο κι αυτό στο Λακκί και δεκαπέντε Λέριοι, είχαν ανέβει στο Β.ΟΛΓΑ. Ανάμεσά τους και δύο παιδιά. Εν τω μεταξύ, στο πλοίο άρχισαν να ακούγονται οι μελωδίες της κυριακάτικης Θείας Λειτουργίας.

Ο γιατρός Εμ. Γουργουρής ανθυποπλοίαρχος τότε στο αντιτορπιλικό, περιγράφει σε τεύχος της ‘Ναυτικής Επιθεώρησης’: «Στις καμπίνες των αξιωματικών και τα υποφράγματα του πληρώματος βασίλευε απόλυτη σιγή. Αυτή τη σιωπή ήρθε να διακόψει σε λίγο το ραδιόφωνο. Δύο - τρεις υπαξιωματικοί στο υπόφραγμά τους προσπαθούσαν να πιάσουν τον σταθμό Αθηνών, την μόνη επαφή μας καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, με την σκλαβωμένη πατρίδα. Ετσι ύστερα από λίγα λεπτά από τον ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών ακούγαμε την αναμετάδοση της κυριακάτικης λειτουργίας από τον Μητροπολιτικό Ναό. Ήταν τόση η χαρά μας που ακούγαμε την μετάδοση της λειτουργίας, ώστε κανένας μας δεν διαμαρτυρήθηκε. Ακούγαμε όλοι τις ψαλμωδίες με τόση κατάνυξη σαν να βρισκόμασταν μέσα σε εκκλησία. Αναπολούσαμε την πατρίδα, τις οικογένειές μας, τους φίλους μας όταν ξαφνικά και τελείως αναπάντεχα ο παράφωνος και δαιμονισμένος ήχος του κουδουνιού του αεροπορικού συναγερμού διέκοψε τις ονειροπολήσεις μας και τάραξε την ευδαιμονία μας».

Ο Ντίμης Ματάλας, αξιωματικός τότε, περιγράφει εκείνες τις στιγμές: «Στις 9.58 βλέπω από το βουνό να σκάνε μύτη 9 βομβαρδιστικά. Αμέσως τρέχω να πατήσω το συναγερμό.. ώσπου να πατήσω όμως το κουδούνι, πέφτουν οι πρώτες βόμβες» Οσοι βρισκόντουσαν στα υποφράγματα άρχισαν να τρέχουν προς τις θέσεις τους. Πρώτος απ’ όλους ο κυβερνήτης, που με χαρακτηριστική ψυχραιμία προσπαθούσε να εμψυχώσει το πλήρωμά του: «Δεν είναι τίποτα παιδιά - τους φώναζε. Γρήγορα στα πολυβόλα σας!»

Ο Ε.Δανιήλ ξεκουραζόταν στο Γραφείο Χαρτών, στη γέφυρα: «Κοιμόμουν στη γέφυρα, όταν ένα ξαφνικό πανδαιμόνιο, από πολυβολισμούς, εκρήξεις τρομερές και κωδωνοκρουσίες συναγερμού, με ξύπνησε». Ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης, τόσο για τα πλοία όσο και για την ιταλική αεροάμυνα. Γερμανικά αεροσκάφη Ju-88 επιτίθονταν κατά κύματα. Αφηναν τις βόμβες τους από ύψος 300 - 400 μέτρων, ενώ συγχρόνως με τα πολυβόλα τους σάρωναν τα 2 πλοία. Πρώτο χτυπήθηκε το INTREPID. «Βγήκα από το καρέ - συνεχίζει ο Εμμ. Γουργουρής - και έσπευσα προς την πολεμική μου θέση, το θεραπευτήριο του πλοίου.

Τρέχοντας είδα από ένα φινιστρίνι το αγγλικό αντιτορπιλικό INTREPID να καίγεται, λίγο μακρύτερα από το καράβι μας. Ενα απαίσιο σφύριγμα από τον ατμό των μηχανών του, που ξέφευγε και πεταγόταν σε μεγάλο ύψος έκανε ακόμη πιο αγωνιώδεις τις στιγμές». Τα γερμανικά στούκας έκαναν κάθετες εφορμήσεις ξανά και ξανά, ρίχνοντας βόμβες εναντίον των δύο αντιτορπιλικών, ενώ συγχρόνως θέριζαν τα καταστρώματά τους για να εμποδίσουν τα πληρώματα να πάρουν θέσεις μάχης.

«Εγώ ήμουν επικεφαλής τεσσάρων αντιαεροπορικών - λέει ο Ν.Ματάλας. Ρίχναμε με τα αντιαεροπορικά και ξαφνικά μας πετυχαίνει μία δέσμη βομβών. Πετάχτηκα στον αέρα και έπεσα ξανά στο πλοίο, για να δω γύρω μου μόνο κεφάλια .. χέρια .. πόδια .. ήταν σκοτωμένοι όλοι. Και οι οκτώ άντρες που βρισκόντουσαν στα αντιαεροπορικά ήταν νεκροί. Μόνο εγώ σώθηκα κατά ένα ανεξήγητο τρόπο». Την ώρα εκείνη ο κυβερνήτης, κατευθύνονταν προς τη γέφυρα από την αριστερή πλευρά του καταστρώματος. Φορούσε μόνο ένα πουλόβερ κι ένα παντελόνι. Η ξαφνική επίθεση τον ανάγκασε ν’ ανέβει στο κατάστρωμα χωρίς παπούτσια.

Δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο. Κι αυτό ο Μπλέσσας το ήξερε πολύ καλά. Στην πρωραία κάθοδο του μηχανοστασίου σταματά για να δώσει κάποιες οδηγίες στους αξιωματικούς του. Εκεί θα τον βρει και το μοιραίο πλήγμα.

«Ενα αεροπλάνο κατέβηκε, πολυβόλησε και σκότωσε τον Κυβερνήτη - θυμάται ο Ν.Ματάλας. Ο πρώτος νεκρός του ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ ήταν ο κυβερνήτης, πλωτάρχης Γεώργιος Μπλέσσας». Χτυπημένος από μία ριπή στο στήθος και στο λαιμό, ο Μπλέσσας, σκοτώθηκε ακαριαία στο κατάστρωμα του αντιτορπιλικού που είχε ταυτίσει με την ίδια του την ύπαρξη, «Η σφαίρα που τον τρύπησε στο λαιμό - λέει ο Εμ.Γουργουρής ξαναζώντας τις φρικτές εκείνες στιγμές - έκοψε στη μέση την τελευταία φράση που απηύθυνε ο πλωτάρχης Μπλέσσας, εμψυχώνοντας το πλήρωμά του ενώ οι υπόλοιπες διέτρησαν το στήθος και την κοιλιά του. Ετσι με μισοτελειωμένη ακόμη τη φράση στο χείλη του και με διάτρητο το στήθος του από τις εχθρικές σφαίρες, ο κυβερνήτης έπεσε στο κατάστρωμα του καραβιού του, το οποίο είχε οδηγήσει σε τόσες περιπολίες, σε τόσες επιτυχίες και σε τόσους θριάμβους ...» 

Και οι Γερμανοί συνέχιζαν να επιτίθονται με μανία ξανά και ξανά. Οι Ιταλοί πυροβολητές των αντιαεροπορικών πυροβολείων που ήταν πάνω στους λόφους της Λέρου, όχι μόνο δεν ειδοποίησαν για την εμφάνιση εχθρικών αεροσκαφών αλλά πολεμούσαν κι εναντίον των Γερμανών τόσο αραιά και άστοχα, που ουσιαστικά δεν προσέφεραν καμία βοήθεια .. Οι στιγμές ήταν εφιαλτικές. Αντιαεροπορικά, πολυβόλα και κανόνια γέμιζαν τον ουρανό με τις εκρήξεις των βλημάτων τους. Ο βαρύς βόμβος των αεροσκαφών ανακατεύονταν με τους κρότους των κανονιών και το στρίγκλισμα των πολυβόλων που τρυπούσαν τ’ αυτιά και παρέλυαν τα νεύρα.

Μέσα σε λίγα λεπτά, το ελληνικό αντιτορπιλικό θα δεχτεί το τελικό χτύπημα. Δυο τουλάχιστον βόμβες πέφτουν μερικά μέτρα πίσω από την πρυμναία τσιμινιέρα και ανατινάζουν το βληματοθέσιο. Ακολουθεί μία φοβερή έκρηξη και το πρυμναίο τμήμα σχεδόν αποκομμένο, γέρνει δεξιά και αρχίζει να βυθίζεται. Ο Γιάννης Βαρελάς, υπαξιωματικός τότε στο ΟΛΓΑ, μιλά για την «αρχή του τέλους»: «Μία δέσμη βομβών - εκείνη η οποία επέφερε και το μοιραίο τέλος του πλοίου - μας χτύπησε στη δεξιά καπνοδόχο, στο πίσω μέρος του λεβητοστασίου. Το πλοίο άρχισε να παίρνει κλίση προς τα δεξιά. Εγώ ήμουν στο δεξί κατάστρωμα και προσπαθούσα να προωθηθώ προς την πλώρη αλλά και να βοηθήσω αυτούς που ήταν χτυπημένοι και δεν μπορούσαν να κουνηθούν».

Μετά τον θάνατο του Μλέσσα, την ευθύνη της διακυβέρνησης του πλοίου ανέλαβε ο υποπλοίαρχος Μ.Γρηγορόπουλος. Διαπιστώνοντας ότι θα ήταν αδύνατο να φθάσει έγκαιρα στη γέφυρα για να αντιμετωπίσει την κατάσταση αποφασίζει να κατευθυνθεί προς το «βικερς» το κανόνι της ΟΛΓΑΣ και να διευθύνει από εκεί τον αγώνα κατά των Γερμανών, Ο γενναίος όμως ανθυποπλοίαρχος δεν πρόλαβε να κατευθύνει ούτε τον πρώτο χειρισμό της ομοχειρίας. Μια βόμβα που έπεσε εκείνη τη στιγμή πάνω στο «βικερς» κυριολεκτικά διαμέλισε τον υποπλοίαρχο Μ. Γρηγορόπουλο, τον σημαιοφόρο Σημιτζόπουλο και αρκετούς από τους άνδρες της ομοχειρίας. Το σκηνικό στο κατάστρωμα του πλοίου ήταν γεμάτο από τη φρίκη του πολέμου. 

Ο Εμ.Γουργουρής εξιστορεί: «Τα βογκητά των πληγωμένων ακούγονταν απ’ όλα τα μέρη του πλοίου και μπερδεύονταν με τις ψαλμωδίες της λειτουργίας, που συνέχιζε να μεταδίδει το εγκαταλελειμμένο στο υπόφραγμα των υπαξιωματικών ραδιόφωνο. Το κατάστρωμα της ΟΛΓΑΣ είχε μεταβληθεί πλέον σε μια πραγματική κόλαση. Κραυγές πόνου ακούγονταν απ’ όλες τις θέσεις, από την γέφυρα, από το καμπούνι, από την πλώρη ως την πρύμνη. Ένας από τους πυροβολητές ο οποίος καιγόταν σαν πυροτέχνημα, έβγαλε μόνο μερικές σπαρακτικές κραυγές και μετά σιώπησε για πάντα. Πιο πέρα το σώμα ενός χειριστή πυροβόλου είχε πιαστεί ανάμεσα σε δύο ανεστραμμένες από κάποια έκρηξη βόμβας, λαμαρίνες που έκαναν ακόμη πιο αβάσταχτο και ατέλειωτο το μαρτύριό του. Ήταν κάτι το τρομερό που δύσκολα μπορεί να το αντέξει κανείς ..» Ο τρίτος αξιωματικός της Β.ΟΛΓΑΣ υποπλοίαρχος Δ. Μπάτσης ήταν στην κάτω γέφυρα χωρίς να γνωρίζει ότι εκείνη την κρίσιμη στιγμή ήταν πλέον ο αρχαιότερος επιζών αξιωματικός το πλοίου και κατά συνέπεια κυβερνήτης.

Προσπαθώντας να ενισχύσει την άμυνα του πλοίου παρατήρησε ότι το πολυβόλο «έρλικον» του αριστερού εξώστη της γέφυρας είχε πάθει κάποια εμπλοκή. Έτρεξε προς τον πολυβολητή ο οποίος προσπαθούσε να το διορθώσει. Κι ενώ ο υποπλοίαρχος Δ. Μπάτσης προσπαθουσε να ξεμπλέξει το κλείστρο για να λειτουργήσει το πολυβόλο, μία βόμβα εξερράγη εκεί κοντά και τα θραύσματα τον τραυμάτισαν σοβαρά. Κυβερνήτης πλέον του αντιτορπιλικού ανέλαβε ο ανθυποπλοίαρχος Δανιήλ, ο οποίος μαζί με ένα ναύτη μετέφεραν τον πληγωμένο υποπλοίαρχο Μπάτση στο ιατρείο. «Όχι εμένα-φώναζε ο υποπλοίαρχος. Σώστε το πλοίο». 

Τραγικό θάνατο - όπως αναφέρεται στο τεύχος της ‘Ναυτικής Επιθεώρησης’ - βρήκε και ο πρώτος μηχανικός υποπλοίαρχος Σακίπης, ο οποίος τρέχοντας προς την κάθοδο των μηχανών για να πάρει τη θέση του χτυπήθηκε στο πρόσωπο από ριπή πολυβόλου ενός γερμανικού αεροπλάνου. Και ήταν τότε, που έδωσε κι εκείνος το δικό του μάθημα ηρωισμού. Τρικλίζοντας έφθασε ως τα «σπιράγια» των μηχανών σε μια προσπάθεια του να πάει ακόμα και την ύστατη στιγμή στη θέση του. Το πρόσωπό του μια πληγή! Στην κατάσταση που βρισκόταν, ήθελε να κατέβει τη σκάλα για το μηχανοστάσιο. Κάποια στιγμή συναντά τον σημαιοφόρο Χριστόφιλο και τον αρχικελευστή Τσωβό και τους δίνει εντολή να απομονώσουν τους τρεις λέβητες, ψελλίζοντας ‘ τα ασφαλιστικά’ ... κάτι που είχε ήδη διαπράξει ο σημαιοφόρος με δική του πρωτοβουλία για να αποφευχθούν τυχόν εκρήξεις.Το τραύμα του υποπλοίαρχου Σακίπη όμως ήταν πολύ σοβαρό. Δεν κατάφερε να πατήσει σταθερά στη σκάλα και κατρακύλησε προς τα κάτω. Χτύπησε πολύ στις λαμαρίνες και έπεσε νεκρός εκεί, δίπλα στις μηχανές του, ως πραγματικός «πρώτος».

Τα γερμανικά αεροσκάφη άρχισαν να απομακρύνονται όταν κατάλαβαν ότι το ελληνικό αντιτορπιλικό είχε λαβωθεί θανάσιμα. Οι πιο τραγικές σκηνές διαδραματίζονται τώρα κοντά στο ιατρείο όπου βρίσκονται οι περισσότεροι τραυματίες για να τους παρασχεθούν έστω και οι πρώτες βοήθειες. Βλέποντας ότι για το ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ είχε αρχίσει πλέον η αντίστροφη μέτρηση, ο Ε. Δανιήλ, έστρεψε την προσοχή του στο πιο σημαντικό έργο που έπρεπε να γίνει. Τη μεταφορά των τραυματιών και την επιβίβασή τους σε τρία αγγλικά περιπολικά που μαζί με δυο ιταλικές πετρελαιακάτους είχαν πλησιάσει το ΟΛΓΑ για να τους παραλάβουν. 

Εν τω μεταξύ στο μικρό νοσοκομείο του πλοίου ο ιατρός Εμ.Γουργουρής, έδινε το δικό το αγώνα, προσπαθώντας να ανακουφίσει τους τραυματίες. Σε ένα από τα κρεβάτια βρισκόταν και ο υποπλοίαρχος Μπάτσης, ο οποίος έσφιγγε τα δόντια για να μην ξεφωνίσει από τον τρομερό πόνο. Ο γιατρός ετοιμαζόταν να του κόψει το πόδι, όταν ακούστηκε ένα ‘κρακ’ που σήμαινε ότι η Β.ΟΛΓΑ είχε χτυπηθεί σε καίριο σημείο και πιθανώς σπάσει στα δύο. Τότε, ακούστηκε από τη γέφυρα, η φωνή του ανθυποπλοιάρχου Δανιήλ, να διατάζει: «Εγκατάλειψη πλοίου. Πέσατε στη θάλασσα. Το πλοίο βυθίζεται». 

Η αρχική κλίση των 5ο μοιρών αυξήθηκε απότομα και μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα η αριστερή πλευρά του πλοίου θα οριζοντιωθεί. Αμέσως μετά το πλοίο ανατρέπεται. Πολλοί εγκλωβίζονται στα υποφράγματα. Κάποιοι άλλοι από τους ναυαγούς πέφτουν σε καιγόμενο πετρέλαιο και βρίσκουν τραγικό θάνατο. Οι περισσότεροι που βούτηξαν στη θάλασσα από την δεξιά πλευρά του αντιτορπιλικού παρασύρθηκαν από τη δίνη ή τραυματίστηκαν από τις υπερκατασκευές του πλοίου. Όσοι ήταν στην αριστερή πλευρά του σκάφους βρέθηκαν κάπως ομαλά στη θάλασσα. Εκείνοι πάντως που ήταν σε καλή κατάσταση προσπαθούσαν να βοηθήσουν , ακόμη και με κίνδυνο της ζωής τους, τους τραυματισμένους συναδέλφους τους. 

Μέσα στο ιατρείο τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Τα υποφράγματα είχαν αρχίσει να γεμίζουν νερά ενώ το σκάφος ήταν πλέον μπαταρισμένο. Ο γιατρός Εμ. Γουργουρής κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να καταφέρει να σωθεί και να βοηθήσει και τον υποπλοίαρχο Μπάτση. «Κρατώντας τον ετοιμοθάνατο υποπλοίαρχο Μπάτση προσπάθησα , μέσα σε αυτή την κόλαση της φωτιάς και του σιδήρου και ενώ το σκάφος εβυθίζετο, να φθάσω εις την πόρτα του θεραπευτηρίου. Το πλήρωμα εγκατέλειπε τη Β.ΟΛΓΑ και βουτούσε στη θάλασσα. Αγκάλιασα σφιχτότερα τον αείμνηστο φίλο μου Μπάτση και άνοιξα την πόρτα του μικρού νοσοκομείου. Τότε ένα απότομο κύμα αέρος και νερού με κτύπησε στο στήθος και με έκανε να χάσω την ισορροπία μου. Παρασυρόμενος από το κύμα έχασα και τον πληγωμένο θανάσιμα υποπλοίαρχο Μπάτση. Ενα ακόμη κύμα μπουκάρισε απότομα στο θεραπευτήριο και με έσπρωξε προς τα έξω. Βρέθηκα πάνω στο κατάστρωμα, το οποίο εν τω μεταξύ είχε καλυφθεί από την θάλασσα. Ήμουν ένας από τους τελευταίους επάνω στο καράβι γι’ αυτό έσπευσα να πέσω στη θάλασσα».

Λίγο πριν το πλοίο εξαφανιστεί από την επιφάνεια της θάλασσας πέντε από τους εγκλωβισμένους άνδρες στο πρωραίο υπόφραγμα κατάφεραν με απεγνωσμένη προσπάθεια να σωθούν. Ένας από αυτούς ήταν και ο υπαξιωματικός Ν. Χρηστίδης που μίλησε για την περιπέτειά του στον καθηγητή Μανόλη Ησυχο: «Το πλοίο έγερνε. Κατέβηκα τις σκάλες για να δω κάποιον συνάδελφό μου και μπήκα στο μεγάλο υπόφραγμα των ναυτών. Μόλις πέρασα την πόρτα, το πλοίο πήρε μεγάλη κλίση και βρέθηκα εγκλωβισμένος μέσα στο υπόφραγμα δίχως να μπορώ να βγω από εκεί που μπήκα. Πίσω από την πόρτα υπήρχαν κιβώτια τροφοδοσίας και με την κλίση μετατοπίστηκαν. Με την κλίση του καραβιού είδα τα φινιστρίνια να βλέπουν προς τον ουρανό. Μέσα από τα φινιστρίνια περνούσαν οι ακτίνες του ηλίου, κατακόρυφα. Μη έχοντας άλλη επιλογή βρέθηκα σε ένα φινιστρίνι, αρκετά μικρό. 

Στο καράβι μας όταν το παραλάβαμε δεν υπήρχαν έξοδοι κινδύνου, μεγάλα φινιστρίνια, παρά μόνο μικρά για να παίρνουμε αέρα. Πήγα στο φινιστρίνι λοιπόν κι ενώ ανέβαιναν τα νερά είδα τους συναδέλφους που μου φώναζαν ‘Χρηστίδη το άλλο, το άλλο. Εγώ επειδή ήμουν στο ταβάνι δεν έβλεπα τι εννοούσαν. Με τις φωνές τους όμως συνειδητοποίησα ότι μιλούσαν για μία ανθρωποθυρίδα που είχαμε φτιάξει σε μία επισκευή στην Καλκούτα. Και η τραγική ειρωνεία είναι ότι όταν πρωτοφιάχθηκε αυτή η ανθρωποθυρίδα, επειδή εγώ ήμουν ναυτάκι τότε, οι άλλοι μου έκαναν καλαμπούρι και μου έλεγαν ‘ρε Χρηστίδη για μπες να δούμε χωράς να περάσεις..’ και έτσι με έβαζαν να περνώ από την ανθρωποθυρίδα που ήταν τελικά εκείνη που με έσωσε ... Βγήκα στην καρίνα και άρχισα να τραβώ και τους άλλους. Υπήρχαν όμως και άλλοι ναύτες στα πιο χαμηλά υποφράγματα των μηχανικών και των τορπιλών, που μείνανε μέσα ... δεν πρόλαβαν ...». Στο περιστατικό αναφέρθηκε και ο Γ. Βαρελάς: «Από μία παραφωτίδα ασφαλείας είδα να βγαίνουν 4-5 ναυτοδίοπες, οι οποίοι με πολύ ψυχραιμία -κι αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση - έβγαιναν ο ένας μετά τον άλλον χωρίς κινήσεις πανικού που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πρόβλημα και να μη βγει κανένας τελικά».

Βγαίνοντας στην καρίνα του πλοίου, ο Χρήστιδης είχε κι άλλο ένα πρόβλημα να αντιμετωπίσει. Πάνω στο πλοίο, υπήρχε ένα νεαρό παιδί από τη Λέρο, το οποίο ζητούσε απεγνωσμένα βοήθεια. Για να μπορέσει να κρατηθεί στο πλοίο, το παιδί είχε πιαστεί από ένα σκοινί. «Απλωσα τα χέρια μου για να φθάσω το μικρό - αφηγείται ο Ν.Χρηστίδης - μα εκείνο δεν ερχόταν κοντά .. στην αγκαλιά μου. Σαλτάρισα κοντά του και έπιασα τα χέρια του. Το παιδί όμως έτσι όπως κρεμόταν είχε δει από την άλλη πλευρά του πλοίου μία βάρκα και ήθελε να το πάρουν εκεί. Δεν υπήρχε όμως χρόνος. Ανέβηκα στο σημείο που κρατιόταν και του χτύπαγα τα χέρια για ν’ αφήσει το σκοινί και να μπορέσω να το σώσω εγώ. Το παιδί όμως δεν τ’αφηνε το σκοινί με τίποτα μέχρι που το καράβι μπατάρισε κι άλλο και κατάφερε ν’ ανέβει στην καρίνα και να πηδήξει από την άλλη πλευρά όπου τελικά τον μάζεψε η βάρκα... Εγώ έφυγα από την άλλη πλευρά και βρέθηκα στη θάλασσα, δίπλα στα πετρέλαια που καιγόντουσαν. Εκεί ήταν ένας συνάδελφος, ο Παγώνης. Πλησιάσα να τον βοηθήσω να βγει από τα πετρέλαια και μου φώναξε ‘Μη με πιάνεις Χρηστίδη’ και μου έδειξε το πόδι του που ήταν σχεδόν κομμένο. Βρήκαμε ένα ξύλο, το έπιασε ο Παγώνης και άρχισα να τον σπρώχνω μέχρι που απομακρυνθήκαμε από την πυρκαγιά».


Από το ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ μία μαύρη στήλη καπνού ανέβαινε ψηλά κι απλωνόταν. Το ένδοξο αντιτορπιλικό έγειρε δεξιά, και άρχισε να βυθίζεται ώσπου στο τέλος έμεινε όρθια μόνο η ράχη της πλώρης. Στάθηκε για λίγο έτσι η ΟΛΓΑ σαν να μην ήθελε να πεθάνει... Όμως το πλοίο ήταν βαριά λαβωμένο, και χώθηκε απότομα στη θάλασσα που το αγκάλιασε για πάντα μαζί με τους 65 νεκρούς ήρωές του.

«Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν όταν χάθηκε το πλοίο - θυμάται ο Ν.Ματάλας. Ακούστηκε μία φωνή ‘Ζήτω η ΟΛΓΑ’ και 120 άνθρωποι που χαροπάλευαν μέσα στη θάλασσα επανέλαβαν την κραυγή ‘Ζήτω η ΟΛΓΑ’». Μέχρι αυτή την ύστατη στιγμή που το ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ βυθιζόταν ακούγονταν το ραδιόφωνο στο υπόφραγμα που μετέδιδε την Κυριακάτικη Λειτουργία, σαν να συνόδευε το αντιτορπιλικό μας και τους νεκρούς του στον υγρό τους τάφο...

Προτομή του κυβερνήτη Μπλέσσα στο Αργοστόλι τόπο καταγωγής του

Tο θρυλικό ναυάγιο που αναπαύεται στην υγρή αγκαλιά της θάλασσας, στο Λακκί της Λέρου. Η οργάνωση της αποστολής απασχόλησε τα μέλη της ομάδας αρκετούς μήνες. Η σημαντική ιστορία αυτού του αντιτορπιλικού που το τοποθέτησε στη σφαίρα του θρύλου, ήταν μεγάλος πόλος έλξης. Η δυνατότητα να δούμε από κοντά αυτό το πλοίο που με την δράση του έγραψε μία από τις πιο ένδοξες σελίδες της ναυτικής μας ιστορίας, μας προκαλούσε δέος. Η συνεργασία με τον Δήμο Λέρου ήταν από την αρχή ιδιαίτερα καλή. Οι κάτοικοι της Λέρου δεν ξεχνούν. Κάθε χρόνο πραγματοποιούν μνημόσυνο για τους ήρωες του ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ και καλούν όλους τους επιζώντες δίνοντάς τους έτσι την ευκαιρία να ξαναζήσουν τις στιγμές που πέρασαν μαζί. Στιγμές γεμάτες αγωνία και πολύ συχνά θλίψη αλλά και στιγμές αλληλεγγύης, συντροφικότητας και αληθινής φιλίας. Γιατί το πλήρωμα δεν ξεχνά ποτέ τον κυβερνήτη του όσα χρόνια κι αν περάσουν. Δεν ξεχνά τους συναδέλφους που θυσιάστηκαν. Και τους τιμά όπως τους πρέπει και τους αξίζει.

http://www.theabyss.gr
το είδαμε ΕΔΩ

24 Σεπτεμβρίου 2014

Με πειρατεία το Τουρκικό Ναυτικό μπλόκαρε την Κυπριακή γεώτρηση.

Η τουρκική κορβέτα Bafra  "ανάκρινε" τον πλοίαρχο του πλοίου SAIPEM 10000 το οποίο εργάζεται με το τρυπάνι της ιταλικής εταιρείας  ΕΝΙ στη κυπριακή ΑΟΖ, ισχυριζόμενη ότι "παραβίασε" τα τουρκικά "χωρικα΄ύδατα"! Πρόκειται για μια ακόμα πρόκληση από την Άγκυρα στην μεθοδευμένη προσπάθειά της να αμφισβητήσει την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.
 
Όπως αναφέρει το ΚΥΠΕ  το Γενικό Επιτελείο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στην ανακοίνωση του αναφέρει ότι το SAIPEM 10000 υπό σημαία από τις Μπαχάμες παραβίασε χθες τα τουρκικά χωρικά ύδατα και γι αυτό τον σκοπό δυνάμεις της τουρκικής Κίνησης Ασπίδας Μεσογείου το ανέκριναν και στη συνέχεια το έθεσαν υπό παρακολούθηση. Στην ουσία ήταν έτοιμοι για ρεσάλτο εάν προχωρούσαν στην γεώτρηση.
 
Με προκλητική ανακοίνωση του το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο Στρατού, παραδέχθηκε ότι τουρκικό πολεμικό σκάφος "παρακολουθούσε" το πλοίο – γεωτρύπανο της ENI Saipem 10000. Μάλιστα, οι τούρκοι στρατιωτικοί επικαλούνται δήθεν «παραβίαση περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας (της Τουρκίας) στα νότια της Κύπρου». 
 
H τουρκική κορβέττα BAFRA
"Το τουρκικό πολεμικό ακολουθούσε σε απόσταση περίπου επτά ναυτικών μιλίων το Saipem 10000. Η τουρκική κορβέτα TCG Bafra παρακολουθεί το πλοίο με σημαία Μπαχάμες, το οποίο σύμφωνα πληροφορίες θα κάνει ερευνητικές γεωτρήσεις για λογαριασμό της «Ελληνικής Διοίκησης Κύπρου»", αναφέρει το τουρκικό επιτελείο.
 
Το Saipem 10000, «αναγνωρίστηκε από μονάδες μας που συμμετέχουν στην Επιχείρηση Μεσογειακή Ασπίδα και άρχισε να παρακολουθείται αμέσως μετά την είσοδο του στις περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Τουρκίας. Το πλοίο συνεχίζει να παρακολουθείται από την κορβέτα TCG BAFRA», αναφέρει η τουρκική προκλητική ανακοίνωση η οποία μεταδίδεται από τα κανάλια της Τουρκικής Κρατικής Τηλεόρασης.
 
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που βρίσκεται στην Νέα Υόρκη, τηρείτο ενήμερος για την παρακολούθηση του γεωτρύπανου από τουρκικά πολεμικά και προέβη ήδη σε παραστάσεις τόσο στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ όσο και στον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ.
 
Η αναφορά σε περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας της Τουρκίας, κάτι που δεν έγινε σε κάμιά περίπτωση, είναι το λιγότερο γελοία, ενώ ακόμα και ανοικτά της Τουρκίας να περνούσε, ήταν πλεύση σε διεθνή ύδατα, αφού δεν πραγματοποιούσε ερευνητικές ή άλλες εργασίες σε σχέση με τους υδρογονάνθρακες.
 
Παράλληλα, πρέπει να αναφερθεί ότι καθ’ όλη την διάρκεια της πλεύσης του Saipem 10000 στην Κυπριακή ΑΟΖ, η τουρκική κορβέτα ακολουθούσε αλλά διατηρούσε αποστάσεις που κυμάνθηκαν από εφτά έως τριάντα ναυτικά μίλια.
 
Οπως έγραψε ο Κύπριος υπουργός Ενέργειας Γιώργος Λακκοτρύπης στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter, μέχρι στιγμής όλα έγιναν σύμφωνα με το πρόγραμμα.
 
Ο υπουργός Εξωτερικών, Ιωάννης Κασουλίδης ανέφερε ότι "σύμφωνα με την πληροφόρηση της κυβέρνησης δεν υπήρξε οποιαδήποτε παρενόχληση από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Αυτό που έγινε, είπε, είναι εκ του μακρόθεν παρακολούθηση". 
 
Είπε επίσης ότι "ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ενεργώντας προληπτικά, είχε προειδοποιήσει για το ενδεχόμενο προκλήσεων και είχε τονίσει και στη συνάντησή του με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών, Τζον Κέρι ότι δεν συνάδουν οι παρενοχλήσεις με τη διεξαγωγή συνομιλιών." 
 
"Είχαμε διαβεβαιώσεις", είπε ο κ. Κασουλίδης, "ότι δεν θα γίνει οποιαδήποτε παρενόχληση στην αποκλειστική οικονομική μας ζώνη".
 
Ταυτόχρονα, ο κ. Κασουλίδης τόνισε ότι οι εργασίες στο τεμάχιο 9 θα συνεχισθούν κανονικά. Προφανώς όμως η Τουρκία του "Σουλτάνου" Ρ.Τ.Ερντογάν "γράφει" τις αμερικανικές "διαβεβαιώσεις"...στα παλιά της τα παπούτσια. 
 
Συνεχίζει ακάθεκτη να αμφισβητεί όπως το αναφέρει και η ανακοίνωση του τουρκικού επιτελείου άλλωστε, την κρατική οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για αυτούς είναι η "Ελληνική Διοίκηση" σαν να πρόκειται για κάποιο...δήμο.
 
Η Άγκυρα βρίσκει και τα κάνει, γνωρίζει ότι έχει απέναντί της μια... άλαλη ελληνική κυβέρνηση, και έναν Κύπριο Πρόεδρο διαθέσιμο να καταλύσει την ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία, αντικαθιστώντας την με ένα κρατικό μόρφωμα.
 
Πάντως στρατιωτικές πηγές από την Κύπρο αναφέρουν ότι η τουρκικη κορβέτα απλά παρακολουθεί, και ότι το γεωτρύπανο έχει τοποθετηθεί, απλά η γεώτρηση δεν έχει ξεκινήσει ακόμα.